Toen ik gisteravond onze slaapkamer binnen kwam lag er op mijn hoofdkussen een briefje. Het was van Eva, ik zag het aan het handschrift Vooraan stond geschreven : "huilen, niet blij, hart kapot" vergezeld van een gebroken hartje en een zielig gezicht.
Vlug openen. Eva schreef dat ze graag zou hebben dat ik Bruno weg doe. "ik voel mijn hart bang, durf niet meer beneden."
Met dit briefje in de hand stap ik Eva's kamer binnen. Ze ligt al in bed. "Evatje, wat betekent dit allemaal, wil je Bruno weg ?"
Haperend komen de woorden te voorschijn : "ja ik ben bang dat Bruno te vroeg gekomen is, ik ben bang voor zijn klauwen en hij doet mij altijd schrikken". Misschien beter dat hij elders gaat wonen".
Ik ga niet in de discussie en sus haar met de woorden dat ze moe is van het spelen en dat ze na eens goed geslapen te hebben de dingen anders gaat zien.
Wanneer ik dit Greet vertel, is haar reactie hierover duidelijk : "Bruno gaat niet weg ! Als we hier aan toegeven komt er aan deze ellende geen einde. Doen we Bruno weg dan zal ze zagen om hem nog eens terug te zien of wil ze binnen enkele maanden een nieuwe kat of ander huisdier. No way".
Voorzichtjes interpelleer ik Jasper en die is ook niet opgetogen met de wensen van Eva. "Bruno moet voor mij zeker niet weg".
Eva is deze namiddag naar een verjaardagsfeest en wanneer ze thuis komt zal ze als een gek de trap opkoersen naar haar kamer.
Wij zullen proberen afspraken te maken vb dat Bruno in de keuken of garage blijft wanneer zij beneden komt. Hopelijk overwint ze op deze nanier haar angst voor Bruno.
3 opmerkingen:
Eva omschrijft het wel mooi: 'Ik voel mijn hart bang'. Toch denk ik dat ze net als Jasper haar angst voor Bruno kan leren overwinnen.
I inclination not agree on it. I regard as warm-hearted post. Especially the appellation attracted me to review the sound story.
Nice brief and this mail helped me alot in my college assignement. Thanks you seeking your information.
Een reactie posten