Enige tijd geleden contacteerde de vroegere begeleidster van de zoon mij. Of wij wisten dat hij nog recht had op een jaar begeleiding.
Ja, dat wist ik nog.
Of het nodig is, zal nog blijken. Maar, waar waar je recht op hebt, kan je maar beter gebruiken. De zoon zal in zijn volwassen leven dat nog wel meer dan genoeg leren. Niets gaat vanzelf. En ook: als die begeleiding niet nodig is, wel, dan wordt het gewoon afgebouwd.
Onder het mom "beter voorkomen dan genezen" hebben we het aangevraagd. Zo was er een vergadering op school, met mij, de begeleidster, iemand van de leerlingenbegeleiding en iemand van de school, om alles te organiseren.
Wat ik daar gehoord heb over de zoon, wel dat is iets waarover ik nu nog glorieer ben.
Zo positief.
Hij is een "perfecte leerling" in een klas met drugsgebruikers, jongens die denken dat informatica internet en gamen is, en op zich heel druk is.
Heel trots, dat zijn wij wel, op die jongen.
Verder: de "perfecte leerling" is absoluut geen "perfect mens". Wat ASS betreft, hij zal het wel redden in de toekomst.
Hij leeft met een moeder met pijn. Hij leeft met een zus die veel beperkter is dan hemzelf. Hij leeft met een vader die op 3 maand tijd 2x is geopereerd.
Waar ik persoonlijk, na al die jaren, nog altijd niet over kan: het ligt aan zijn intellegentie.
Uit persoonlijke ervaring weet ik dat hoe intelligent iemand ook met ASS kan zijn het NIETS te maken heeft met het redden in de n-t maatschappij
mvg
Greet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten