Enkele weken geleden kwam een kat het domein van Bruno binnen. Bruno was hier niet erg mee opgezet en deed alles om zijn gebied te verdedigen. Na een tijdje viel het me op dat die nieuwkomer niet alleen in Bruno, maar ook in de rest geïnteresseerd was. zowel het huis als zijn inwoners wekten zijn/haar nieuwsgierigheid.
De poes heeft een witte kop, witte poten en een zwart bevlekte rug en dito staart. Eva vond dat hij op een koe lijkt. Haar redenering was derhalve : "hij ziet er uit als een koe, dus noemen we deze kat "Koetje". Sindsdien spreken we over Koetje wanneer we over deze -onbekende- kat spreken.
Een zwerfkat is het niet. Hij ziet er veel te goed verzorgd uit. Zijn pels blinkt en hij zit goed in het vlees.
Toen ik verleden week thuis kwam zat Koetje op het hek. Triestig keek hij me aan. Ik sprak met zachte stem en stak mijn hand naar hem uit. Tot mijn verbazing kwam hij naar me toe en gaf me een kopje.
Toen hij enkele dagen geleden plots aan de achterdeur stond deed ik voorzichtig open en deed hetzelfde als bij onze eerste ontmoeting : zachtjes spreken en hand uitsteken. Weer een kopje. Vervolgens ging hij de keuken binnen. Hij was duidelijk bang, maar zijn nieuwsgierigheid was toch te sterk. Koetje besnuffelde Bruno's kattenbak en eetbakje, keek grommend rond en ging na een half minuutje terug naar buiten. Gelukkig dat Bruno toen juist buiten was anders ging het er waarschijnlijk stuiven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten