donderdag 17 september 2015
Hulp-niet nodig
Vorige week was onze zoon jarig. 21. Behalve ja, mama ik mag nu gokken, en een paar maal samen de slappe lach krijgen niets te zeggen. Hij begint nu aan zijn derde en laatste jaar hogeschool. De privacy blijft.
Het is natuurlijk niet vanzelf gegaan die hulp ivm hem. Maar er waren 2, een gon-begeleidster en een thuisbegeleider.
Over die laatste kunnen wij nog kwaad worden: hij is wie hij is omdat hij zo intelligent is.
Die man heeft de zoon onderschat. Ja hoor je kan intelligent zijn, en asperger-bovengenmiddeld begaafd zijn. Hij kan om met zijn zus, met de pijn van zijn moeder, met zijn vader.
Hij gaat zelfs op bezoek bij zijn meme.
Sus en ik hem hebben leren opgroeien met Monty pyton en cowboy henk. Ook akkoord, wat er niet in zit kan je er niet uithalen, maar toch.
Als moeder, weet ik wat ik aan hem heb over de zorg over zijn zus
dat is een andere blog waard
mvg
Greet
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Het is ook duidelijk dat jullie je zoon niet opgevoed hebben zoals ze dat met mij gedaan hebben. Gans mijn kindertijd hebben mijn ouders overduidelijk laten blijken dat er iets met me scheelde en dat ik niet normaal was (in hun ogen). Tot op heden heeft mijn ma nog altijd geen flauw idee wat ze me eigenlijk aangedaan heeft. Integendeel: zij heeft nooit iets verkeerd gedaan. Daarmee moeten leven is al een last op zich. Dan hebben jullie het met jullie kinderen het toch veel beter gedaan.
Een reactie posten