Geen betere straf dan jezelf overschatten.
Zoon J. is niet bepaald gelukkig met het behaalde resultaat voor wiskunde op zijn paasrapport. Een vak waar je goed in bent betekent niet dat de resultaten automatisch ook goed zijn. Een excuus van tijdsgebrek had hij ook niet, dat examen was op maandag, dus had hij een heel weekend tijd om te studeren.
Wij zouden hem daarvoor kunnen straffen, of een preek geven, weet ik veel. Het zou niets uithalen, integendeel, contraproductief werken.
Neen, hij heeft gewoon zichzelf gestraft.
Onze zoon heeft weer iets bijgeleerd.
Greet
3 opmerkingen:
Mijn vraag had hij er toch wel voor geleerd neem ik aan,mss kan hij door evt. tijdsdruk het minder goed maken....
en zelf straffen...ja ik vindt dat een beetje eng klinken....mijn vriend stelt ook vaak te hoge eisen aan zichzelf en dat is niet goed,en zeker niet als hij zichzelf dat ook nog kwalijk neemt als iets niet goed genoeg is gedaan of gegaan.
Over blijft dan een frustratie een gevoel van niet goed je best te hebben gedaan,mijn vriend wordt nu nog geleerd op zijn 44 ste dat hij niet te hoge eisen aan zichzelf moet stellen,de lat iets lager te leggen ander gaat het fout....op de lange duur,ik heb het resultaat hiervan zelf in huis...dus ..
liever iets minder...en leren accepteren dat dat ook goed is dan altijd het onderste MOETEN halen,op een gegeven moment kom je op de bodem uit vroeg of let is onze ervaring en dat moet je voorkomen.
Hij moet het zich ook kunnen vergeven..
grt Angeline
Ik was vroeger erg streng voor mezelf. Ik weet nog dat ik na een verloren spelletje mijn geliefde autootjes kapot drukte tegen de muur. Heel bewust had ik datgene vernield wat me het meest pijn deed.
Ik weet niet hoe je zoon zich heeft gestraft, maar kijk uit dat hij niet te streng is voor zichzelf.
Bedankt voor de reacties, maar ik denk dat jullie het mss misbegrepen hebben. J. heeft wel degelijk te weinig gestudeerd voor zijn examen wiskunde, teveel gedacht "'t zal wel gaan", omdat hij er nu eenmaal van nature goed in is. Hij heeft dat zelf toegegeven.
We hebben al van in de eerste klas hem er op moeten wijzen dat je inzet het belangrijkste is, niet het resultaat, en dat perfectie niet bestaat. Op zijn allereerste rapport voor taal scoorde hij 96/100. Onze 6-jarige toen: "ja, maar ik heb toch 4 foutjes?" Sindsdien, met vallen en opstaan, heeft hij geleerd soms tevreden te zijn met zichzelf
Een reactie posten