Eerst even zeggen dat ik na een dag Bobbejaanland en de rest van de week werken redelijk pijnvrij blijf. Ik hoop dat het zo blijft.
Over lichamelijke pijn, als ik zeg hoe en wat, daar krijg je altijd begrip voor.
Autisme, daarentegen, daar krijgen mensen die het hebben ECHT niet altijd begrip voor. Op mijn werk zijn er vrijwilligers. 2 ervan met autisme. 1 jongen die dus, tja gewoon autistisch is en die 1 dag per week komt al s tijdsbesteding. De 2de is een volwassen man. Ik ga hier niet navertellen wat hij tegen mij gezegd heeft vanmorgen, vanwege privacy.
Soms is niet ondank 's werelds loon, maar onbegrip.
Over begrip van Asperger: de ene oma begrijpt tot op zekere hoogte de zoon. De andere oma niet, en ik begin er niet meer aan om het uit te leggen. F. heeft dat al lang geleden opgegeven.
Ik dacht ook dat mijn eigen zus het begrijpt, maar toch heb ik deze week nog een keer moeten uitleggen dat J. gelukkig is in zijn zelfgekozen isolement op zijn kamer en aan zijn computer.
Maandag begint hij aan z'n laatste jaar middelbare school. Gisteren de boeken gaan ophalen in de school. Zeer typisch voor hem en bepaalde klasgenoten: ze staan in dezelfde rij, zeggen hoi, en verder niets. Waar iemand anders een gesprek zou beginnen over: hoe was het in de vakantie, zij dus niet.
Greet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten