Jasper heeft bijna zijn 1ste middelbaar achter de rug.
Vanmorgen was er een evaluatie op school over Jasper, met Gon-juf Myriam, zijn titularis, het CLB en de ouders.
Grootste vraag van juf Myriam was, met het nog zeer onzekere nieuwe Leerzorgdecreet op komst of Jasper volgend jaar nog Gon-begeleiding nodig heeft. Het komt er op neer dat, als het decreet er in 2009 -11 komt, Jasper kan genieten van een nieuw zorgsysteem, waarbij de school de uren kan indelen voor leerlingen die het nodig hebben. Komt het er niet, dan heeft hij in 2011-12 nog recht op 1 jaar Gon-begeleiding.
Dus hebben we beslist volgend jaar zonder Gon-begeleiding te gaan.
Het eindverslag van Myriam was zeer goed.
Cognitief: hij begint zich zelfs te vervelen, in die mate dat de juf van wiskunde hem al extra oefeningen gegeven heeft.
Sociaal en communicatief: onze zoon heeft een evolutie ondergaan die we zelf niet hadden durven dromen. Hij is aanvaard door de medeleerlingen (dat is wel niet nieuw), maar hij doet ook mee in de klas, heeft vriendschapsbanden met 2 jongens, waarvan er 1 ook de middag overblijft, en waarmee hij eet en zelfs basketbal speelt.
Zijn titularis is ook leerlingenbegeleider; geeft nog LO aan hem volgend jaar; juf Myriam is aanwezig in de school voor een andere leerling en kunnen we raadplegen in crisissituaties en we hebben nog een jaar thuisbegeleiding, dus nog genoeg begeleiding volgend jaar.
Echt nodig? Waarschijnlijk niet, maar men kan nooit zeker weten.
Thuis ondervinden wij dat Jasper zich soms kan opsluiten in zijn kamer aan zijn computer, maar dat tegelijkertijd de scheidslijn tussen school en thuis vervaagt. De nood aan contacten en vriendschap, die bij hem beginnen te komen, gaat hij aan op school, en dat vermoeit hem enorm zodat hij thuis alleen wil zijn, maar als hij iets vertelt van school, dan weten we ook veel.
Kortom, wij zijn heel trots op onze jongen.
Later meer over de rol van zijn leerkrachten in de basisschool en middelbare school in zijn zeer positieve ontwikkeling, want aan hen hebben we ook veel te danken.
1 opmerking:
Hoi familie,
fijn dat jullie zo trots zijn op jullie zoon,en hem op zijn eigen tempo dingen laat doen en hem niet dwingen tot verplichte contacten die hij niet wil.
Maar inderdaad net als met het etentje hij mag zich ook een keer aanpassen aan jullie "geven en nemen" toch?
geweldig jullie kunnen ook trots zijn op jullie zelf,en jullie gezin!
grt Angeline
Een reactie posten