Toch zwartst van ons gedachten

Toch zwartst van ons gedachten

Geplaatst op 9 maart 2018door Suskeblogt

Greet schrijft
Was het natuurlijk schrikken dat Eva ontslagen werd.
Hoe lang en hoe meer moeten wij nog vechten voor er een aangepaste faciliteit voor haar gevonden wordt.

Gisteren is het volgende gebeurd : met het mobiel team ingeschakeld werd er verwacht dat Eva een gesprek had met de psychiater op hun kantoor.
Nu moet ik zeggen dat Eva zelf gister al wat onrustig vertoonde en -achteraf gezien- op facebook weer een post had geplaatst: ik wil gewoon zijn -niet de eeste keer trouwens-
Op de terugweg begon zij papa aan te vallen in de auto, dreigde tot 2 x uit de auto te springen.
Hoe ze zijn thuisgeraakt, erg genoeg voor zo’n ontketende Eva dat ze hier thuis weer vanalles ging kapotgooien. Juist tijd genoeg om de politie te bellen, die haar heeft meegenomen, afgezet op spoed en met resultaat dat ze nu is gecolloceerd.
Meer daa’rover morgen

Niet van 0

Niet van 0

Geplaatst op 6 maart 2018door Suskeblogt

Greet schrijft
Natuurlijk is het absoluut not done.
Eva in de agressie zo erg dat de politie er bij is moeten komen. Zo erg dus dat “veiligheid voor personeel en patienten” niet gegarandeerd is”.
OK dat kunnen wij begrijpen.
Not done is ook haar nog een paar dagen op een crisisopvang laten en dan maar weer naar huis met voorschriften voor, eerlijk waar, zeer zware medicijnen.

Gelukkig dat WIJ  weten waar te beginnen.
De eerste, meest logische stap was de huisdokterpraktijk. Via hen werd gister het acute mobiel team geactiveerd. Met 2 zijn ze vanmorgen komen luisteren.
Na 7 jaar weet ik wel ongeveer wat er bestaat over psychische opvang in de regio.

Ze hebben geluisterd naar ons en Eva.
vanaf morgen komt er elke dag iemand tot en met het weekend om Eva te helpen, haar en ons tips te geven om die zgn aanvallen -is psychotische opstoten- te helpen voorkomen aka bijstaan.

Dit is ECHT veranderd,
Eva zelf is vragende partij om die “aanvallen” tegen te gaan.  Ze wil zelfs zo ver gaan om haar te laten opsluiten in haar kamer voor de bescherming van zichzelf en anderen.
Dus ja met tegenzin een slotenfirma gebeld.

mvg

Greet

SNOR !

Deze morgen ben ik even langs geweest bij de dokter.
Ik wist niet wat ik zag toen ik de wachtzaal binnen wou :
de zaal was propvol wachtende zieke mensen, jong en oud leek het begeven.
Uiteindelijk was ik aan de beurt.
Even luisteren aan voor- en achterkant. Een bronchitis is het verdict.
Andere medicatie en verder rustig houden.

Nu ja, rustig houden,
ik had een afspraak gepland met het ex ziekenhuis van Eva.
Er liggen daar nog spullen op haar te wachten waaronder haar portemonnee.
Gelukkig is het slechts een 17 km verderop.
Even later ben ik terug thuis met de spullen.
Dit zit dus snor !

Nu afwachten of er nog dingen snor zitten.
Afwachten is het woord.
Misschien weten we morgen meer.

Groetjes.

Ontslag !

Deze week werd Eva uit het ziekenhuis ontslagen.
Niet omdat ze genezen is,
gewoon omdat de dokter  en zijn medewerkers het verder behandelen niet meer zien zitten.
Er wordt verder uitgekeken naar een ziekenhuis waar ze wel aan haar probleem kunnen werken.
Ondertussen is ze dus weer thuis terecht gekomen.
Hoelang zal ze moeten wachten ? 1 week ? 1 maand ? 1 jaar ???
Waar kan ze heen met vragen over haar medicatie ? Wie is haar psychiater momenteel ?
Allemaal vragen waar we zo spoedig mogelijk antwoord op willen.
Zelf ben ik nog een blaffende hond. De hoest zal een bronchitis geworden zijn vrees ik.
Morgen nog maar eens naar de dokter.
Zo blijven we bezig.
Groetjes.