donderdag 10 juni 2021

Eva 2018 is niet Eva 2021

 Greet schrijft.

Eva is sinds dinsdag weer opgenomen op een PAAZ afdeling. De directe aanleiding was haar zich niet goed voelen na de midweek proefdraaien bij een begeleid wonenproject.

Het was een idee van haar persoonlijke begeleider. Ook om iets anders te doen na haar gebroken voet. Gewoon midweek proefdraaien.
Iets dat niemand had kunnen voorspellen: absoluut niet meegevallen. De 23-jarige Eva is zeker nog niet in staat om elders te wonen.

Zowel Fr als ik gaan B niet met de vinger wijzen omdat hij als persoonlijke begeleider op dat idee is gekomen. Hij voelt zich schuldig. Wij zijn dan even schuldig -ik haat dat woord- omdat we het toegelaten hebben.

Nu, wat potentieel gevaarlijk kan zijn, voor Eva zelf dan, is dat ze weer een psychoseaanval gekregen heeft. Ik ben opgebeld dinsdagavond laat daarover. Fr is dan weer met een zombie -dixit hijzelf- op een moeilijk pad gegaan ivm haar 2de vaccinatie. Maar het is gelukt!
Vanmiddag heeft Fr trouwens ook zijn 2de prik gekregen.
En Eva? verder afwachten zeker? zoals zovaak, zoveel

mvg

Greet

dinsdag 7 april 2020

De dag na de opname !

Maandagmorgen, Greet aan de telefoon, begeleider en verpleegsters verwittigen dat Eva gehospitaliseerd is. Iemand van de dagbesteding heeft reeds een videogesprek met Eva achter de rug.
Samen wat kleren en toiletgerief in een zak stoppen. Die breng ik straks. Even langs geweest bij huisartsenpraktijk met de fiets om voorschriften op te halen die daar liggen te wachten. Wat verder vlak voor rondpunt van Meensesteenweg grote controle door politie van autovoertuigen. Ik vraag aan een inspecteur die ik al tijden ken of ik met auto naar het ziekenhuis mag rijden. “Niet om te bezoeken, wel om kledij etc. af te geven.” “Geen probleem,ik mag toch niet bij haar, dank voor de info”. Ik fiets verder terwijl de agent auto nr. zoveel tegenhoudt.
Rond de middag parkeer ik de auto in de Brugsesteenweg vlakbij het ziekenhuis. Alles ziet er verlaten uit. Normaal gezien is het hier altijd erg druk. De ingang van het ziekenhuis is helemaal veranderd bij de laatste keer ik er binnen trad. Eén dame met mondmasker wijst me de juiste weg naar de inlichtingen. Daar krijg ik een sticker met de naam van de patient er op. Die kleef ik aan de zak en plaats die in het mij aangewezen rek. Als er vuile was is zal ik opgebeld worden laat de dame weten en wijst me het rek waar ik die zal kunnen vinden. Het voelt allemaal heel erg bevreemdend aan. Vlug terug naar huis.
Tot de volgende.

maandag 6 april 2020

Crisis !

De afgelopen weken waren we onder invloed van dat corona virus. Wat je ook deed of waar je ook keek, je kon er niet aan ontsnappen. Naast de getroffen en overleden personen had het virus ook invloed op het dagdagelijks leven van iedereen of toch de meesten onder ons.
Zo kwam ik bij voorbeeld technisch werkloos thuis te zitten. Eva haar dagbestedingen vielen ook in het water. Dit had invloed op haar. Voor mensen met autisme zijn veranderingen al niet gemakkelijk, maar thuis zitten en die maatregelen die ons belemmeren in ons doen en laten begonnen zwaar door te wegen bij haar.
Gevolg was dat zij zondagnamiddag een psychotische aanval kreeg. Vlug de 112 gebeld. “Gedraagt ze zich agressief ?” vroeg een dame aan de andere kant van de lijn. “Momenteel wel” antwoordde ik. Gevolg was dat even later onze doodlopende straat bezet was met één ambulance en drie politiewagens. De inspecteurs gingen als eerste haar kamer binnen gevolgd door iemand van de hulpverlening. Zonder problemen ging ze mee met de ambulance. Ze zou dezelfde namiddag nog onderzocht worden of ze al dan niet het coronavirus in zich heeft en dan nog enkele andere onderzoeken.
Deze morgen hebben we vernomen waar ze zich momenteel bevindt en welke spullen ze nodig heeft. Bezoek hebben mag ze niet. Het is afwachten nu.
Groetjes.

maandag 6 januari 2020

Samen verhalen verbeteren.


Al enkele jaren schrijft Eva verhalen. Gemakkelijk is het voor haar niet om gedachten en ideeën in schrijftaal om te zetten. Wel zijn haar verhalen origineel en persoonlijk. Geen kopie van wat reeds bestaat.  Daarom zocht ze iemand om haar te helpen. Een tijdje geleden kwam ze een man tegen die ze nog kende van op school. Binno zoals hij heet zat wel in een andere richting en is enkele jaren ouder. Zijn droom is striptekenaar te worden. Binno heeft al enkele verhaallijnen klaar om uit te werken. Wel wilt hij wat bijverdienen. Zo stelde Eva hem voor om haar te helpen haar verhaal te verbeteren qua schrijfstijl. Eva zou dus zijn werkgever worden. Enkele tijd nadien kreeg ik een mail met zijn C.V. Dat doe je nu eenmaal bij je toekomstige werkgever. De afspraak werd gemaakt dat hij op zaterdagmiddag zou langskomen om haar werk te verbeteren. Ook zijn salaris werd besproken. 
Deze namiddag was Benno terug op afspraak. Hij heeft zijn eigen toetsenbord meegebracht. Dat werkt makkelijker. Samen zitten ze dan aan de PC. Als ik in de living kom zijn ze al druk bezig. Eva heeft hem een kop koffie gebracht. Nu weet hij niet waar hij die kop mag zetten, op de tafel in de living of gewoon bij zich aan de PC. Wat later merkt Binno dat hij vergeten is zijn pauze op te nemen. Die wordt dan maar vlug genomen. Tijdens het werken gaat het alarm af van Eva’s GSM; Het teken dat de werktijd er op zit. Onmiddellijk staat Binno recht en neemt zijn materiaal. Ik breng hem naar het station. Onderweg vertelt hij over zijn strip projecten waar hij mee bezig is. Veel concreets is er nog niet uit de bus gekomen. Zo komen we aan het station. Hij schudt me de hand en stapt uit. “Vergeet de rekening niet te sturen” merk ik nog vlug op. Dat zal hij doen. 

zondag 28 juli 2019

Die hitte!

Ik heb gevloekt en ben zeer boos. Eva heeft geholpen. Dus zeg ik al zolang eigenlijk. Soms moet je weten dat mama boos is , of humeurig. DAT is heel iets anders dan te denken dat mama boos is.
Uiteraard is Eva Eva . Ik hoop dat mijn kind wat rust vindt in haar hoofd
mvg
Greet

donderdag 18 juli 2019

Te hoog


Greet schrijft
Gister was te veel is te veel. Over mijn zus wil ik alleen nog dit zeggen na 40 jaar. Zij kent mij alleen als ze zelf problemen heeft. Een zeer onpartijdige getuige daarvan is mijn broer. En verder geen woorden erover, wat we wel gemeen hebben is respect voor onze moeder. Dit zal nooit een familieruzie worden.
Fr vroeg aan mij gisteravond : ben je kwaad. Nee ik was niet kwaad. Ik voelde gewoon onbegrip.
Met zeer goede bedoelingen vroeg mijn moeder gister aan mij zou Jasper voor zijn verjaardag een boek willen. Het is: Spoor ik wel van een 17-jarige meisje met autisme. Mijn eerste reactie was: ongeloof. Niet alleen de leeftijd- Jasper wordt 25 in september- maar ook WAT? Onbegrip vooral, waarom vraagt ze het aan mij? Ze kan het toch hem zelf vragen.
Ik begrijp niet waarom oma het hem zelf niet vraagt. Ik heb zelfs mijn moeder zoals een hulpverlener, doorverwezen naar de BBC documentaire Chris Packham, Asperger and me.
Het is zeldzaam, niet uitzonderlijk dat J zelfstandig leeft.
9 jaar geleden geloofde niemand mij toen ik al doorhad dat hij een speciale band had met zijn zus.
Fr en ik zijn als ouders van onze 2 tot een conclusie gekomen: je moet nooit proberen iemand met autisme te begrijpen. Je weet NOOIT wat er in zo’n hoofd omgaat. Jasper heeft de intelligentie en vooral de WIL om om te gaan met zijn beperking in de zgn realiteit. Zijn zus helaas niet maar hij is de enige die haar ergens begrijpt
mvg Greet

Pijn kruipt waar het niet gaan kan


Greet schrijft
Gisteravond kreeg ik een telefoon van mijn zus.
Ze heeft pijn, van het soort dat ik gelukkig, echt laatst ervaren heb 3 jaar geleden.
Dit moet mij echt van het hart.
Waar ik eerst gesprekken met mijn broer -altijd zakelijk zoals hij weet- en mijn moeder -emotioneel, zoals een 85-jarige oma reageert zeker- had over de nieuwe opname van Eva.
10 seconden kon ik iets zeggen daarover of het een telefonisch dagboek van de pijn en de pijnstillers begon.
Weet u ik zou niet zo reageren was het niet van 2 jaar geleden toen exact hetzelfde gebeurde. Ik ben goed genoeg voor haar als enige waarschijnlijk omdat ik vergelijkbare pijn ken. En ik weet begot goed hoe het voelt dat wens je niemand toe.

Ook een verwijt: jij hebt mij nooit gesteund na mijn scheiding. Niet echt want wij waren te druk onszelf niet in een kamp van de 2 te laten steken.
En hallo waar was jij ooit toen het zo moeilijk ging met Eva over de jaren.NOOIT heb ik een woordje gekregen van steun.

Dit zeg ik niet. Dit zijn woorden van buitenstaanders die ik kan staven. Bemoeizucht regelzucht. Eigenlijk vraag ik mezelf soms nog altijd af hoe 2 kinderen van dezelfde ouders zoo kunnen verschillen. Afijn .
dit moest mij van het hart mvg Greet

Eva 2018 is niet Eva 2021

  Greet schrijft. Eva is sinds dinsdag weer opgenomen op een PAAZ afdeling. De directe aanleiding was haar zich niet goed voelen na de midwe...