Poezen

Gisteren is de dierenarts gekomen voor de jaarlijkse controle van onze 3 poezen, die hier op dezelfde dag zijn toegekomen. Het jaar vooraf hadden we er 2 van wie de eerste, Bruno, stierf aan ziekte, De tweede Streep, ja? Aan gejaagd zijn? Hij kon alleszins goed jagen, een gemiddelde van 1 vogel per week stierf er in zijn ongeveer half jaar dat hij hier was. We hebben ze zowat 6 jaar, alle drie dezelfde dag toegekomen. In een boek over kattenverhalen ooit gelezen: IK kies mijn mens. En je kan dat inderdaad toepassen. Annabel, het vrouwtje, uit het asiel, was onmiddellijk gecharmeerd van mij. Ze heeft zich onmiddellijk aangepast. Echt een huiskat. Humeurig soms. Maar ze is er wel als iemand zich niet goed voelt. Bang als er iets onverwachts gebeurt. Ginger, ons ros katertje. Ook uit het asiel. Heel voorzichtig komen piepen bij Sus. De eerste drie dagen hier heeft hij zich verstopt in de garage. Maar nu? hij slaapt bij sus, zit op zijn schouder en kan eigenlijk niet wachten tot hij thuiskomt. Eerst afwachten en dan vertrouwen. Op je hoede blijven. Rakker, hier binnengebracht door kinderen uit de buurt die wisten dat Streep dood was, Hij was een moegevochten, gekwetste kater. Eerst alles gedaan wat we konden, zoals bv asiel bellen. Hij is gebleven. Pakweg 2 jaar geduurd om zich hier op zijn gemak te voelen.Maar nu is hij allerbeste maatjes met de zoon. Hoe hij dat doet? Gewoon een vaststelling: hij ziet de zoon en hij komt. Tijd nodig hebben om alles te verwerken. met hem IMG_3704 Ja onze zoon. Dit zit mij nog altijd hoog: : jullie zijn verwend met hem . Dat ging dus over de zorgen van autisme. Ja hoezo verwend? Hij kan meer dan iemand anders met auti. Ja, en hij is goed aan het worden om problemen voor zichzelf op te lossen. Maar wat dat betekent voor hemzelf?? Privacy is heilig voor hem. Daarom spreek ook niet zo graag over hem. Maar als je gewoon ziet, wat hij ook-niet van moetens- doet voor zijn zus? Als afsluiter dit, voor wie tussen de regels door kan lezen. De zoon ging in de middelbare school een dag naar een centrum voor mensen met een handicap. Lunch gehad met iemand die zijn linkerarm en been had verloren door een auto-ongeval. Zijn reactie: ja mama, als dit mij zou overkomen, liever mijn linker-arm en rechterbeen of omgekeerd, dan kan ik tenminste nog mijn evenwicht bewaren. Greet