vermist !

Ik hoor de voordeur dichtvallen.
Iemand verlaat ons huis.
Half zeven in de morgen,
Wel wat vroeg maar niet uitzonderlijk
De zoon moet dikwijls vroeg weg naar zijn trein.

Ik sta op en ga haar wakker maken.
Zodat ze tijdig bij haar schoolbus zal geraken.
Kloppen op de deur,
deur openen,
de kamer is leeg.



Ik ga naar beneden.
Op tafel ligt een briefje met de mededeling dat ze al naar de bus is.
De bus die pas om kwart na zeven zal komen.
Vreemd.
Mijn kleren aangetrokken en naar de plaats waar ze gewoonlijk opstapt.
Geen kat te zien.
Dan maar een berichtje naar de begeleidster van de bus
die me laat weten dat ze niet mee was met de bus.

Wachten tot rond 9 u om naar haar school te bellen want dan is er zeker en vast iemand aan de receptie die kan zeggen of ze aangekomen is.
"Maar meneer, ze heeft zelf gebeld om te zeggen dat ze ziek is".
???

Het is tijd voor mij om te gaan werken.
Mijn gedachten zijn niet bij het werk.
Nu en dan gebeld of bericht gezonden aan de vrouw en zij aan mij.
Geen nieuws.

Na wat heen en weer getelefoneer besluit mijn vrouw om de politie in te schakelen,
Als ze  vernemen dat ze een beperking heeft worden ze alert.
Ik kijk naar buiten en zie de regen met bakken naar beneden vallen.
Waar zou ze zich bevinden ?

Om 16 u 40 krijg ik bericht van de zoon dat ze thuis is gekomen,
net alsof ze met de bus van school komt.

Ik mag vroeger stoppen van de baas en bij thuiskomst ga ik naar haar kamer.
We bespreken wat er gebeurd is.
Ze heeft heel de dag gescholen voor de regen zonder iets te eten.
Angstig en niet-begrijpend kijkt ze me aan.
Het dringt traag tot haar door wat we doorgemaakt hebben.
Ze heeft honger.

Dan belt de politie om te informeren of wij al iets weten,
Ze verzekeren ons dat ze steeds ter beschikking staan moest dit nog gebeuren.

Alles goed afgelopen dus,
voor deze keer toch.