Greet" eindigend op no way" over Eva en Bruno was een samenvatting van het gesprek tussen Francky en mij, over onze schrik en ongerustheid van Eva's plotse actie dat ze Bruno weg wil.
Het is echt geen optie om Bruno weg te doen, naast het feit dat wij en Jasper er al zo aan gehecht zijn, kan je het niet maken zo'n diertje na 3 weken een thuis te geven weer weg te doen. Waar naar toe overigens?
Nu Eva een weekje weg is kunnen we beter overleggen over hoe we het moeten aanpakken. Want naar de buitenwereld toe wil ze zelf niet bekennen dat ze bang is van de poes. Tegen één van de meisjes op haar kamer op autismekamp hoorden we haar zeggen: ik heb 2 huisdieren: een vis en een poes.
Ook: Bruno groeit (3 maand bijna), en wordt rustiger met de dag. Als hij aan ca. 6 maand gecastreerd wordt, zal hij waarschijnlijk nog rustiger worden.
Iemand tips? Altijd welkom.
2 opmerkingen:
Wij hebben drie katten (en 2 honden) en al onze beesten zijn "geholpen". Onze eerste kat kregen wij als kitten van 6 weken, en onze oudste hond was constant het irritatieobject van de kleine kat. Als zo'n kleine kat het zonder soortgenoot (of i.i.g. een beest om mee te spelen) moet stellen dan kan hij/zij heel vervelend zijn. Het enige advies dat ik kan geven is, laat hem idd op tijd castreren dan wordt de kat in de 6 maanden erna geleidelijk rustiger (is onze ervaring bij onze katten, het gebeurd immers niet van de een op de andere dag), speel veel met hem zodat hij zijn energie kwijt kan, en heel belangrijk, KNIP ZIJN NAGELS, dan is de kans dat hij iemand verwond of b.v. meubilair beschadigd veel kleiner. Misschien als Bruno geen scherpe nagels meer heeft dat het voor Eva iets minder eng is?
Succes met Bruno.
Een reactie posten