Ik ben er mij tenvolle van bewust dat een jongen zoals mijn zoon (15) soms tussen de mazen van het net valt.
De gesloten, taalvaardige en ergens toch sociaal vaardige Jasper redt het in het gewone onderwijs.
Hoe komt dat ?
- vroege diagnose
- aangepaste begeleiding (Gon, thuisbegeleiding, ook nog revalidatiecentrum)
- openstaan van zowel de lagere als nu de middelbare school voor hem
- ouders die hun best doen en vooral hun gevoel volgen
En Jasper zelf natuurlijk: hij doet het, wij, de school, de begeleiding, hebben hem alleen maar hulpmiddelen kunnen aanreiken.
Ik kan vergelijken: met Eva, en nog veel andere kinderen die wij via de begeleiding en haar aangepaste school hebben leren kennen.
Wat gebeurt er eigenlijk met kinderen die het niet zo goed getroffen hebben als Jasper en bv. zijn vriend K? Zijn dat nu geen typische gevallen van het "watervalsysteem"? Ik weet het niet, ik vraag mij het gewoon af. Het zou gewoon een zonde zijn om zo'n kinderen met de talenten die ze hebben niet de opleiding te kunnen geven die ze aan kunnen.
Mijn verontschuldigingen voor het "niet zo goed getroffen" voor de autistische lezers van deze blog die het op zichzelf gedaan hebben. Ik wil enkel het standpunt verdedigen dat een Asperger of een anders zeer intelligent autistisch kind een opleiding moet kunnen krijgen in het gewoon onderwijs. Tot nader order is dat nog altijd beter van niveau dan het bijzonder onderwijs. (Zie bv. Helga Stevens, de slechthorende advocate)
En dit is ABSOLUUT geen blog over hoe gelukkig iemand kan zijn, met of zonder autisme, of een andere handicap.
1 opmerking:
Wat een herkenbaar stukje!
Ik ga volledig met jullie akkoord. Maar de realiteit is nu nog veel te vaak dat het van de goodwill van een leerkracht of school afhangt of een kind met ASS groeikansen krijgt.
Soetkin bloeit open, alleen al doordat ze de kans krijgt net als ieder ander kind les te volgen. het samen met andere meisjes staan giechelen op de speelplaats, helpt haar om steeds meer zichzelf te worden. Ze is geen "uitzonderlijk gevalletje" meer, maar kan gewoon zichzelf zijn MET haar gaven en MET haar beperkingen.
Als ouder blijft het een zoektocht naar de juiste omgeving. Nu is het goed, maar vinden we ook een middelbare school (om nog maar van hogere studies of universiteit te zwijgen)waar ze met haar op stap willen?
Een reactie posten