Twee met autisme

Nee het is niet aan mij om een verhaal te vertellen. De een kan het wel en de ander kan het niet.
Tussendoor out ik mij ook een keer. 3 jaar veel lichamelijke pijn, 7 operaties. Nu ben ik aan het herstellen. 4 jaar geleden is bij mij ADD vastgesteld. Dat het druk is in mijn hoofd is kan iedereen zich wel voorstellen hoop ik. De afgelopen dagen was het enorm druk. Ik ben geschrokken ben van het feit dat ik in mijn hoofd zo geschrokken ben na Eva's gedrag van vrijdag.
Daarover later meer. Het was zo erg dat Jasper naar beneden kwam en vroeg wat er met haar scheelde. Het goede nieuws is dat ik kan zeggen dag ik maandagavond een gesprek had met mijn zoon, waarin ik hem veel heb kunnen duidelijk maken en ook veel heb vernomen.
2 jaar geleden dat Eva zo'n bui had. Zo kwaad, kwaad. Gegooid met dingen.
Het hielp niet met het bericht van het CLB, maandag. Het is echt nodig dat Francky en ik een gesprek hebben met iemand van haar school. Aanvraag is gedaan.

Het is bij mij door merg en been gegaan dat ze zowat 2 maanden geleden vroeg: waarom kan Jasper naar het gewoon onderwijs en ik niet? Wat zeg je op zo'n vraag? Mijn (instinctieve)antwoord was: "Jasper heeft het ook niet makkelijk". Een Asperger heeft het inderdaad niet altijd makkelijk, in die sociale junglewereld.
Kon ik zeggen: neen meisje, je bent te autistisch, niet genoeg zelfredzaam, te beperkt om het aan te kunnen in de maatschappij?? Neen toch.
Greet