Vandaag een bericht gekregen dat mijn hart zowat 40 tellen p/m sneller heeft doen slaan.
Het enige meisje met normaal begaafd autisme dat wij persoonlijk kennen, heeft gisteren een zelfmoordpoging ondernomen.
Ze heeft de leeftijd van Jasper. Eigenlijk is het zo dat wij haar hebben leren kennen, toen ze samen in een therapiegroepje zaten.
Sindsdien zijn sommige van haar familieleden bevriend gebleven. Ja, ik weet wel dat ik nu zeer omfloerst schrijf, maar ik wil absoluut niemand voor het hoofd stoten met dit zeer, zeer akelige bericht.
Francky is nog eens langs geweest bij de familie vanavond. En kijk: zo ken ik mijn eigen man weer: geen woorden maar daden.
Ik heb het ook gezegd tegen hem. Ikzelf zal, als mijn fysieke toestand het toelaat, morgen eens langsrijden, al is het maar om een kaartje in de bus te stoppen. Ja, want lichamelijke pijn, je vraagt er niet om en je hebt het. Deze keer weer de nek. Dat frustreert mij soms mateloos, he, zoveel dingen willen doen en gewoon niet kunnen en sommige dingen gewoon nooit meer mogen. Fuck artrose.
Fuck alles eigenlijk, op zo'n moment.
Francky heeft het verteld aan Jasper. Later heb ik er duiding aan gegeven. Dat Jasper zo is gegroeid tot de gelukkige eenzaat die hij nu is, heeft hij uiteraard grotendeels aan zichzelf te danken. Wij hebben hem, nooit of te nimmer, in iets gepusht. Alleen hulp gevraagd, en daarvoor soms ook moeten doorvragen. Maar het resultaat mag er zijn.
Met Eva? zijn wij eigenlijk nog nergens. We kunnen alleen maar verder proberen zo goed mogelijke ouders te zijn en hopen dat de school verder hulp geeft. Zij is veel kwetsbaarder dan haar broer.
Dit heb ik waarschijnlijker al eerder geschreven, maar toch herhaal ik het nog een keer: een kind, op 3-jarige leeftijd dat zegt: 'ik wil niet noepies, niet goed voor tandjes" en die zich daaraan letterlijk bijna 13 jaar later aan houd? Dat zegt iets over iemand, toch? Dat die standvastigheid ook nadelen heeft, dat weet hij zelf ondertussen.
Oke, het was niet mijn bedoeling om weer de loftrompet over Jasper te steken. Maar hij doet het nu eenmaal goed, in tegenstelling tot zijn leeftijdsgenote. Wie het trouwens nog beter doet, is een klasgenoot van J. die ook Asperger heeft.
Nu ga ik stoppen, maar ik ben er begot nog niet goed van, van dat bericht. Of ik zeg nogmaals een welgemeende Fuck
1 opmerking:
Veel sterkte ja dat is echt erg zoiets...
bah moet erniet aan denken..
een neef van mij heeft 2 mnd geleden zelfmoord gepleegd hij was 39 jaar en kon het leven niet meer aan ..drugs e.d.
heel erg is dit.
Ja dat J goed in zijn vel zit is wel fijn ik hoop dat onze asperger ook zo goed in zijn komt te zitten wij doen ons best hij ook en ook de school en onze thuisbegeleiding doet dingen met r deze komt eigenlijk voor w.
E komt het ook wel goed mee denk ik ze zit in een goed warm nest met veel liefde en begrip dat is een heel belangrijk iets toch?
Nou greet en francky jullie zijn topper en jullie kinderen ook!
grt Angeline
Compliment!
Een reactie posten