Ik had dus geschreven over het liever in zijn kleren slapen dan een nieuwe pyjama vragen van mijn zoon.
Nu, vanmiddag voelde ik mij voldoende fit om al de was weg te stoppen. Ik klop op zijn deur, hij zegt ja, en wat zie ik: meneer heeft eigenhandig de meubels in zijn kamer verplaatst, naar zijn eigen zin. "omdat ik dan makkelijker kan zitten". Na de eerste schrik, heb ik gevraagd: waarom heb je daar niets van gezegd? "Ik wilde gewoon wachten op jullie reactie."
Ik heb wel 2 minuten zitten lachen. Want wie verwacht dat nu, en vooral hoe hij het zo stil heeft kunnen doen? Eva en ik hebben gisteren niets gehoord van meubels verslepen boven.
Geen wonder dat hij gisteravond zo moe was dat hij niet meer om een andere pyjama vroeg.
Dit heeft mij ook een les geleerd, nl. niet te vroeg reageren, hoewel daar verzachtigende omstandigheden voor waren vandaag. Toen ik het vertelde van de pyjama aan F. zei hij: dat is iets om op de blog te zetten. Dat heb ik dus deze middag gedaan, maar alleen omdat ik een gaatje vond op het moment dat F. met Eva en haar vriendinnetje buiten waren.
Ja, ik moet hier mijn tijd aan deze computer meer leren opeisen.
Echt verrassend is het eigenlijk niet wat J. gedaan heeft. Vorige week heeft hij mij voor de allereerste keer voor de gek gehouden, gewoon door zijn gezichtsuitdrukking. Wat dat betreft komen hij en ik van ver, maar, maar wat een beloning!!!
Eva is veel kalmer dan 2 maanden geleden. Gisteren kwam de kapster. We hadden onze voorzorgsmaatregelen genomen na haar reactie van de vorige keer. Deze hebben we haar keer letterlijk voor de spiegel gezet met een lat om te weten hoeveel mm haar haar korter mocht worden. Dat is gelukt.
Maar weer: die ellendige luizen. Eva kan er echt niets aan doen. Het is gewoon de structuur van haar haar die veel gevoeliger is voor die beestjes dan die van iemand anders. Vanavond heb ik haar nog een keer behandeld voor de luizen, en ondertussen hadden wij het, n.a.v. J's pyjama, over de verschillen tussen haar en haar broer. Ik hoop dat ik Eva, nog een keer, heb kunnen overtuigen dat zij niet dezelfde, maar wel andere talenten en kwaliteiten heeft dan haar broer.
Ja, ik moet hier mijn tijd aan deze computer meer leren opeisen.
Echt verrassend is het eigenlijk niet wat J. gedaan heeft. Vorige week heeft hij mij voor de allereerste keer voor de gek gehouden, gewoon door zijn gezichtsuitdrukking. Wat dat betreft komen hij en ik van ver, maar, maar wat een beloning!!!
Eva is veel kalmer dan 2 maanden geleden. Gisteren kwam de kapster. We hadden onze voorzorgsmaatregelen genomen na haar reactie van de vorige keer. Deze hebben we haar keer letterlijk voor de spiegel gezet met een lat om te weten hoeveel mm haar haar korter mocht worden. Dat is gelukt.
Maar weer: die ellendige luizen. Eva kan er echt niets aan doen. Het is gewoon de structuur van haar haar die veel gevoeliger is voor die beestjes dan die van iemand anders. Vanavond heb ik haar nog een keer behandeld voor de luizen, en ondertussen hadden wij het, n.a.v. J's pyjama, over de verschillen tussen haar en haar broer. Ik hoop dat ik Eva, nog een keer, heb kunnen overtuigen dat zij niet dezelfde, maar wel andere talenten en kwaliteiten heeft dan haar broer.
Voor mij, een zeer vrolijke en eigenlijk ook hoopgevende autisme-Aspergerdag
PS: mijn eigen zelfredzaamheid wordt ook beter. Mijn kinderen helpen mij daar bij.
1 opmerking:
Angeline zei...reactie op jou reactie mijn blog
Hoi Greet ook wij zijn net terug van een weekje Oostenrijk heerlijk ook wij zijn weer moe maar voldaan ons r ook die heeft steeds meer mee gewandeld.
grt Angeline
19 augustus 2010 14:23
Een reactie posten