Mijn grootste overwinning? Mijn laatste operatie. Het is dat ik naar mijn lichaam geluisterd heb, en dat mijn chirurg daarin meegegaan is, want ik zit nu weer met een gezwollen knie, maar het kan mij niet meer schelen, en waarom? De pijn is teruggebracht tot een voor mij aanvaardbaar niveau. En dat meen ik vanuit de grond van mijn hart. Na 4 weken kan ik wel zeggen dat de laatste artroscopie, waarbij kraakbeen "geshaved"is, effectief is geweest.
5 operaties in 2 jaar, waarvan een zeer serieuze (de rug), wel ik denk dat ik toch iets weet over pijn. Over x-aantal jaar zal ik zowiezo een nieuwe knie nodig hebben.
Ik heb een keer teruggekeken naar mijn blogs. Het gaat nogal veel over pijn, tja ik heb er meer dan 2 jaar mee geleefd, bij momenten zo erg dat er niks anders was, pijn. Hierover terugkijkend kan ik alleen maar zeggen dat Francky en Jasper veel geduld hebben gehad met mij.
Eva niet, integendeel, over haar kan ik alleen maar zeggen dat ik veel geduld heb gehad met haar, als pijnpatient. Ik heb mijn pijn letterlijk verzwegen en verbeten, letterlijk verbeten hé, want Eva kon niet tegen iemand met pijn, in dat eerste jaar.
Soit, ik heb wel een leuke dochter!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten