Emoties

De 18-(Asperger)zoon kan emoties plaatsen. Hoera, met een zeer grote kanttekening.
Na zowat 15 jaar. Zijn vader, mijzelf, en een heel goeie Gon-begeleidster, zijn daarvoor verantwoordelijk.
In een ver -zo lijkt het toch- verleden ook mensen tijdens zijn lagere schoolleeftijd. Dat is goed nieuws voor iemand met ASS die zeer intelligent is, om na de "gewone" middelbare school verder te studeren.

Hij heeft een zus. Zij zal nooit verder kunnen studeren. Ze is nochtans ook een normaal begaafd meisje. Het Ass, klassiek autisme, ja wat eigenlijk, is bij haar "erger".
Ja, als ouders vinden/vonden wij dat erg, zeer erg. Wij hebben alles gedaan, en we doen nog wat we kunnen, om haar zo"normaal" mogelijk op te vangen.
Alleen is het zo dat wij als ouders haar niet meer begrijpen.  We laten het nu maar over aan de "gespecialiseerde" school.

Haar niet kunnen begrijpen is natuurlijk pijnlijk. Alle begrip is nu nodig eigenlijk. Als je ziet waar de huidige crisis naar toe gaat ivm studeren en werkgelegenheid? Dat zijn vragen die wij onszelf ook stellen, laat staan voor een "beperkt" kind, dat toch zoveel mogelijkheden heeft.
We zullen maar blijven geloven in haar doorzettingsvermogen.

Boodschappen tegen wil en dank

F's moeder is nog altijd kwaad op haar zoon. Waarom weten we nog altijd niet.  Het heeft te maken met ons feest van 20 jaar getrouwd zijn, samen met mijn zus die 40 werd.  Een heel leuk feest, toch voor de uitgenodigde mensen.

F's moeder wilde dus niet komen. Mijn moeder wel. Zij heeft nog een keer getelefoneerd naar mijn schoonmoeder, met de vraag, wil je echt niet komen? gene moyen.

Ik weet het ondertussen niet meer.  Ik heb als, schoondochter, al een paar keer gebeld, en zelfs de boodschappen gedaan met haar.

2 koppige mensen samen is niet makkelijk. Maar zij is wel fout, in die zin, dat wij gewoon niet WETEN wat er fout is gegaan.
De verwijten over F. die zij tegen mij gezegd heeft, zal ik maar niet herhalen. Oud zijn, diabetespatient zijn, heel waarschijnlijk nog altijd eenzaam zijn na het overlijden van F's vader in december 2009, dat is allemaal waar.  Nog altijd geen reden om haar enige zoon zo te schofferen.

Zij wijst naar J., dat hij er bij was op dat gesprek waar zijn vader haar  zogezegd geschoffeerd (bij gebrek aan een beter woord) heeft. Wel, bij de meest nuchtere en geloofwaardige persoon die ik ken, dus mijn eigen zoon, was dat heel iets anders. Meme heeft dat helemaal niet gezegd !!

Ik zal nu maar stoppen zeker, want ik weet het ook niet goed meer, met deze situatie. Alleen: ik zie deze beide personen graag, met een voorkeur voor mijn eigen man.

J. weet dat als ik ooit  zo'n negatieve dingen zeg over zijn vader hij mij mag afvoeren naar een rusthuis.

Misschien heeft buurvrouw N vanuit haar werk het nog het beste verwoordt: "oude mensen kunnen heel egoïstisch worden."

Afbreken

Er is iemand.
Zij heeft haar eigen zoon negatief beoordeeld.

De man met wie ik al meer dan 20 jaar samen ben.
2 dagen niet goed van de kritiek die ze heeft over haar eigen zoon.

Misschien is het echt een begin van dementie? Of  de eenzaamheid?
Wij doen alles wat we kunnen om haar het leven zo aangenaam mogelijk te maken.µ

Greet

I'll never know why

18! en dus meerderjarig

Vorig bericht ging over de verkiezingen.
Dit bericht gaat over een zondag meerderjarige Asperger. (ik zou zeggen jongen, ondertussen is het een man)

Wat moet/kan ik zeggen als moeder?
Hij heeft Asperger voor de rest van zijn leven, met alle problemen die er bijbehoren..
Dat is het negatieve.

Het positieve primeert, hij is een gelukkig iemand.
Het is een lange weg geweest, nog het meest voor hem.

Als ik terugkijk: dan nog altijd zijn juf van het 2de leerjaar bedanken omdat zij de eerste was die ze,i er iets 'mis'  met hem.
Testen, therapie, begeleiding enz.  tot zijn 14de. Toen was hij zo op weg, dat hij zelf zei: ik wil het niet meer, ik kan het zelf.
Hij zegt van zichzelf dat hij empathie heeft.  Dat is dus echt waar.  (toch niet vanzelfsprekend voor iemand met Asperger)
De eerste maal gezien tijdens de begrafenis van mijn schoonvader (december 2009) waar hij zijn zus tot de orde riep, voor F. of ik dat moesten doen.  Hij was toen 15.

Zo logisch, zo wiskundig denken, de controledwang, ik ken het persoonlijk alleen van mijn eigen vader.

Zijn toekomst heeft hij zelf al uitgestippeld, toch zeker ivm studies, informatica natuurlijk.

Hij zegt zelf dat F en ik goede ouders zijn, dus ja, dat is een zeer groot compliment, dat wij er in geslaagd zijn om iemand gelukkig te laten opgroeien.

Ik denk dat elke moeder wel eens stilstaat bij een kind dat meerderjarig wordt.

mvg
greet
.

Meerderjarig

De zoon wordt zondag 18 en dus meerderjarig.
Geen woorden aan vuil maken daaraan. Hij wordt het gewoon.  Geen feest enz. Alles zijn eigen keuze.

Een grote consequentie is wel dat hij voor de eerste keer moet gaan stemmen. In oktober zijn er gemeenteraadsverkiezingen.
Hij weet niet voor wie hij zijn stem moet uitbrengen. Wij raden hem aan z'n eigen keuze te maken door de plaatselijke pers te lezen.

Ja, hij heeft dit heel serieus genomen, en weet het dus nog niet echt.

Hij kan nog altijd blanco stemmen, dat heb ik echt ook uitgelegd.

mvg

Autisme ten top

Ik heb lang niets gezegd over onze dochter.
Maar vanavond, dat was iets zo autistisch dat de ik niet weet hoe te reageren.

Ze kwam bij mij: ik moet iets zeggen over papa, oké.
Papa is zo vrijgevig. Ik wil niet dat hij mij trakteert.
Het komt er op neer dat van weer jaren ver, papa met haar is gegaan naar een frituur en een broodjeszaak.
Zij heeft waarschijnlijk alle moed verzameld om het te vertellen, terwijl ze op andere vlakken zo goed bezig is . (hoewel misschien niet-autisme?)
De vergelijking tussen papa, zijn moeder en haarzelf laat ik voor haar rekening.


Papa kan luid doen als hij kwaad is, dat is een feit.  Ook de zoon heeft dat nog gezegd tegen mij, nog vanavond.

Maar papa is een zeer zorgzame vader. Zeg, als ik morgen doodval, dan weet ik dat er goed gezorgd wordt voor die twee.
Ondertussen is ook de dochter weer gekalmeerd. Haar tijdsbesef??


Greet

Begrip?

Eerst even zeggen dat ik na een dag Bobbejaanland en de rest van de week werken redelijk pijnvrij blijf.  Ik hoop dat het zo blijft.

Over lichamelijke pijn, als ik zeg hoe en wat, daar krijg je altijd begrip voor.

Autisme, daarentegen, daar krijgen mensen die het hebben ECHT niet altijd begrip voor.  Op mijn werk zijn er vrijwilligers. 2 ervan met autisme. 1 jongen die dus, tja gewoon autistisch is en die 1 dag per week komt al s tijdsbesteding. De 2de is een volwassen man. Ik ga hier niet navertellen wat hij tegen mij gezegd heeft vanmorgen, vanwege privacy.
Soms is niet ondank 's werelds loon, maar onbegrip.

Over begrip van Asperger: de ene oma begrijpt tot op zekere hoogte de zoon.  De andere oma niet, en ik begin er niet meer aan om het uit te leggen. F. heeft dat al lang geleden opgegeven.
Ik dacht ook dat mijn eigen zus het begrijpt, maar toch heb ik  deze week nog een keer moeten uitleggen dat J. gelukkig is in zijn zelfgekozen isolement op zijn kamer en aan zijn computer.

Maandag begint hij aan z'n laatste jaar middelbare school. Gisteren de boeken gaan ophalen in de school.  Zeer typisch voor hem en bepaalde klasgenoten: ze staan in dezelfde rij, zeggen hoi, en verder niets.  Waar iemand anders een gesprek zou beginnen over: hoe was het in de vakantie, zij dus niet.

Greet

Verdraagzaamheid

Gisteren zijn we naar Bobbejaanland geweest
We hebben hier een traditie: kermismaandag=pretpark.

De dochter mag sinds 3 jaar iemand uitkiezen om mee te gaan. Haar broer ziet het nl niet meer zitten om mee te gaan.
Zo wij op weg met M., een vriendje van (autisme)school, een jongen die hier deze vakantie al een paar maal  eerder is geweest.

Wel, ik weet niet goed wat echt zeggen. Tonen wat wij hebben gezien, wat wij ervaren hebben, kan ik nog veel minder.
Toeval wil dat in Bobbejaanland er veel moslims waren.

Veel meisjes, met hoofddoek, vriendinnengroepjes, die zich duidelijk amuseerden.  Ik weet nog veel minder hoe ik dit zonder beelden duidelijk moet maken. Ik stoorde mij daar niet aan. Het waren meisjes, zonder een omslagdoek en zakken van jurken. Integendeel, gewoon elegante tienermeisjes.
Ook een moslimgezin gezien dat zich echt niet schaamde voor een duidelijk gehandicapte jongen.

Leer ikzelf hier iets uit, neen, alleen dat ik het gezien heb in het echt, waar ik het elders alleen sporadisch of op tv heb gezien.

Aan de andere kant: wij werden ook bekeken. Echt waar. Vader, moeder, een blonde dochter en een duidelijk Marokkaanse jongen van 14 jaar.
Wie zal ooit leren van wie?

Voor ons gaat het over autisme. De conversaties op de achterbank, whoo.  Het blijft gewoon autisme.

Met sporadisch bedoel ik dus: in de echte realiteit hebben wij een band met moslims.

Oef, weer een oefening in wollig praten

Greet

Anachronismes

Je verzindt het niet als  je het zelf ziet met eigen ogen. Een kwartiertje ben ik weg geweest naar de supermarkt om de hoek. Die stopt voor een half jaar wegens verbouwing.
Een echte punker, met een een echte hanenkam, zwart gekleurd. Maar dan een soort verdwaalde Amerikaanse toerist met een knalrode broek en een hawaiaans hemd nog zien op de hoek van onze straat?
mijn eigen pijn mag wel stoppen.

Pijnkliniek

1ste keer naar de pijnkliniek vandaag.
Niet zo leuk.
Nog een 2de keer op 20 aug.  Dan zou het moeten lukken.  Als het niet lukt, dan nog een 3de keer infiltratie.

Maar dan: weer hoop krijgen, omdat na die derde keer er een oplossing is, voor een nieuwe operatie.Iets electirisch. Wat dat is, dat weet ik niet. Ik ga het vragen op 20 aug.

mvg

Greet

EINDELIJK

Grootste verjaardagscadeau: het gesprek met mijn dochter over het krantenartikel over 13-jarige meisjes met sus- en internetverslaving.

Vandaag is mijn verjaardag. Iedereen die het moest weten wist het al vorige week. (getracteerd op het werk omdat  de meeste mensen vakantie zijn)

J en F hebben mij vandaag een gelukkige verjaardag gewenst. (Mannen, je kan er soms  niets van verwachten, zelfs niet met een voorhamer er in kloppen: ik wil alleen een kaart.) 

Maar mijn eigenlijke grootste  verjaardagscadeau is van onze dochter.

De dochter is na bijna 2 jaar zorgen weer iemand in wie ik vertrouwen heb  Haar eigen zelfverrtrouwen komt meer en meer terug. Ze is geen kind meer, natuurlijk..
Autisme; uiteraard. Maar, je kan er weer mee praten. 

Het doorzettingsvermogen van haar als kind, ik mag ik het soms zelfs niet meer zeggen tegen haar.
Een 14-jarig meisje die wel haar eigen toekomst weet

Greet

Zelfstandige vakantie

De zoon blijft verrassen in positieve zin.

Zijn zus voeren en brengen naar haar kamp heeft ons 2 zaterdagen gekost. 8 uur autorijden, inclusief stops, is lastig. Mijn rug weet het genoeg.
Haar terughalen: we werden verwacht om 11 uur, dus om 7 u vertrokken (Betty van Big Brother onderweg gezien, te lezen op F.'s blog)

Enfin, de zoon heeft voor het eerst in zijn leven laten zien dat hij zelf een middagmaal kan klaarmaken. Wij hadden gedacht: geef hem geld en hij gaat naar de supermarkt om iets te halen, of naar het frietkot. Neen dus. Een blik als groenten, dat wel.
De zoon is nog niet veel aangeleerd ivm huishoudelijke dingen. Niet dat we niet willen. Het is niet alles, als Asperger in een school met niet-ASS'ers, hij komt soms heel vermoeid thuis 's avonds.  (en wij hebben somas de handen vol aan zijn zus)
Hoewel het beter gaat sinds hij zijn eigen richting vindt: softwareontikkeling.

Een van zijn vakantiebezigheden: hij heeft een gratis online cursus gevonden van een Amerikaanse universiteit ivm een programmeertaal  die hij in school niet leert.

In elk geval heeft hij genoeg sociale vaardigheden om zich te handhaven.


Een nerd, een geek (nieuw modewoord?) I rest my case, zolang de zoon maar gelukkig is.


Greet

onze dochter met vakantie

Gisterenmiddag reden we richting Ardennen.
“we” dat waren Greet, Eva en ik.

Jasper had geen zin om mee te gaan
en zou dus voor de katten zorgen.

Eva heeft er een week vakantie voor de boeg
en wij moesten zorgen dat ze ter bestemming raakt.

Vrijdag heb ik eindelijk mijn nieuw fototoestel gekocht
en dat moest natuurlijk eens uitgetest worden.
Het vorige was een Nikon, dit is een Canon.

Rond 21 uur waren we terug thuis.
Natuurlijk nu en dan gestopt onderweg.

Volgende week zaterdag moeten we ze dan terughalen
tot dan complete rust hier.

"een perfecte leerling"

Enige tijd geleden contacteerde de vroegere begeleidster van de zoon mij. Of wij wisten dat hij nog recht had op een jaar begeleiding.
Ja, dat wist ik nog.
Of het nodig is, zal nog blijken. Maar, waar waar je recht op hebt, kan je maar beter gebruiken. De zoon zal in zijn volwassen leven dat nog wel meer dan genoeg leren. Niets gaat vanzelf. En ook: als die begeleiding niet nodig is, wel, dan wordt het gewoon afgebouwd.

Onder het mom "beter voorkomen dan genezen" hebben we het aangevraagd. Zo was er een vergadering op school, met mij, de begeleidster, iemand van de leerlingenbegeleiding en iemand van de school, om alles te organiseren.
Wat ik daar gehoord heb over de zoon, wel dat is iets waarover ik nu nog glorieer ben.
Zo positief.
Hij is een "perfecte leerling" in een klas met drugsgebruikers, jongens die denken dat informatica internet en gamen is, en op zich heel druk is.
Heel trots, dat zijn wij wel, op die jongen.


Verder: de "perfecte leerling" is absoluut geen "perfect mens". Wat ASS betreft, hij zal het wel redden in de toekomst.
Hij leeft met een moeder met pijn. Hij leeft met een zus die veel beperkter is dan hemzelf. Hij leeft met een vader die op 3 maand tijd 2x is geopereerd.

Waar ik persoonlijk, na al die jaren, nog altijd niet over kan: het ligt aan zijn intellegentie.

Uit persoonlijke ervaring weet ik dat hoe intelligent iemand ook met ASS kan zijn het NIETS te maken heeft met het redden in de n-t maatschappij

mvg
Greet

Stageplaats

De zoon heeft zijn stageplaats voor volgend schooljaar gekregen. Niet zonder moeite. Een interview moeten afleggen.
Hij heeft andere plaatsen geprobeerd, en een ander interview gedaan, zonder resultaat.

Als ouders hebben we gewoon geholpen met een telefoontje tijdens de schooluren.

Voor die plaats moet hij werken, ook alert zijn in de grote vakantie.
Of hij trots is op zichzelf, daarvoor was hij vandaag te vermoeid.

Wij mogen  trots zijn op onze Asperger.

Algoritmisch

Vanmorgen komt de zoon naar beneden terwijl ik in de krant een artikel lees over het "watervalsysteem".
Wat is dat? Dat is het feit dat hier in Vlaanderen veel leerlingen beginnen in het middelbare onderwijs in een richting die te moeilijk is.  Bv ze beginnen in ASO, het lukt niet, dan naar TSO; BSO, en ze eindigen in het deeltijds onderwijs, of zelfs zonder diploma. Die uitleg begrijpt hij.
Discussie, zoals gewoonlijk volgt , en voor ons is dat altijd leuk.
Het komt er op neer dat hij tevreden is met de keuzes die wij gemaakt hebben voor hem toen hij 12 was.
Zijn intelligentie is vervolgens ook ter sprake gekomen.
"Ik kan goed algoritmisch denken".  Ja, ik heb het zelf moeten opzoeken. Wij weten al jaren dat hij logisch, wiskundig, denkt en redeneert.
Zelfkennis is dus onze zoon ook niet vreemd.

Een maal

1 x 18 worden en absoluut geen feest willen

1 x 20 jaar getrouwd zijn.

1 x 40 jaar worden, als (hopelijk) dan gescheiden vrouw.

Wij en mijn zus hebben beslist om samen een feest te geven.

Iedereen akkoord.

Greet

Intelligentie

Vanavond een trailer gezien: er zijn 28.000 kinderen in Vlaanderen met een IQ hoger dan 130, voor een programma waarnaar ik niet ga kijken.

Mijn allereerste reactie was: waarom niet 35-40 jaar geleden, dan was ik al veel eerder geholpen.
Het was niet zo.
Zoals ik zeg, 40 jaar later.

Getrouwd, 2 kinderen, autisme, pijnpatiënt

Zeer veel pijn, 7 operaties. Een ijzerwinkel in de rug en een knieprothese.

Een Aspergerzoon die zijn weg vindt.
Een autistische dochter die al 2 jaar elke dag zeer veel aandacht nodig heeft

Een man die de laatste maanden sukkelt met de gezondheid.

Een oma en een meme.

Ja, je kan een bepaalde intelligentie echt wel gebruiken.

mvg
Greet

PS: dit was een probeersel, met veel waarheid, door het nieuwe van googleblogs.
Het is mij gelukt, zonder hulp van F. en J.

Blij met mezelf

Of zou ik beter zeggen: blij met mijn lichaam? Ik heb vanmiddag het gras gemaaid. Het was echt nodig, maar zoals altijd wachten op droog weer. Mijn 2 naaste buren waren ook bezig. Waarom blij? Het is 5 jaar geleden dat ik het nog kon. Een rechtgezette wervel en een knieprothese later, kan ik het dus weer. De artrose in de nek houdt zich voorlopig koest, na de laatste inspuiting van januari. Een periode geen echte pijnpatiënt, ik ga ervan profiteren zolang ik kan. Greet

Zorgen voor

Zorgen voor Fr. met zijn gezondheidsproblemen.
De zoon die wel of niet volwassen is.  Hijzelf moet maar uitzoeken of hij die stage vindt.Ik heb gebeld naar zijn voormalige begeleidster. Zij kan hem tips geven
Het leven zou zoveel makkelijker zijn zonder autisme.

Ja we hebben een tweede kind,.Vorige vrijdag weer in Brugge.  Vanmiddag weer een telefoon van de school

Oma is de enige aan wie we haar kunnen toevertrouwen, als wij een dag vrijaf  willen.

Wat nog zeggen?

De dochter heeft dringend bijkomende psycische hulp nodig.
Vrijdag om 16 u kunnen we terecht in het ziekenhuis waar ze vorig jaar is opgenomen.
De maandag erna weten we, misschien, of ze kan opgenomen worden.
Verder, wel ze vraagt er zelf om.

Ik heb vandaag weer een halve dag aan de telefoon gehangen. Graag gedaan, als het tenminste resultaat geeft voor maandag. Ook ivm opvang, want wij gaan nog altijd werken.

Zorgen!?

Gisteren een absolute baaldag.
Zeker voor mij.
Ook voor Fr.
Ruzie gehad, over alweer, autisme, en de gevolgen ervan.
En nog het meest voor de dochter.

Ik ga nu wachten om iets over haar te schrijven tot alleszins maandagavond.
Fr. is vrijdag weer gaan werken en heeft onmiddellijk verlof genomen voor maandag. Ze moet dan weer naar school, en voor haar is dat zeer zeer moeilijk. Zo verschrikkelijk zenuwachtig, wisselvallig??. De reden waarom zeg ik niet wegens privacy.
Heel toevallig gisteren ook een moeder van een van de klasgenoten gezien. Geen goed nieuws.

Wegens de paasvakantie ook nog altijd geen bericht van de autismecoach die haar vorig jaar heeft begeleid.
Jeugdpsychiatrie zit er wel weer in. ze vraagt het zelf, soms.

Met onze zoon: alles goed. De L van leren rijden is er intussen. Ook hij wijst zijn zus soms terecht, hoewel dat niet zijn taak is. Asperger=vertrouwen: gaat zeker op voor onze zoon

Rijbewijs

Kleine jongens worden groot.
De zoon heeft zijn voorlopig rijbewijs afgehaald op het stadhuis vanmorgen. Ten laatste op 3 april 2015 moet hij zijn definitief rijbewijs halen.

Toen hij dat papiertje toonde, toch eventjes slikken voor mij, als mama, om de zoon zo trots te zien.
Veel en veel oefenen zal nodig zijn.
Greet

Zorgen

Gisteren oudercontact op de school van de dochter. Met haar is het weer niet makkelijk.
Als ze na de paasvakantie weer moeilijkheden heeft op school, een nieuwe opname op jeugdpsychiatrie is te overwegen.
De zoon heeft een goed rapport op een "schoonheidsfoutje" (letterlijk geschreven ) na. Het foutje ligt wel aan ziek zijn en toch naar het examen gegaan.

gonbegeleiding

Soms mail ik een berichtje naar de vroegere begeleidster van de zoon. Allang alleen positieve berichten.
Ze blijft geïnteresseerd  in hem,  sinds de begeleiding werd stopgezet op zijn 14de.

Zij zei  in haar reactie vandaag: de zoon heeft nog recht op 1 jaar begeleiding. (Gon)
Vanavond heb ik met hem daarover gepraat. Hij is oprecht ervan overtuigd dat hij het volgende schooljaar dat niet  nodig heeft.
Volgend schooljaar moet hij een stage doen.  "Mama, ik kan voldoende praten tegen mensen, en anders is er een stagebegeleider".  Hij wil dus gewoon geen extra begeleiding meer.

"Historisch" moment, vervolg

Woensdag is prima verlopen.
Hoe wordt dat opgebouwd ?

Een zoon die zegt, de maandagavond: mogen bij ons woensdagmiddag voor ons groepswerk M. en R meekomen.
Natuurlijk. Dan vraag je ook: willen ze blijven eten? Ja,hm.
Volgend: vraag het het gewoon, en laat het weten tegen dinsdagavond. En dan moet je je woorden afwegen. Niet zeggen: allé, ze blijven eten, maar wel: wil je vragen of ze willen blijven eten, en of ze mogen van hun ouders.

De 2 klasgenoten zijn heel goed meegevallen. Het resultaat van hun groepswerk belooft het beste van de klas te zijn.

De zoon heeft weer wat bijgeleerd over sociaal zijn.

Een "historisch" moment

De zoon heeft momenteel een groepswerk op school.
Hiervoor moeten de groepjes thuis aan dit project verder werken.
Eerst was afgesproken om dit bij één van de leerlingen uit zijn groep te maken.
Dit was niet haalbaar om praktische redenen zoals vervoer.

Daarom werd tenslotte beslist om dit werk bij ons af te maken.
Gevolg hiervan is dat wij morgenmiddag twee extra gasten aan tafel hebben.

De echt allereerste keer dat de zoon mensen mee naar huis brengt.
Wij zijn benieuwd.

Medische week

F. is dinsdag geopereerd aan zijn meniscus. Alles goed verlopen.

De zoon was ziek. Vandaag terug naar school. Hij kwam voor zijn doen vrolijk thuis. Uitbundig wordt die jongen nooit. Sinds hij dit schooljaar in een informaticarichting zit, zie je wel gewoon dat hij zich beter voelt op alle vlakken, dat hij opbloeit.
Ook en nog meer op sociaal vlak. Misschien (of zeker) heeft dat te maken met het feit dat er 2 andere jongens met ASS in zijn klas zitten.
Hij heeft zijn theoretisch rijbewijs gehaald. Gezien de fysieke toestand van zijn ouders kan het absoluut geen kwaad dat er een derde in dit gezin een rijbewijs krijgt. Veel oefenen zal wel nodig zijn.

We hebben weer, nog een keer, de nodige zorgen over de dochter. Veel wil en kan ik daar nog niet over schrijven. Vandaag heeft ze blokjes gekregen bij de orthodontist. Ze was zeer angstig voor eventuele pijn. Maar er is veel meer aan de hand.

Een quote

Een schoolactiviteit van de zoon naar een instelling voor zowel mentaal als fysiek gehandicapten (politiek correct: andersvaliden).
Hij was ferm onder de indruk wat hij die dag gezien heeft.
's Middags zat hij aan tafel met iemand die door een verkeersongeval zijn linkerarm en -been verloor.
Serieus zoals alleen de zoon kan:
"Als ik zoiets moet tegenkomen, dan liever een rechterarm en linkerbeen, of omgekeerd, dan kan ik tenminste nog mijn evenwicht bewaren."

Nog een eerste keer

De zoon gaat overmorgen voor de eerste keer alleen iets in het centrum eten.
's Namiddags zijn er theoretische rijlessen op school, de tussentijd is te kort om naar huis te komen.
Eén keer getoond door zijn vader waar en hoe, en hij is er toch weer mee weg.
F. is door een knieprobleem niet beschikbaar, ik kan moeilijk omdat ik langer werk.

Met de dochter begint het beter te gaan.
Vanavond sinds anderhalf, bijna 2 jaar, is ze echt vrolijk thuisgekomen van school.