Eva was op kamp.
Ze had een aangename tijd.
Poes ginger was blij dat zij thuis kwam. Hij bracht een vogel naar Eva. Iets wat hij normaal niet doet, maar, Eva is zijn mens.
Wij, met z'n drieën, waren ergens opgelucht dat zij 7 dagen niet thuis was.
Met het meisje van de vorige blog gaat het gelukkig wat beter. Minder goed is dat alleen wij gereageerd hebben. Volgens de familie hebben alleen Francky en ik gereageerd. Zeer jammer. Maar aan de andere kant, het is vakantietijd, en er zijn waarschijnlijk ook mensen die gewoon niet weten hoe te reageren, omdat ze niet weten wat ze dan meemaken.
Er zijn hier ook andere katten te geselen (vergeef mij de beeldspraak) waarover moeilijk te spreken en vooral te bloggen is.
Niet over onze poezen. Een grootmoeder is soms niet makkelijk.
Wij hebben nog onze moeders, allebei. Wat ze gemeen hebben voor onze beide kinderen: ze zagen, ze zeuren. En in dat verband is J. gvd weeral sterker dan Eva. Ja, ik kan er ook niets aan doen. Voor F. en mij is dat ook niet makkelijk.
Greet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten