Vorige week met de zoon naar de huisdokter. Hij had last van een ontstoken teennagel, waardoor hij moeilijk kon stappen.
De arts schrijft hem voor de zekerheid een antibioticakuur voor,3x1 per dag.
Hij wilde stoppen ermee, omdat hij zich beter voelde. Wij uitgelegd: een doosje antibiotica moet je uitnemen, ondanks het feit je beter te voelen, want anders kan het probleem vlug terugkomen.
Ok, zo gezegd zo gedaan.
Vanmiddag neemt hij één van de laatste pilletjes. Zucht, het gaat zo moeilijk.
Wat blijkt: het zijn 2-kleurige capsules. Hij dacht: ik moet die opendraaien, het poeder in water doen en zo opdrinken.
Uitgelegd: het zijn gewoon capsules, van een soort gelatine gemaakt, en je moet ze nemen zoals een gewoon pilletje. Ze zitten juist in dat omhulsel om de vieze smaak tegen te gaan en de maag te beschermen.
Zijn antwoord: ik wist het niet, het is de eerste keer dat ik zoiets moet nemen.
Logisch.
Vanzelfsprekend is iets dus nooit, voor de eerste keer.
Greet
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Eva 2018 is niet Eva 2021
Greet schrijft. Eva is sinds dinsdag weer opgenomen op een PAAZ afdeling. De directe aanleiding was haar zich niet goed voelen na de midwe...
-
Vader is een man die risico's heeft durven nemen ivm z'n werk Zoon (Asperger) is bezig met z'n eindwerk van de middelbare ...
-
Deze morgen had ik een gesprek met de psychologe van onze dochter in het ziekenhuis. Het is een heel ingewikkelde materie om hier neer te sc...
-
Jasper krijgt sinds kort bijles Frans. Vandaag kwam hij thuis met de punten van de laatste toets : 30 op 50 , daarmee had hij één van de be...
4 opmerkingen:
Ja herkenbaar maar ook bij "gewone"mensen in de wijkzorg is dit vaak een probleem m.n. oudere mensen die moeite hebben met innemen,ik laat het vaak met een beetje pudding(toetje) of appelmoes innemen dit verzacht en neemt de vieze smaak wat weg...
grt angeline
Angeline, wat jij zegt geloof ik direct.
Het is alleen, voor ons, volwassenen is dit zo vanzelfsprekend, die capsules. Ook Eva heeft ze nog moeten nemen (onder begeleiding natuurlijk).
Voor een 17-jarige Asperger, die zelf zijn medicijnen kan nemen, is dit blijkbaar niet zo. In zoiets triviaals zit soms een "eerste keer". Het is ook niet iets waarbij je direct uitlegt geeft of hij uitleg vraagt.
Niks ernstigs, vond het gewoon leuk om dit te bloggen.
Ik moest er stiekem een beetje om lachen omdat het zooooo herkenbaar is. Het is dat mij ooit geleerd is dat die capsules in zijn geheel moeten worden, anders had ik op dezelfde manier gehandeld.
John
In mijn stramien zit eerst vragen dan pas handelen, als je niet weet wat te doen. En als er geen tijd/mogelijkheid voor is, dan maar de meest logische optie gebaseerd op eerdere ervaringen.
Sommige handelingen moet je inderdaad eerst leren. Wat dacht je van een Bifi achtig worstje? Kun je dat omhulsel nu opeten of niet?
Een reactie posten