De zoon blijft verrassen in positieve zin.
Zijn zus voeren en brengen naar haar kamp heeft ons 2 zaterdagen gekost. 8 uur autorijden, inclusief stops, is lastig. Mijn rug weet het genoeg.
Haar terughalen: we werden verwacht om 11 uur, dus om 7 u vertrokken (Betty van Big Brother onderweg gezien, te lezen op F.'s blog)
Enfin, de zoon heeft voor het eerst in zijn leven laten zien dat hij zelf een middagmaal kan klaarmaken. Wij hadden gedacht: geef hem geld en hij gaat naar de supermarkt om iets te halen, of naar het frietkot. Neen dus. Een blik als groenten, dat wel.
De zoon is nog niet veel aangeleerd ivm huishoudelijke dingen. Niet dat we niet willen. Het is niet alles, als Asperger in een school met niet-ASS'ers, hij komt soms heel vermoeid thuis 's avonds. (en wij hebben somas de handen vol aan zijn zus)
Hoewel het beter gaat sinds hij zijn eigen richting vindt: softwareontikkeling.
Een van zijn vakantiebezigheden: hij heeft een gratis online cursus gevonden van een Amerikaanse universiteit ivm een programmeertaal die hij in school niet leert.
In elk geval heeft hij genoeg sociale vaardigheden om zich te handhaven.
Een nerd, een geek (nieuw modewoord?) I rest my case, zolang de zoon maar gelukkig is.
Greet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten