zaterdag 24 april 2010

Twee oma's

F. is 50 en ik ben 44. Wij hebben onze beide moeders nog, gelukkig.
Na het overlijden van pepe (F's vader) op 13 december, zei Eva: nu heb ik nog twee oma's, en geen twee opa's meer. Waarom verdriet hebben over iemand met wie je geen band hebt?
Nu, ze doet wel ergens haar best om ons te begrijpen.
J. heeft wel begrip voor ons. Hij was echt aangedaan van het verlies van zijn pepe.
Genoeg over autisme aka Asperger.

Het overlijden van vader doet na 4 maand gewoon nog altijd pijn.

Donderdag was het 4 jaar geleden dat opa, mijn vader is overleden, na 2 jaar ziek zijn.
Vorige week donderdag was het 2 jaar geleden dat oma haar levensreddende operatie had. De langste nacht van mijn leven: die 16 april 2008, zelfs niet te vergelijken met mijn eigen langste nacht, die van de geboorte van J. Dan ben je zelf gewoon bezig. Wachten op zo'n moment, ik wens het niemand toe.
Met oma gaat het nu gelukkig goed, vernomen uit eerste hand vandaag. Haar hopen we nog lang bij ons te houden.

Meme heeft EINDELIJK besloten om haar knie te laten opereren. Zelf geopereerd en goed met die knieprothese, kan ik haar alleen maar beginnen te steunen. Dat ze zelf een prothese nodig heeft was al langer duidelijk. Maar waarom wel en waarom niet, en alles er voor en er achter: F. heeft het zwaar gehad met zijn moeder. ZEER verstaanbaar dat zij in een zwaar rouwproces zit. Wat F. heeft moeten verdragen, was ook niet makkelijk. Dat heb je dan als enig kind.
Blij dat wij er 2 hebben.

Geen opmerkingen:

Eva 2018 is niet Eva 2021

  Greet schrijft. Eva is sinds dinsdag weer opgenomen op een PAAZ afdeling. De directe aanleiding was haar zich niet goed voelen na de midwe...