ZEER !

In het westvlaams bestaat het woord zeer, hetzelfde als pijn. Wat ikzelf daarmee wil duidelijk maken, en als eventueel, gedaan heb, dat het zoveel pijn doet om niet meer auto te rijden. Sus doet het. De zoon zou het kunnen. De zoon was de enige die proficiat zei over het feit dat wij 23 jaar getrouwd waren gisteren. Ha en wat meegeleefd ook met een feit dat zijn oma geopereerd werd. Niet meer soms dat ik het beu ben om de enige te zijn die hem begrijpt. Of omgekeerd. Hij is mss de enige die zijn zus zal kunnen begeleiden als zij oud worden. Toch volgens mijn aanvoelen. En beter mag het hier nog altijd iemand doen. Sus: bedankt voor 23 jaar en verdraagzaamheid, en voor die foto Of iemand het echt wil weten: er is een wereld van verschil tussen 2 kinderen met autisme Een asperger vs klassiek autiszme met ook psychosegevaarlijkheden.

PASSIE

De zoon praat en vraagt al sinds hij het kan. Je zou zeggen geen verrassingen meer? en toch Wat is passie? Geen direct antwoord natuurlijk. Passie in de liefde onmiddellijk afgekapt. Maar dan een deftig gesprek over passie, als een hobby, iemand die het doet omdat hij het graag doet. En dat er een heel verschil is tussen passie en obsessie. Eerlijk gezegd weet ik niet of hij soms oefent met mij. maandag, hij kwam thuis omdat het project waar hij met 3 anderen een semester heeft gewerkt eindelijk goed gaat. Wegens de privacy zal ik niet vermelden welk project. Hij : tis toch leuk en mooi om te zien dat het gelukt is. En ik: ben je trots op jezelf? mm is dan het antwoord. Wat nooit kan liegen in zijn geval: inwendig trots zijn, dat verraden zijn ogen. Die stralende, blinkende ogen. Dat betekent heel wat. Daarom deze blog: sheldon van de big bang theory is populair. Dat is onze zoon in driemaal kwadraat, ik bedoel maar uitvergroot tot en met. Wat hij voor heeft: hij kan zich nu echt wel sociaal gedragen En wat “passie” betreft, sus en ik zijn zaterdag 23 jaar getrouwd. De “passie” die een collega ooit wilde ervaren, is alleen maar vermoeiend. Groetjes Greet.

Hulp-niet nodig

Vorige week was onze zoon jarig. 21. Behalve ja, mama ik mag nu gokken, en een paar maal samen de slappe lach krijgen niets te zeggen. Hij begint nu aan zijn derde en laatste jaar hogeschool. De privacy blijft. Het is natuurlijk niet vanzelf gegaan die hulp ivm hem. Maar er waren 2, een gon-begeleidster en een thuisbegeleider. Over die laatste kunnen wij nog kwaad worden: hij is wie hij is omdat hij zo intelligent is. Die man heeft de zoon onderschat. Ja hoor je kan intelligent zijn, en asperger-bovengenmiddeld begaafd zijn. Hij kan om met zijn zus, met de pijn van zijn moeder, met zijn vader. Hij gaat zelfs op bezoek bij zijn meme. Sus en ik hem hebben leren opgroeien met Monty pyton en cowboy henk. Ook akkoord, wat er niet in zit kan je er niet uithalen, maar toch. Als moeder, weet ik wat ik aan hem heb over de zorg over zijn zus dat is een andere blog waard mvg Greet

Een cliche wordt een cliche als het waar is

Blijkbaar zijn er volgers op deze blog die mijn schrijfsels waarderen, waarvoor dank. De kracht van het positief denken. Daarover zijn boeken geschreven. Kleine dingen waarderen. En toch is dat waar. Iets waarover ik niet graag schrijf is mijn lichamelijke pijn. Maar die is er. Niet voor niets dat ik niet meer kan gaan werken en dat zelfs autorijden moeilijker wordt. Daarom des te meer waarderen dat de zoon -nerd geek, hij is er eigenlijk trots op op dat woord- het goed doet, de poezen -voor mij vooral het vrouwtje annabel- een madeliefje zien, vlinder in de tuin, de buren een aangename avond met mijn verjaardag, een dag de afwas kunnen doen, soms nieuwe recepten uitproberen… En dat de dochter eindelijk wat kalmer wordt De zorg is hier en zal er blijven, je kan er dan maar beter het beste van maken. Niet zo goed uitgeschreven als ik zou willen, maar ja. Het kunnen schrijven is ook al iets positiefs op zich. Greet

Poezen

Gisteren is de dierenarts gekomen voor de jaarlijkse controle van onze 3 poezen, die hier op dezelfde dag zijn toegekomen. Het jaar vooraf hadden we er 2 van wie de eerste, Bruno, stierf aan ziekte, De tweede Streep, ja? Aan gejaagd zijn? Hij kon alleszins goed jagen, een gemiddelde van 1 vogel per week stierf er in zijn ongeveer half jaar dat hij hier was. We hebben ze zowat 6 jaar, alle drie dezelfde dag toegekomen. In een boek over kattenverhalen ooit gelezen: IK kies mijn mens. En je kan dat inderdaad toepassen. Annabel, het vrouwtje, uit het asiel, was onmiddellijk gecharmeerd van mij. Ze heeft zich onmiddellijk aangepast. Echt een huiskat. Humeurig soms. Maar ze is er wel als iemand zich niet goed voelt. Bang als er iets onverwachts gebeurt. Ginger, ons ros katertje. Ook uit het asiel. Heel voorzichtig komen piepen bij Sus. De eerste drie dagen hier heeft hij zich verstopt in de garage. Maar nu? hij slaapt bij sus, zit op zijn schouder en kan eigenlijk niet wachten tot hij thuiskomt. Eerst afwachten en dan vertrouwen. Op je hoede blijven. Rakker, hier binnengebracht door kinderen uit de buurt die wisten dat Streep dood was, Hij was een moegevochten, gekwetste kater. Eerst alles gedaan wat we konden, zoals bv asiel bellen. Hij is gebleven. Pakweg 2 jaar geduurd om zich hier op zijn gemak te voelen.Maar nu is hij allerbeste maatjes met de zoon. Hoe hij dat doet? Gewoon een vaststelling: hij ziet de zoon en hij komt. Tijd nodig hebben om alles te verwerken. met hem IMG_3704 Ja onze zoon. Dit zit mij nog altijd hoog: : jullie zijn verwend met hem . Dat ging dus over de zorgen van autisme. Ja hoezo verwend? Hij kan meer dan iemand anders met auti. Ja, en hij is goed aan het worden om problemen voor zichzelf op te lossen. Maar wat dat betekent voor hemzelf?? Privacy is heilig voor hem. Daarom spreek ook niet zo graag over hem. Maar als je gewoon ziet, wat hij ook-niet van moetens- doet voor zijn zus? Als afsluiter dit, voor wie tussen de regels door kan lezen. De zoon ging in de middelbare school een dag naar een centrum voor mensen met een handicap. Lunch gehad met iemand die zijn linkerarm en been had verloren door een auto-ongeval. Zijn reactie: ja mama, als dit mij zou overkomen, liever mijn linker-arm en rechterbeen of omgekeerd, dan kan ik tenminste nog mijn evenwicht bewaren. Greet

Feiten

Met onze zoon , om met hem om te gaan, feiten dus. Allebei ouders zijn erover zeker, dus feiten, 3 x herhaald,het woord feiten? check Niet zo grappig als ik het zo zeg. feit is dat mijn broer, als vakman langsgekomen is over electriciteit. 2 x -alles in orde- Feit is dat zoon met de poes die hem gekozen heeft op zijn arm mijn broer nog een keer is komen bekijken. Mijn broer vindt dat niet erg. Toont nogmaals aan: zoon weet ondertussen echt wel waarnaar hij moet kijken, het belangrijkste. Daar zijn letterlijke dingen ook wel bij Feitcheck, altijd belangrijk Wie dit grappig vind, waarom niet. greet