vrijdag 28 januari 2011

Hebben wij geluk gehad!!

In de krant van vandaag: "te weinig scholen voor kinderen met autisme". (DS 28/1)

Voor ons geen probleem. Wij hebben nooit moeten kiezen, of op een wachtlijst staan.

Ouders en een oma kamperen voor de school omdat er voor de betreffende kinderen elders geen plaats is. Dit gaat over de middelbare school, gewoon onderwijs, over kinderen met ASS die de lagere school in het gewoon onderwijs konden voltooien.

J. is altijd het gewone onderwijs gebleven. Dankzij zijn intelligentie uiteraard, maar ook en vooral dankzij onze inspanningen, de vroege diagnose (met nog altijd dank aan juf M.) en de daarbij behorende begeleiding. Leraar J. verdient ook een pluim hoe hij J. begeleidde in de basisschool.
De middelbare school waar J. nu gaat staat gewoon open voor kinderen die "anders" zijn. J. heeft een klasgenoot die ASS heeft, en zat 2 jaar in de klas met een ADHD'er.
De grootste pluim gaat naar M., die onze zoon heeft begeleid in de schooljaren waarbij het nodig was, en ook nadien niet te beroerd was om op mijn vragen te antwoorden.

Eva kon al in de kleuterschool niet mee. Ze is toen halve dagen naar het C.O.T., hier gegaan (voor fijne motoriek is daar een hele goede basis gelegd). Het eerste leerjaar heeft ze met alle mogelijke begeleiding gedaan, maar het is gewoon desastreus geêindigd.
Ze is dus overgegaan naar aangepast onderwijs. Er waren wat moeilijkheden om de overstap naar een ander onderwijsnet te doen, familiaal (zo de allereerste reactie van mijn katholieke moeder: ze krijgt toch wel godsdienst?) en vergaderingsgewijs (overstap van het ene naar het andere net was niet vanzelfsprekend).

Maar, maar. Eva zit nu in de middelbare school die volgt op haar basisschool. Juist omdat ze in die school zat, en goed genoeg was om als "normaal begaafd autistisch" op BSO-niveau verder te gaan, kreeg zij een kans.
Wijzelf hadden nooit kunnen weten dat onze dochter zo'n enorme positieve evolutie doormaakte op 10 jaar tijd.
In haar school zitten leerlingen uit Henegouwen, Antwerpen. Voor zover ik weet zijn er maar 2 aangepaste, middelbare scholen in West-Vlaanderen

Ons medeleven met alle ouders, en grootouders voor leerlingen die nog geen plaats hebben.

mvg
Greet

dinsdag 25 januari 2011

Tijdsbesef

Soms onverwachts besef je, ja, het is waar.
Iets waarover je niet denkt, geen aandacht meer aan besteed, omdat het overgaat in andere problemen. Opruimen, kleren. Eten en voeding, vooral. Wie de laatste blogs over haar gelezen heeft, weet wel wat wij bedoelen.

Eva. Wij moeten geen tijd meer aan haar besteden om te weten wat ze wil duidelijk maken in tijd.
Het is echt waar, wat ze thuis vertelt.
Gisteren is gisteren.
Morgen is morgen.
Het heeft haar, en ons wat "tijd" gekost om haar "tijd" 's besef op elkaar af te stemmen.
De taal is (voorlopig?) nog wel een probleem. (De huis en de raam is nog altijd jasper haar probleem)

Wat ik dus echt wil zeggen is: wij moeten niet meer raden, als ze iets zegt, wanneer het heeft plaatsgevonden.

mvg
Greet

zaterdag 22 januari 2011

Dilemma

Voor J. een dilemma. Donderdagavond had hij een probleem. Ga ik morgen naar school? Waarom: vrijdag toets van wiskunde.

Woensdagmiddag is hij ziek thuisgekomen van school. Donderdag thuisgebleven om uit te zieken.

Vrijdag was er de 100-dagenviering van de middelbare scholen in onze stad. Voor hem is dat de vorige jaren heel druk geweest. 's Morgens in de stad, en in zijn school ivm verplichte optredens van de zesdejaars.
Wij,vooral Fr., hebben hem gezegd dat hij gewoon thuis mocht blijven op vrijdag, als hij die drukte wilde vermijden, in het verlengde van zijn ziek zijn.
Wij hebben namelijk liever een zoon die een toets moet inhalen, dan een die thuiskomt vol spanningen.

J. moest er echt even over nadenken. Genezen zijn en niet naar school gaan, ook al hebben wij goede argumenten ivm Asperger, het druist in tegen hoe hij bestaat.
Zo heb ik dat toch begrepen.

Uiteindelijk heeft dat zichzelf opgelost: vrijdagmorgen lag hij nog te slapen toen de rest van het gezin vertrok naar school en werk.
Het kan natuurlijk ook zijn dat hij gebruik gemaakt heeft van onze toelating.

Vandaag is hij nog niet echt genezen.

mvg
Greet

dinsdag 18 januari 2011

doordenkertje

Gisteravond, op "hoe was het op school?" antwoordde Eva: goed.
Dan: "naar het middelbaar gaan heeft een goed nadeel en een slecht nadeel".

Het "goede nadeel" is dat ze zich minder verveelt dan vorig jaar.
Het "slechte nadeel" is dat het nog zo lang duurt.
Zes of eerder vijf en een half jaar duurt lang als je nog maar 13 bent.

Tja.

mvg
Greet

maandag 17 januari 2011

Twee leuke berichten

Over J., voor ons, als ouders.

Hij is de beste in zijn klas voor informatica. Dit weekend vertelde hij dat medeleerlingen hem soms om uitleg vragen. Goed he, zou je denken. Neen. Niet dat hij geen uitleg wil geven. Maar, en daar kan hij niet goed bij, de uitleg die hij moet geven staat ook in het handboek.
Bij deze, wat ik ook gezegd heb aan J.: waarom een inspanning doen als je het ook gewoon kan vràgen aan iemand die er verstand van heeft? Hij begrijpt dat wel, maar het gaat in tegen hoe hij is.

Zaterdagmorgen aan de kassa van een supermarkt: Fr. zag een meisje dat hem herkende (hij haar niet, geef toe, er is een groot verschil tussen meisjes van 12 en 16). Wat bleek: een klasgenote van J. uit de lagere school. Zij vroeg aan Fr. hoe het was met J., die ze in bijna 4 jaar niet meer gezien heeft. Dat is hartverwarmend.

(Van vroeger:
Pas in de 5de klas was er uitleg nodig over J. voor de medeleerlingen. Dat had een positief gevolg. De jongens lieten hem met rust, de meisjes waren bezorgd.
J. zelf, tja, was niet echt gelukkig met de outing, gedaan door de GON van dat ene jaar Eva in de lagere school.
De aanleiding was sneeuw, en een kapotte verwarming in de school. Daardoor moesten ze door de sneeuw naar andere gebouwen. J. had daar moeite mee en mocht af en toe van de juf iets niet doen, of gewoon een boekje lezen. De anderen stelden daar vragen over: waarom hij wel, en wij niet)

Hij was zeker niet gelukkig met zichzelf in de periode 10-13,14 jaar.
Of hij nu gelukkig is? Hij is alvast niet ongelukkig. Wat we wel weten is dat hij veel makkelijker praat over wat hem bezighoudt, ook dat hem dat van langs om meer beter afgaat. Ik moet niet meer zoeken naar een opening om zijn gevoelens naar buiten te sleuren, wat in het verleden al te vaak nodig was.

mvg
Greet

zaterdag 15 januari 2011

Kerstvakantie

De vakantie ligt een week achter ons.
Over Eva.
Nu kan ik zeggen, oef, ik kijk terug op een positieve vakantie, waarin zij heeft voorgesteld, gedaan, geleerd, en haar broer erop gewezen heeft, hallo ik ben er ook nog.
Twee weken waarin wij veel van haar hebben geleerd, en zij van ons.

Op kerstavond was het alleen ons gezin. Zij heeft een menu opgesteld, waarvoor wij ook 2 dagen ervoor samen de boodschappen hebben gedaan. Het praktische werk kwam vooral op mij neer, maar dat was nu nog het minste. Waar ze echt op uit was: samen eten aan een versierde tafel. Heel mooi.
Jammer: een tegenstribbelende broer.

Onverwacht, maar verschrikkelijk mooi: haar nieuwjaarsbrief. Nieuwjaarsbrieven worden gemaakt in de lagere school. Eva zit nu in het eerste middelbaar. Ze heeft zelf er een gemaakt.

De tweede week van de vakantie was wat moeilijker vanwege haar buikgriep.
Toch hebben we nog solden kunnen doen.
Maandag is ze naar school vertrokken in nieuwe kleren, waarop ze op school alleen maar positief commentaar heeft gekregen.

mvg
Greet

woensdag 5 januari 2011

Een resultaat?

J. heeft zijn vakantie nodig om te bekomen van het meedraaien in de buitenwereld, zoals wij dat hier noemen.
Onlangs kwam hij naar beneden: mama, dit filmpje moet je een keer bekijken.
Dat was een minder bekende sketch van Monty Python, die ik trouwens niet zo grappig vond.

Hij heeft zich afgereageerd van het eerste trimester door de complete Monty Python (nog een keer) te bekijken.

Tja, ons gevoel voor humor heeft hij wel overgenomen/geërfd.
We hebben er ook werk van gemaakt. Van zodra we merkten dat hij er open voor stond en het kon begrijpen, hebben we hem bvb elke week Cowboy Henk doen lezen.
Zijn thuisbegeleider vond dat vreemd, maar ja, hij zag J. ook maar af en toe.

Wij zijn er zeker van: absurde humor heeft J. geholpen in relativeren.

Greet

dinsdag 4 januari 2011

Praten, je wordt er soms zo moe van

Waarom?
Ik kan in het lang en breed uitleggen waarom praten belangrijk is.
Ik kan ook zeggen dat ik omfloerst, wollig kan schrijven als het gaat om mensen die ik ken, zonder de waarheid geweld aan te doen.
Wat ik vanavond aan de telefoon heb duidelijk gemaakt, kan ik hier niet uitleggen en ook niet schrijven zonder duidelijk te zijn.
Moeilijk hoor, als het familie aangaat en je de privacy moet bewaren.
Ik kan praten. Soms is dat goed, soms niet, ook voor mijzelf.

Aan Eva heb ik onlangs nog een keer het verschil moeten uitleggen tussen Asperger en autisme. Of mijn mijn uitleg goed is? Ik weet het niet.
Ik heb gezegd: een Asperger is taalvaardig; met de nodige uitleg, hoop ik, voor haar.

Taalvaardigheid en intelligentie gaan trouwens ook vaak samen.
Twee jongens : J. en een neefje waren pas anderhalf toen ze al konden 'praten'. Een neefje waarover ik nog vragen heb gekregen ivm daarmee.

J. als kind. Ik heb het genoeg gezegd, en wss ook geschreven. Praten en uitleggen.

mvg
Greet

Eva 2018 is niet Eva 2021

  Greet schrijft. Eva is sinds dinsdag weer opgenomen op een PAAZ afdeling. De directe aanleiding was haar zich niet goed voelen na de midwe...