Bruno en de kinderen

Bruno is donderdagavond goed aangekomen. Eva is hem mee gaan halen.
Bruno moest wennen natuurlijk, maar is na een uurtje rondspringen en snuffelen, nieuwe kattenbak, nieuwe voerbak enz. in slaap gevallen onder de printer. Misschien dat het zoemen hem rustig maakte?
Na 4 dagen kunnen we zeggen dat alles rond de computer (vensterbank, bureau, stoel ernaast; daar slaapt hij graag), één van zijn lievelingsplekken is geworden, zeker als Francky of ik bezig zijn. Hij is zelfs al een keer op mijn schouder gesprongen! (commentaar van Francky: wordt hij misschien een papegaai?)
Aan Francky en mij is hij ondertussen heel goed gewend. Voor mij een grote aanpassing, buiten een goudvis gewonnen op de kermis en een konijn van mijn broer in een hok op het einde van de tuin had ik geen ervaring met huisdieren.

Eva heeft helaas nog niet kunnen wennen aan de speelse Bruno. Vrijdagavond is ze thuisgekomen van school met een buikgriep, is pas vanmiddag voor de eerste keer naar beneden gekomen om te eten. Juist omdat ze ziek is, is ze veel schrikachtiger dan verwacht van een levend wezentje dat zo kan springen.

En Jasper heeft gereageerd zoals alleen Jasper kan doen.
Toen hij vernam dat er een poes kwam reageerde hij negatief, zoals verwacht. Voor ze naar huis kwam, heeft hij er Wikipedia op nagelezen. We hebben al een hele verhandeling gekregen over de poezen in het oude Egypte enz.
Maar bang is hij niet, tot mijn verbazing. Hij schrikt er wel van als ze plots over zijn voet springt ergens naar de vensterbank of zo. Maar dat doen Francky en ik ook. Hij heeft Bruno zelfs al een paar maal gestreeld. En hij observeert hem tot en met.
Vrijdag gaan wij een weekje op vakantie (al gepland voor Bruno kwam). Jasper heeft al een paar maal tussen neus en lippen door gevraagd: zal hij dan niet eenzaam zijn. Neen, want onze buurvrouw zal er met veel liefde voor zorgen. (Hoezo bezorgd zijn over de poes, want dat is hij dus echt niet!!!)