liever alleen

vandaag is mijn petekind van drie bij ons op bezoek. Zijn ouders zijn de slaapkamers aan het vloeren en hij is niet bepaald een hulpje in hun huishouden, behalve bij afbraak misschien.

Tegen de middag ga ik met hem wandelen naar de glascontainer in de buurt. Onderweg kom ik Liesje, een vroegere klasvriendin van Jasper, tegen. "Weer ne kleine bijgemaakt ?" grapt ze. "Natuurlijk, wat denk je ?"
"Alles goed op school ?", informeer ik, want het is al een tijdje geleden dat ik haar nog eens ontmoet heb. Het enige wat ik over haar nog eens verneem, komt van Jasper. Zij zit op dezelfde school, maar wel in een andere afdeling.
"Oh goed, maar ik zie Jasper soms en hij is altijd alleen. Ik zeg hem dan dat hij bij mij mag komen, maar hij wil niet. Hij wenst alleen te blijven".
Thuisgekomen vertel ik Jasper dat ik Liesje heb gezien en dat ze het jammer vindt dat hij altijd alleen is. "In uw plaats zou ik het wel weten", grap ik. Jasper kijkt me vragend aan, mompelt iets tussen zijn tanden, trekt zijn schouders op, draait zich om en gaat weer naar boven.