Een kat genaamd Koetje

Sinds Bruno bij ons ingetrokken is, kwamen katten uit de buurt regelmatig eens kijken hoe het met onze kater gesteld is. Vreemd is dit niet gezien katten nu eenmaal nieuwsgierige dieren zijn. Deze katten kon ik makkelijk thuiswijzen. De kat van Michael, de poes uit huis nr. 2 enz. Totdat zich een nieuwkomer presenteerde.

Enkele weken geleden kwam een kat het domein van Bruno binnen. Bruno was hier niet erg mee opgezet en deed alles om zijn gebied te verdedigen. Na een tijdje viel het me op dat die nieuwkomer niet alleen in Bruno, maar ook in de rest geïnteresseerd was. zowel het huis als zijn inwoners wekten zijn/haar nieuwsgierigheid.

De poes heeft een witte kop, witte poten en een zwart bevlekte rug en dito staart. Eva vond dat hij op een koe lijkt. Haar redenering was derhalve : "hij ziet er uit als een koe, dus noemen we deze kat "Koetje". Sindsdien spreken we over Koetje wanneer we over deze -onbekende- kat spreken.

Een zwerfkat is het niet. Hij ziet er veel te goed verzorgd uit. Zijn pels blinkt en hij zit goed in het vlees.

Toen ik verleden week thuis kwam zat Koetje op het hek. Triestig keek hij me aan. Ik sprak met zachte stem en stak mijn hand naar hem uit. Tot mijn verbazing kwam hij naar me toe en gaf me een kopje.
Toen hij enkele dagen geleden plots aan de achterdeur stond deed ik voorzichtig open en deed hetzelfde als bij onze eerste ontmoeting : zachtjes spreken en hand uitsteken. Weer een kopje. Vervolgens ging hij de keuken binnen. Hij was duidelijk bang, maar zijn nieuwsgierigheid was toch te sterk. Koetje besnuffelde Bruno's kattenbak en eetbakje, keek grommend rond en ging na een half minuutje terug naar buiten. Gelukkig dat Bruno toen juist buiten was anders ging het er waarschijnlijk stuiven.

Asperger en "sociale contacten"

Gesprek gehad met Jasper.
Wanneer: vrijdagavond, na school, op een moment dat hij zoals altijd eerst verbaal stoom heeft afgelaten over de voorbije schooldag.
Dan, met het weekend in het vooruitzicht, zal hij ook het meest uit zichzelf vertellen wat hem bezighoudt.

Deze keer: en dat kan ik nu echt niet letterlijk herhalen, gezien de snelheid waarmee hij praat op zo'n moment (zie vroeger) dus de samenvatting komt van mij, met onvermijdelijk mijn interpretaties.
Hij vindt zichzelf niet een typische Asperger, omdat de meeste Aspergers wel sociale contacten willen hebben, in de zin van vriendschap. De meeste Aspergers willen dat dus wel, maar weten niet goed hoe ze dat moeten doen. Daar kan hij zich niet in herkennen, omdat hij die behoefte niet voelt. Hij is het liefst alleen.

Ons eigen antwoord is als gewoonlijk: het hoeft niet. Als jij daar geen behoefte aan hebt, dan MOET het ook niet.

Dat alleen willen zijn voel ik wel aan als dubbel: hij moet zich al een hele schoolweek lang handhaven in een voor hem zeer drukke omgeving, nog afgezien van het sociale (omgang met mensen).
Mocht hij elke dag thuis onderwijs per webcam krijgen, en geen enkele leeftijdsgenoot zien, dan zou hij waarschijnlijk wel behoefte hebben aan contact buitenshuis.

Ondertussen weten we ook al veel meer over het pestgedrag waarvan Jasper het slachtoffer was, hij was bijlange na niet de enige.

Als Jasper iets zegt, is het altijd waar (we hebben hem nog nooit, maar dan ook nooit op een leugen kunnen betrappen), maar het blijft vanuit zijn gezichtspunt. De context weten wij altijd maar achteraf.

Output

Zelf gisteren naar de dokter geweest, op controle na mijn rugoperatie. Op zich alles ok. Maar: tot 6 januari mag ik niet fietsen (zeer erg, voor mij persoonlijk) of met de auto rijden (ook erg, maar minder). Soit, ik moet er mij bij neerleggen dat ik nergens naar toe kan zonder vervoerd te worden.

Ik wil nog even terugkomen op Jaspers reactie toen ik naar het ziekenhuis ging. Hij zei "ik weet niet wat ik moet zeggen".
Dat was ook zo, letterlijk. Wij (ik misschien nog iets meer dan papa) weten dat hij gewoon niet weet wat te zeggen, op zo'n moment.

Met output bedoel ik eigenlijk reactie: dat we weten dat hij er mee bezig is, bezorgd is, en het niet onder woorden kan brengen ivm met zijn gevoelens.
Maar dat hoeft niet, toch niet voor ons, dat hij alles "zegt". Weten dat hij toch bezorgd was om mama, is al meer dan genoeg.

Onze "input" van pakweg 12 jaar heeft echt resultaat op gevoelensvlak, denk ik, neen, weet ik.

Onverwachts

Altijd heb je een onverwacht moment, met autistische kinderen.

Zeker niet vandaag had ik dat verwacht, hoewel het geen echte verrassing is, met Eva.

Buurvrouw belde aan, en Eva deed open, met de spontane reactie : "jij ziet er niet goed uit, kom jij uit het ziekenhuis?"
Dat is dus geen manier om iemand te begroeten (hoewel ze gelijk had, de buurvrouw zag er niet goed uit). Uitgelegd aan Eva dat dit niet "beleefd" is om op die manier iemand aan te spreken. Zij moet dan vragen "hoe is het?", of "hoe gaat het met jou?"
Haar reactie tov mij: "ben je boos?", zoals gewoonlijk, maar nee, dan ben ik ben zeker niet boos op zo'n moment, wel vermoeid.

Waarom de niet verwachte reactie van Eva:
Bruno is gisteren naar de dierenarts geweest, en heeft daar zijn (piquurtje, dixit Eva) gekregen, dwz gewoon, Bruno is gecastreerd. Hijzelf heeft er niets aan overgehouden, want vanmorgen was hij al vrolijk buiten aan het spelen.

Situaties als die met Bruno kun je vooraf heel goed uitleggen. De reacties achteraf kan je er gewoon bij nemen, als ouders.

Maar het blijft verdomme moeilijk dat je niet alles kan inschatten.

En nog iets: over Jasper bewust niets geschreven in deze post, hij kan namelijk wel sommige dingen goed inschatten.

Eva, doorbraak?

L. heeft vanmiddag alle slaapkamers onderhanden genomen, dus ook die van Eva.

Eva is pas rond 20 u naar boven geweest, en was zeer zeker niet tevreden. Er was teveel veranderd in haar kamer. Nochtans had ik L. gezegd dat ze alleen de vloer moest stofzuigen en dweilen en alles gewoon terugzetten.
Wel staat er zeer veel op Eva's kamervloer, en ze was er dus niet in geslaagd alles mooi terug te zetten.

Enfin, Eva heeft met veel gemopper haar kamer weer georganiseerd zoals zij dat zelf wil.

En dan: tegen mij "mama, waarom heb jij niet gezegd dat L. mijn kamer heeft gekuisd, ik vind dit niet leuk, je weet toch dat ik er niet tegen kan als er iets verandert? Volgende keer moet je dat zeggen. En waarom ben jij er niet bij geweest bij L. toen zij kuiste?".

Ik ben er niet bij geweest vanwege de rug.

Eerste maal dat Eva dit zegt!!

(ps: ze heeft er nog over geklaagd tegen haar broer, en of hij dat niet erg vond dat zijn kamer was gekuisd, uit zijn reactie kan ik afleiden dat hij vooral opgelucht was deze keer niet zelf zijn kamer te moeten stoffen en stofzuigen)

Kijken naar een "detail" of detailkijken?

Vanmiddag is L., onze kuisvrouw, geweest. In onze slaapkamer (die sommige mensen misschien eerder als een boekenwinkel zouden ervaren) had zij boeken anders gezet. Francky had dit niet opgemerkt toen hij vanavond in de kamer was. Ik had dat wel al gezien, eigenlijk omdat L. vroeg wat ik ervan vond. Estethisch gezien alvast eerder als een bibliotheek, en het oogt ook wel mooier.

De link naar de kinderen is makkelijk gelegd: L. heeft, maanden geleden, de hometrainer die bij ons staat op een andere plaats gezet. Ik was erbij, dus ik wist het.
De kinderen zagen het vanaf de eerste maal dat die hometrainer elders stond. Ik dacht, nu eens niet aan Francky zeggen, het heeft 3 dagen geduurd tot het tot hem doordrong.

N.a.v. mijn rugoperatie heb ik een nieuwe kamerjas en wat nieuwe slaapkleedjes gekocht, om in het ziekenhuis te dragen. Toen ik de eerste maal thuis daarin beneden kwam vroeg zelfs Jasper, "mama, heb jij een nieuwe kamerjas?", en een paar dagen later, "is dat een nieuw slaapkleed?"

Voorbeelden genoeg, denk ik, nu in mijn rugsituatie.

Wij hier thuis weten al lang dat mensen met ASS dingen letterlijk in detail zien.

Rekenen

6000 - 6 x 150 is nog altijd 949100 volgens mij. Eva had rekenen als huiswerk.

Al wakker van rond 5.30, omdat Jasper een schoolreis naar Antwerpen voor de boeg had, hij moest om 7.15 u op school zijn en zou laat terug zijn.

Daarom heb ik, met korset en al, Eva naar de bus gebracht, en haar vanavond gaan halen, te voet, bij meme. (normaal wordt ze met de auto afgehaald door papa). Ze was bezig met haar huiswerk.
Voor de eerste maal had Eva een proef mee, van wiskunde, zij had 19/20.

Deze blog is onderbroken door Jasper met wie ik het nog een keer over de verkiezingen in Amerika heb gehad (discussie: voor wie jij zou stemmen en waarom). papa is al gaan slapen.

over dat huiswerk: Eva krijgt altijd rekenen als huiswerk. Zij is daar zo goed in dat ze les krijgt in een klasje van een hoger niveau.
Vanavond evenwel was het lastig. 1 deel heeft ze gedaan bij meme, tweede deel thuis, voor het huis Anubis, laatste deel heeft ze gemaakt tijdens de reclame van dat programma.

Eva had het heel moeilijk met een bepaalde opdracht (zie boven). En waarom: ze heeft maar geleerd tot aan 10.000, en bovengenoemde som is tot aan 100.000. Een 0 verkeerd. Eva zal morgen zeggen aan de juf dat het 600 of 15 moet zijn.

Ja dat zijn dingen die Eva bezig houden, en gelijk heeft ze, tot 10.000 leren is niet gelijk aan tot 100.000.

Rug is beter

Vandaag 3 weken geleden geopereerd, sinds een dag of 4 kan ik mijzelf weer redelijk bewegen en heb ik daardoor een rust- en werkritme gevonden ivm de maaltijden en de was thuis.

Ivm alles dat hoger is dan 1 m (gerekend van de vloer) moet /kan ik een beroep doen op mijn helpers. Vooral Francky, maar ook Eva: zij heeft geholpen met de was in de herfstvakantie en zorgt elke dag voor het etensbakje van Bruno, Jasper heeft groenten uit de frigo en potten uit de kast gehaald, enz...

Jasper was van maandag t/m woensdag jl in de herfstvakantie op Franse taalstage met de school, in Rochefort. Op voorhand gezegd aan hem dat zoiets is als de zee- en/of bosklassen in de lagere school. Hij is alvast niet nerveus naar huis gekomen. Integendeel, op bosklassen (6de lj) was er een keer disco, waarbij de meester hem dan als "cd- en platenaangever" heeft aangesteld, maar nu (zoals hij vertelde) is hij gewoon halverwege naar buiten gegaan, omdat de muziek te luid was. Over de gastfamilie en de taalstage zelf hebben we nog niet veel vernomen, maar dat komt nog wel, 't is amper 5 dagen geleden.

Soms moeten wij hem nog attenderen op de meest normale dingen. Zoals gisteravond. Hij ging douchen en vond niet direct shampoo. Dan is mama ergens toch boos om hem duidelijk te maken dat van wassen met alleen water je haar niet mooi wordt, en dat hij dat gewoon moet vragen??
Is dat nu zo moeilijk voor een Jasper of voor een Asperger: vragen: ik heb een shampoo nodig?
Voor Eva is dat geen probleem: die zou het huis bijeenschreeuwen als ze zoiets nodig heeft.