Een vraagje, zomaar tussendoor

Vorige week vrijdag kwam onze zoon thuis van school. Er kon nog net een "dag mama" af, en dan: mama: "ken jij het verschil tussen socialisme en communisme?" Neen, mama kon daar niet direct op antwoorden.

Dat doet mij denken aan die zaterdagmorgen toen hij 6 was en (te) vroeg aan ons bed stond met de vraag: "mama, wat is de doodstraf?"
Dat zo'n vragen dagelijkse kost zijn voor mama en papa, is veel gezegd, maar het gebeurt toch regelmatig. We schrikken er niet meer van. Leve Wikipedia! (met de nodige doorverwijzingen om echt grondig te kunnen zijn - voor hem, niet meer voor ons)

Moe zijn

F en ik zijn soms gewoon moe. Veel heeft te maken met het overlijden van pepe.

williams-Beuren - vervolg woensdag

Net nu Eva zich afvraagt wat het verschil maakt tussen een kind met autisme en een kind met handicap biedt zich min of meer een antwoord aan.

Vandaag had onze buurvrouw een gast, namelijk een 6-jarig jongentje van haar familie. Op zich niets speciaals natuurlijk, behalve dat dit kindje geboren is met het syndroom van Williams-Beuren.
Bij de ouders van jongetje zijn ze bezig met verbouwingswerken. De twee oudere zussen zijn naar school en weten wat ze mogen en wat niet tussen al die in en uit lopende stielmannen. Broertje weet dit natuurlijk niet en loopt soms zomaar het huis uit de straat op. Levensgevaarlijke situatie dus en daarom zorgen onze buren voor hem zolang de werken bezig zijn. 's Nachts slaapt hij gewoon thuis. Ze wonen gelukkig niet zo ver weg.

Het ventje kent Eva nog en wil zoveel mogelijk bij haar zijn. Ook voor mij Francky heeft hij een boontje. Eva had dit kereltje jaren geleden al eens gezien, maar toen stelde zij zich daarbij geen vragen, wegens te jong om te beseffen. Nu zag ze wel duidelijk dat er iets aan de hand was met deze jongen. Zo leerde ze wat een gehandicapt kindje kan zijn. En ook dat zij voor andere redenen in een bijzondere school zit.

In ieder geval kan hij het goed met ons vinden en ook vriendin Kaatje beschouwde hij als een oudere zus die voor hem klaar stond.

Die zien we vast nog wel eens terug.

Op het filmpje zie je Eva met het ventje enkele jaren terug in het zwembad van één of ander familielid van het kind.

Francky.

Gezellige woensdagmiddag

ofte een blog die heel goed aansluit op die van gisteren.
Ik heb zelf een vermoeiende morgen achter de rug. Ik ben met de familiale verzorgende naar de nieuwe Colruyt, hier in de buurt, geweest, zonder kruk. Dat heb ik mogen bezuren, zonder kruk buitenshuis gaan is dus nog niet aan mij besteed.

Goed, zeker op woensdagmiddag staat er altijd warm eten op tafel, want dan zijn de kinderen thuis.
Samenvatting van de conversatie: Eva had het over autisme. (Zij kan volgens het programma van de school nog niet weten wat ze heeft. Ze weet het dus wel degelijk.) Conclusie: we hebben haar kunnen overtuigen dat zij een normaal persoon is, met autisme. Waarom ze naar een speciale school gaat: juist omdat ze autisme heeft.
Niet echt de leukste lunch, zal ik maar zeggen.

Haar broer zat erbij, en zweeg. Omdat ik bepaalde dingen herkende heb ik hem vanmiddag een keer apart genomen. Dat was een zeer leuk gesprek. Echt waar. Om dit samen te vatten: hij wist niet dat wij weten dat hij weet wat hij denkt te weten. Klinkt misschien ingewikkeld, maar het is het niet. Omgekeerd ook: hij weet meer dan zijn vader dacht dat hij weet. Om privacyredens ga ik hier niet verder op in. Leuke zoon. En een zeer leuke broer, al beseft Eva dat nog niet altijd.
Voor mezelf hoop ik dat het praten en uitleggen enkele dagen kan stoppen.

Taal is alles, of toch enorm belangrijk

Mag ik er hier nog een keer op wijzen dat taal alles is om elkaar te begrijpen?

Over Eva blijft alles wat wij weten hetzelfde.
Vanavond kwam de zoon thuis van school. Hij zag het niet zitten om "verkoper" te worden, dat had te maken met een les. Hij was verkeerd: het was "vertegenwoordiger", dat wil hij absoluut niet worden. Goed: een gesprek daarover. Tijdens dit gesprek was Eva aan het meeluisteren en zei zij dat ze wel alles kan doen alsof. Werkelijk?? Misschien met sommige medeleerlingen, maar zeker niet thuis.
Voor iemand die wil lachen met Eva's taalgebruik: ze denkt dat ze kan "acteuren". En taalgebruik, annex je kunnen gedragen hangt samen.
Wij lachen daar niet mee. Ook haar broer niet.

Zesde zintuig? Hoogsensitief?

Een 6de zintuig bestaat niet.
Na een paar keer in de Laatste Show Gili aan het werk gezien te hebben, kan ik maar zeggen wat ik al lang aanvoelde bij alle zgn. paranormale personen (waarzeggers, kaartleggers, enz.) : hij heeft gelijk.
In 1991 zijn F. en ik naar een paranormale beurs geweest, gratis en uit nieuwsgierigheid. Eén ding herinner ik mij nog: een standhouder ivm astrologie die het echt vervelend vond dat ik niet wilde mijn toekomst laten voorspellen. Toch nog meegekregen van hem: in 1998 zou ik problemen krijgen met mijn nieren, en ook financiële problemen. Geen van beide waar natuurlijk. Integendeel, 1998 was hier een gelukkig jaar, met baby Eva. Het grootste nadeel van dat jaar was dan nog Eva's letterlijke grote honger.
Betekent dat dat er niets meer is tussen hemel en aarde? Ook niet.

De big-bangtheorie, enz. Maar wie, hoe en of wat heeft de ruimte "gemaakt"? Gewoon een vraagje, hé, want ik hou mij daar nu echt niet mee bezig, met die existentiële levensvragen.

Hoogsensitief: daar geloof ik meer in. Toch als het betekent: gevoelig tot hypergevoelig over een bepaald zintuig, annex (niet) prikkels verwerken.
Dat ligt meer in de lijn van lichaamstaal, denk ik toch. Een jaar of 6 jaar geleden zei een vriendin-psychologe tegen mij: het is heel goed mogelijk dat jullie elkaar hebben leren kennen en verstaan door ASS van wat jullie in je jeugd hebben meegemaakt. Ik heb daar vroeger nog over geschreven, over 3 van de 4 grootouders.

Ik kan hier zitten zeuren over hoe ik wéét van soms 2 dagen voordien dat er met J. iets scheelt. Dat is gewoon zijn lichaamstaal, en mijn overgevoeligheid, wie weet?
Misschien is het ook iets gewoon weten van je eigen kind.

Eva wordt hierbij niet vergeten. Ik denk dat dat al duidelijk genoeg gemaakt is.

Onverwachte steun - gister

Reactie over 2de huisgenoot.
Een vriendin van Eva kwam aanbellen vanavond, met de vraag of ze meemocht naar een winkel. Geen probleem voor mij. Wij weten ondertussen met wie ze wel of niet buitenshuis mag. Papa was niet thuis.
En wie kwam naar beneden om te informeren over zijn zus, zeer goed wetend dat zijn moeder nog zeer veel problemen heeft met mobiliteit? Juist.
Geen commentaar verder. Hij weet alles wat hij moet weten. Wij ook van hem.

Van nerd tot geek

Vorige week was wat moeilijk. Ik zit in volle revalidatie voor mijn knie, soms geeft dat zo'n spierpijn in mijn been dat ik niet altijd aanspreekbaar ben. 2 huisgenoten weten dat ten volle.
J. had het zelf ook wat moeilijk vorige week. Als het over hem gaat, ben ik zeer alert. Woensdagmiddag waren hier 2 meisjes voor Eva. Woensdagavond zag je aan hem dat er "iets" was, aan zijn gezichtsuitdrukking dus. 2x gevraagd of er iets scheelde, geen antwoord gekregen.

Donderdagavond kwam het er uit: hij vindt het niet leuk dat er giechelende meisjes ook naar boven komen.

Over zichzelf kreeg hij het woordje nerd te horen op school vroeger. Voor hemzelf was dat toen een compliment. Ondertussen heb ik bijgeleerd: nerd is het niet meer, t' is geek.
J. is in zijn eigen school en klas ondertussen gewoon J., en ook voor alle verdere bekenden gewoon J.

Vorige week was op het nieuws dat koning Albert en koningin Paola een centrum bezochten waarin autisten begeleid worden om voor softwarebedrijven hun programma's te onderzoeken op fouten, en zo werk vinden. Zoals hij nu is: zal hij zijn studies afmaken en dan echt wel werk vinden in die sector.

Info-avond

Wie dit leest is beter een ouder of n.t. om er iets aan te hebben, denk ik.
Vanavond was er info-avond op Eva's school. Onszelf afgevraagd: is het nodig te gaan, gezien Eva naar het middelbaar gaat? Maar een mens kan altijd wat bijleren over autisme.
Het programma:
- uitleg door de verantwoordelijken over de specifieke begeleiding voor de leerlingen (logopedie, ergotherapie, kinesitherapie en psychologie) naast het gewone leerprogramma
- voorstelling van thuisbegeleiding
- wat na de lagere school?
Ik ben zelf alleen bij het eerste onderwerp aanwezig geweest. Letterlijk een uur zitten kan ik nog niet, en 2 uur daarvoor was ik nog bij de tandarts om de maat te nemen voor mijn nieuwe voortand die ik eindelijk volgende week krijg (tanden - ologie, aub vertel mij NIKS).
Francky heeft het tweede onderwerp uitgezeten en kon niets nieuws vertellen, voor ons.
Tijdens het 2de onderwerp kon ik wel nog zat ik gewoon te wachten, en daarbij heb ik nuttige informatie gekregen en kunnen geven over Eva. 't Is niet makkelijk om een 12-jarige autistische dochter te hebben. Ook niet als je nog niet jezelf bent.

Enfin: toch bijgeleerd over 2 belangrijke dingen, waar ik later nog op terugkom.
Daarna zijn wij naar huis gegaan. Het 3de onderwerp was voor ons niet relevant.