Gezellige woensdagmiddag

ofte een blog die heel goed aansluit op die van gisteren.
Ik heb zelf een vermoeiende morgen achter de rug. Ik ben met de familiale verzorgende naar de nieuwe Colruyt, hier in de buurt, geweest, zonder kruk. Dat heb ik mogen bezuren, zonder kruk buitenshuis gaan is dus nog niet aan mij besteed.

Goed, zeker op woensdagmiddag staat er altijd warm eten op tafel, want dan zijn de kinderen thuis.
Samenvatting van de conversatie: Eva had het over autisme. (Zij kan volgens het programma van de school nog niet weten wat ze heeft. Ze weet het dus wel degelijk.) Conclusie: we hebben haar kunnen overtuigen dat zij een normaal persoon is, met autisme. Waarom ze naar een speciale school gaat: juist omdat ze autisme heeft.
Niet echt de leukste lunch, zal ik maar zeggen.

Haar broer zat erbij, en zweeg. Omdat ik bepaalde dingen herkende heb ik hem vanmiddag een keer apart genomen. Dat was een zeer leuk gesprek. Echt waar. Om dit samen te vatten: hij wist niet dat wij weten dat hij weet wat hij denkt te weten. Klinkt misschien ingewikkeld, maar het is het niet. Omgekeerd ook: hij weet meer dan zijn vader dacht dat hij weet. Om privacyredens ga ik hier niet verder op in. Leuke zoon. En een zeer leuke broer, al beseft Eva dat nog niet altijd.
Voor mezelf hoop ik dat het praten en uitleggen enkele dagen kan stoppen.