Even tussenuit !

De dochter verblijft momenteel in het stedelijk ziekenhuis ter observatie.
De pillen die zij nam voor haar psychose deden hun werk niet meer.
Daarom wou de psychiater haar enige tijd opnemen om haar te observeren en waar nodig bij te sturen en andere medicatie voor te schrijven.
Toen ik haar gisteren bezocht was ze suf en moe.
Een spuitje tegen angstaanvallen en deprimerende gedachten deed duidelijk haar werk.
Nu afwachten wat er verder uit de bus zal komen.

Heel voorzichtig optimistisch

Wat ons dochter betreft, ben ik wel voorzichtig optimistisch, Ze begint zich echt te uiten, Onbeholpen mss, maar toch,

En voor wie dit zou lezen, neen wij hebben niet de intentie om Eva om te draaien naar een niet autistische wereld
Letterlijk kan haar veel kwalijk genomen worden,

Maar zoals veel met autisme, eerst voelen en dan oordelen?  Dat moet zij voor zichzelf maar oordelen

En astrologie, is, hoe goed bedoeld ook van mijn familie, niet de oplossing

Dit is zeer erg, erg moeilijk voor mij, haar moeder

Voor eva nu uitkijken dat 

ze normaal gezien volgend jaar december meerderjarig wordt

Of dat zal lukken???

Alvast over fiancien een vraag,

Zelfstandig zijn ook een vraag,

Vermist bis

Ja hoor tis nu weer de moeder om gewoon te zeggen dat ze haar beha's miste
Woeha

En dan maar boos zijn op ons omdat zij wat verkeerd doet,

Dit na om het mooi te formuleren "wij zelf haar niet meer kunnen vertrouwen" en alle cash geld in huis moest verstopt worden,

En zijzelf dan maar zich afvragen: ik heb dat niet willen zeggen omdat jullie zouden boos worden,
Wacht dacht je,  verdwijnen doe, beha's niet zomaar, zeker niet als ze nooit meer in de was terechtkomen

Grrr


Greet

vermist !

Ik hoor de voordeur dichtvallen.
Iemand verlaat ons huis.
Half zeven in de morgen,
Wel wat vroeg maar niet uitzonderlijk
De zoon moet dikwijls vroeg weg naar zijn trein.

Ik sta op en ga haar wakker maken.
Zodat ze tijdig bij haar schoolbus zal geraken.
Kloppen op de deur,
deur openen,
de kamer is leeg.

Woeha

Dit is dus van greet, voor alle duidelijkheid,

Wat ons dochter betreft, waar nog terecht??

Geen vragen wat mij  betreft, Vanavond zeer duidelijk gemaakt aan haar vader, hoe zij kan bestaan
Zij was een deel van haar kamer aan het schilderen, en vader mocht het niet zien,
en ik kan dit weer moeilijk weergeven

 heb ik haar gehad?  toch op taalvlak Papa mag niet naar boven komen Maar ze had ook niet gezegd dat ik dat niet mocht vertellen  En ondertussen bellen naar een zgz vriendin

Ja dat is ook weer moeilijk
Een ding is heel erg zeker voor mij en hoop ik ook voor francky, volgende week is herfstvakantie
De zoon thuis, dat is gewoon gezond verstand in huis,

Hij wordt niet verondersteld te moeten ingrijpen bij zijn zus

Maar dat hij er gewoon is, met zijn zo logisch aan de andere kant van dat ass, verstand
Soit dat hij er letterlijk is helpt gewoon

Is dit weer een moeilijke blog?

Wel neem ons dochter over
Aan ons ligt alleen het feit dat wij ons dochter gelukkig willen zien

Ongelukkig geformuleerd? neem het nog meer over, Ik kan dit zeggen vanavond gelukkiger met onze katten dan met onze dochter, En neen ik was niet alleen,

Medicatie

In 2011 toen dochter 13 jaar was kreeg ze last van psychoseaanvallen.
Na een lange opname in de kliniek in Brugge en de aangepaste medicatie was alles weer onder controle bij haar.

Nu zijn we 2014 en is ze bijna 17,
In drie jaar tijd is ze veel veranderd op gebied van uiterlijk en manier van denken en leven.
Da's logisch niet ? Geen enkele 17 jarige is zoals ze was op haar 13de,
Wat niet veranderd was in die jaren was haar medicatie.
Steeds dezelfde pillen al dan niet wat zwaarder,
De medicatie is als het ware een routineklus voor huisarts of psychiater.
Je gaat bij hen op visite en zegt langs je neus weg dat de pillen bijna op zijn.
Zonder vragen of welke opmerking dan ook schrijven ze een nieuwe lading voor.
Daarmee is voor hen de kous af.

Dinsdag hebben we na enkele telefoontjes toch nog eens bij haar huidige psychiater kunnen langs gaan. Meestal gaat ze bij één van zijn psychologen, maar ik  had mijn vragen.
Dus ging ik eerst binnen vooraleer hij haar kon zien.
Na één en ander verteld te hebben over haar stemmingswisselingen en de pillen die ze nog steeds neemt vond hij dat het inderdaad tijd is om dat eens te herzien.
De dag er op is ze begonnen met haar nieuwe medicatie die over 14 dagen al resultaat zou moeten geven. Afwachten dus.
Toch heb ik problemen met het feit dat je als patient of ouder zelf moet beginnen over veranderen van medicamenten.

Van greet
Ha dit alleen maar ter bevestiging, Neen, ik ga niets meer zeggen, Alleen hoe verschrikkelijk moeilijk het is om met ons dochter om te gaan,

Het is te hopen dat die "moodswings" bedwongen worden door die nieuwe pillen,

Wat duidelijker: het tijdsbesef heeft ze echt niet, Zelfs onze katten doen beter, En dit is echt  geen grap,
Waar het weer om gaat: wachtlijsten voor alle zaken die belangrijk zijn,
Voor een meisje die in haar goede dagen echt wel een sympathiek persoon is,

Wat moeders betreft: ik leef al sinds die keer dat ik het voor mijn ogen heb gezien, die psychose met een soort constante angst in mijn hoofd, Soms heel niet nodig, op andere momenten dus wel-

nu zou ik willen eindigen als

zeer liefhebbende, maar ook wel zeer bezorgde ouders,

Ik wil het nu !

De laatste tijd loopt onze dochter er humeurig bij.
Nooit makkelijk om met zo iemand te leven, vooral als ze zelf niet kan zeggen wat er scheelt.
Deze middag kwam ze naar me toe en gaf me een briefje.
Daarop had ze de reden van haar gedrag geschreven omdat ze het te moeilijk vindt er over te praten.

"Sorry dat ik me de laatste tijd wat negatief gedraag. maar ik voel me de laatste tijdt zeer ongemakkelijk vanbinnen. Ik wil mijn kamer zo inrichten dat ik me er thuis voel, maar ik ben er al een maand mee bezig en wil het afhebben. In die maand is er niet echt veel veranderd en dat maakt me ongelukkig. Als ik krijg waar ik naar verlang zal ik me een heel stuk beter voelen. Ik heb al een idee hoe mijn kamer er moet uitzien. Geef me wat cash geld zodat ik de spullen kan kopen die ik nodig heb en hoef je de hele tijd niet mee te gaan om te betalen;"

Dat ze ongeduldig is weten we. Ook al is ze bijna 17, ze heeft geen besef van tijd.
Alles wat ze bedenkt moet NU gebeuren. Sparen of wachten op iets is voor haar een onmogelijke opdracht.

Om meer geld te kunnen uitgeven is ze nu op zoek naar weekendwerk.
Gisteren heb ik haar naar Mac Donalds gebracht.
Zelf gaat ze het ene uitzendbureau na het andere met een bezoekje vereren.
Ik laat haar doen.
Wie weet zit er wel iets tussen dat haar past.
Want met haar beperking kan ze niet overal ingezet worden.

ook een start

analoog of gelijklopend aan wat haar vader zegt, een nieuwe start,
Eva is begonnen in een nieuwe richting,
Zo nieuw dat de school die het doet dus in andere provincies is geweest,
Na 2 dagen kunnen we zeggen, t is goed.
2 dagen is nog niet veel.
Dit nog ivm onze dochter: ze heeft gevraagd, en krijgt psychologische begeleiding  1 x per week in september.
mvg

nieuw schooljaar tegemoet

Met de hulp van oma Eva's nieuwe schooljaarplaatsen gezien,
Ik hoop dat het zal lukken. Enfin het ziet er echt goed uit. Veel kunnen ze zelf doen, zoals een speelplaats inrichten, ze hebben echt plaatsen waar ze zichzelf kunnen zijn,

Aa de leerkrachten zal het niet liggen,  Nu is het aan eva om in die omgeving zz te zijn
ik hoop echt voor eva, en met haar mij alle drie, en oma uiteraard en wie nog dat het voor haar zal lukken
Allemaal duimen wij voor eva dat het volgend schooljaar zoals het is op maat geprobeerd te maken, ook echt zal lukken voor haar,

Ik heb er alvast vertrouwen in, enfin je moet het hebben,
Verder gaat zij weer naar een psycholoog

Meer kunnen wij echt niet doen

Ik wil jullie even niet meer zien !

Eergisteravond kwam ze duidelijk niet gelukkig terug van school.
Met dat klein stemmetje: "mag ik bij oma logeren?  Ik wil jullie gewoon even niet meer zien, "

Dan maar oma opgebeld maar die was jammer genoeg voor Eva  niet thuis,
Deze avond nog maar eens geprobeerd en nu had Eva beet !
Volgende week kan ze een paar dagen bij oma logeren.


Ja ons kind.; het is heel erg moeilijk om ook maar te proberen om zich in te leven in haar denkwereld.
Het is jammer dat ze zichzelf wilt blijven vergelijken met haar broer, waardoor ze zich nog ongelukkiger voelt.  "Waarom kan hij wel studeren en ik niet ?"

Gelukkig zal oma zal wel weten om te gaan met Eva.

Frustraties

Wel na de hysterische bui van onze dochter (gelukkig bij de huisdokter); kan ik ook alleen maar mijn soort frustratie uiten.

Het is dus zo dat onze dochter voor een voldongen feit staat, OV1; maar met een nieuw programma, zo nieuw dat ze zelf in school nog niet alles kunnen invullen.

Gezien ik er de laatste weken alleen voor heb gestaan, kon ik alleen maar ja en amen zeggen; tegen de juf van de school; zonder haar vader te raadplegen. De reden waarom wordt hopelijk ooit nog een keer duidelijk. Te hard geformuleerd. Ik heb toestemming gekregen van haar vader en het was de school die mij, als moeder voor een voldongen feit heeft gesteld, Dochter  was dan ook al op psychiatrie,

Nu; alles om je kind gelukkig te doen zijn; of laten worden. In dit geval is dat; hoe moeilijk ook, soms toneelspelen, Positief benaderen waar het kan; verzwijgen waar je vermoedt dat ze iets niet aankan.

Dus nogmaals ik ben zo blij dat ze volgend schooljaar deeltijds op internaat zal kunnen.
Zij heeft structuur, regelmaat nodig die wij hier thuis haar niet kunnen bieden.

Integendeel. Zij doet haar best om hier in te passen. Ik zie de inspanningen. Ik heb een zeer diepe inspanning gedaan om haar te proberen te begrijpen. Maar dat lukt niet.
Allang daarover hoor, voor mezelf.

In de ondertussen bijna 14 jaar met onze dochter hebben wij al van alles meegemaakt en zijn we  therapeutisch bezig geweest tot op het moment dat van eigenlijk sommigen we de naam niet meer weten. Aan ons ligt het niet.

mvg
greet

Afwachten autisme

Over onze echt autistische dochter is er veel te zeggen.
Autisme op zich kan ouders te veel zijn, Ouders moeten ouders zijn, geen psychologen.

Daarom,

Intelligentie, doorzettingsvermogen. Dat zijn haar troeven.

Het is met verdriet ergens wel, en opluchting anderzijds dat ik kan zeggen.
Ze kan ook ivm school terecht op internaat.
Want ze is weer opgenomen geweest in psychiatrie. (psychoses zijn gelukkig niet meer gebeurd

Wij zien ons kind zeer graag, maar er is ook een eind aan ons reageervermogen

Nu afwachten wat er echt zal gebeuren.
 mama

Even onderuit

De laatste tijd voelde onze dochter zich niet zo goed.
Was het die verkoudheid of zat het dieper ?
Op een avond kwam ze naar me toe met de vraag of ik het erg zou vinden dat ze terug opgenomen werd ? Op zich is dit voor mij geen probleem. Ik had haar vroeger reeds verzekerd dat wanneer ze dit nodig vond ze het maar moest laten weten.

Woensdag wou ze per se naar mijn schoonmoeder om daar te slapen en tot rust te komen.
Toen ik thuis kwam van mijn werk was mijn vrouw reeds met haar weggereden.

Gisteren kregen wij telefoon van haar school om te zeggen dat het duidelijk niet goed met haar ging.
Ook hadden ze de huisartsenpraktijk daarvan op de hoogte gebracht. Tegen de avond kwam de dokter hier aan huis om deze zaak te bespreken. We kwamen overeen dat opname gewenst was en dus schreef hij een verwijsbriefje.

Wat later ging ik haar ophalen bij mijn schoonmoeder en een kwartier later waren we op de spoed en na wat heen en weer getelefoneer kon ze naar de psychiater die na een kort gesprek ons doorverwees naar haar kamer.

Toen we de afdeling binnenstapten waren daar enkele meisjes van haar leeftijd wat gek aan het doen. Haar ogen begonnen te schitteren. Ze voelde zich thuisgekomen.

Eva als moni

Zaterdag was de eerste dag voor Eva als moni
Ze begeleidt kinderen met een beperking
samen met andere meisjes van haar leeftijd.


Zaterdagmiddag was ze heel erg zenuwachtig.
Ze is niet gewoon om met kinderen om te gaan.
Maar toen de mensen van de vrijetijdswinkel haar dit voorstelden enige tijd terug
had ze toch zin om het eens te proberen.
Deze namiddag was in ieder geval geslaagd voor haar.
Wordt vervolgd !