Teveel zeer veel drukte, toch praten daarover

Overgenomen uit Francky's blog van het verjaardagsfeest van oma gisteren:
In het restaurant zelf was het een drukte van jewelste. Wij waren duidelijk niet de enige feestvierders en dat betekende rondom ons tafels vol... Je moest echt niet veel alcohol drinken om na zowat een uur reeds met een zwaar hoofd de frisse(re) buitenlucht op te zoeken. Voor Jasper werd deze gezellige drukte teveel en na het voorgerecht moest hij dringend afgevoerd worden. Al deze indrukken hadden hem volledig van de kaart gebracht.

"Gezellige drukte" was in dit geval een zeer zwaar understatement voor Jasper. Waar hij het normaal gezien op (familie)feesten toch een 3-tal uur uithoudt, was het nu na anderhalf uur al prijs. Je zag zijn ogen draaien (en dàt was lang geleden). Dus heb ik ingegrepen en gezegd: wil je nu naar huis? Zijn antwoord: ik voel mij zo duizelig dat ik kan omvallen, en ik kan mij niet concentreren. Ik heb hem gewoon gevraagd nog goeiedag aan de familieleden te zeggen, en ondertussen de autosleutels aan Francky gevraagd.
Nu is dit niet nieuw voor de familie. Ze kennen Jasper ondertussen wel en weten dat hij zich niet op zijn gemak voelt op feestjes, gewoon door de overprikkeling van zijn zintuigen op dergelijke momenten. Kortom, zoals ik al vroeger heb geschreven, hij is volledig aanvaard zoals hij is door de familie.

Wat wel nieuw was, : hij wilde vooraan zitten (anders altijd achteraan). Dat vond ik al vreemd. Het hoge woord kwam eruit: hij vindt het erg dat hij dat niet kan, naar een feestje, of zo'n drukke plaats gaan. Het letterlijke gesprek kan ik hier niet weergeven, want dan staat het vol hm's, grmbls en nog binnensmondse uitingen. Ik heb hem dan gezegd (grove middelen) dat, als hij in een rolstoel zou zitten, hij daar ook niets kan aan doen en dat niemand hem dat dus zeker niet kwalijk neemt, dat hij vroeger weg moest.
Gisteravond is hij daar zelf nog een keer op teruggekomen. Als hij volwassen is zou hij dan best ergens op het platteland gaan wonen. Gecounterd van mij: in ons huis, heb je dan last van drukte of lawaai? Antwoord: neen, ik ben toch het meest alleen.

Als deze blog een beetje langdradig is, mijn excuses: ik wou alleen maar zo goed mogelijk beschrijven hoe de omstandigheden en Jasper gisteren waren.
Het is fantastisch dat hij zijn ongemakken bij drukte nu voor het eerst zelf een keer geuit heeft. Alles wat hij zelf uit, moeten wij niet meer raden of afleiden. We weten genoeg dat hij het soms zeer moeilijk met zichzelf heeft.
Tegelijkertijd drukt het ons nog een keer met de neus op de feiten dat het absoluut niet vanzelfsprekend is wat Jasper allemaal presteert in het "gewone" onderwijs.