Taal

Deze bedenkingen n.a.v. Eva's zowat miljoenste fout tegen het bezittelijke voornaamwoord haar/zijn vandaag. “Jasper haar computer”.
Taal, gewoon, het instrument dat je gebruikt om te spreken, is voor Eva niet zo vanzelfsprekend. Grammaticaal correcte zinnen vormen blijft zeer moeilijk.

Toen ze nog een peuter was had ze het al moeilijk : zinnetjes bestaande uit 1 à 2 woorden. Ook bleek ze problemen te hebben om andere mensen te begrijpen. Dit bleek vooral na enkele maanden kleuteronderwijs. Ze was toen 3 jaar en haar juf vroeg me of het mogelijk was dat Eva slecht hoorde. Ze reageerde niet wanneer de juf haar iets vroeg of opdroeg. Achteraf zouden we te weten komen wat de ware reden was; m.n. van 3-6 jaar "sociale angst", en daarmee kon ze naar het C.O.T., een speciale afdeling van het
revalidatiecentrum voor kleuters met stoornissen. Dat is zeer goed geweest voor Eva, dat we er zo vroeg bij waren, o.a. met haar fijne motoriek werd daar zodanig gewerkt, dat die nu acceptabel is.

Nogmaals : leerkrachten, als je vindt dat er iets mis is met een leerling, aarzel niet om de ouders te informeren, hoezeer je ook een negatieve reactie verwacht.

Pas aan 6 jaar, toen Eva naar het het eerste leerjaar moest, werd de stoornis autisme officieel gesteld, hoewel dat toen al duidelijk was, en we het vooral nodig hadden voor officiële instanties. (Manier waarop is ook weer Belgisch absurd)


Herinnering : met Jaspers eerste communie hadden wij als cadeau een weekendje naar Legoland in Engeland geboekt. We hebben met z'n drieên daar een paar mooie dagen doorgebracht.
Eva ging toen logeren bij oma en opa. Zij was 3.5 jaar en ik weet nog dat ik dacht "hoe kan ik haar duidelijk maken dat ze ons 3 dagen niet ziet".
Qua taal niet zo nodig, want oma is zeer leuk met haar kleinkinderen, opa was toen nog niet ziek en hij zag de kleine Eva heel graag, dus het is een leuk weekendje voor Eva geweest.

Blogje van Francky en Greet samen