Eva was niet de enige die nieuwe kleren nodig had. Ook haar broer kon een aanvulling op zijn kleerkast gebruiken. Donderdagochtend ben ik met hem op stap gegaan, deze keer wel met de auto.
Tot pakweg zijn 12de kon ik zelf zijn kleren kopen. Hij had geen voorkeur voor iets en moest niet mee om te passen. Met naar de middelbare school te gaan veranderde dat in beide opzichten, hij begon toch zelf liever te kiezen en met het groeien was het nodig dat hij kleren paste.
De eerste keren was dat niet leuk, voor zowel hem als voor mij. Maar we hebben er uit geleerd.
Hij moet aangeven wanneer hij iets nieuws nodig heeft. Ik was en strijk zijn kleren, voor de rest is het aan hem. Kousen met een gat in, een te kleine T-shirt, ondergoed dat niet meer past? Zijn verantwoordelijkheid om het te zeggen.
Die afspraak werkt.
Wij gaan altijd winkelen op een schoolvakantiedag, 's morgens om 10 uur, als de winkels openen en het niet druk is. Wat het nog makkelijker maakt: hij is de enige in dit gezin die in standaardmaten past, dus kunnen we naar altijd dezelfde 2 winkels, er is altijd wel iets dat hij leuk vindt en hem past.
Deze keer had hij 2 nieuwe lange broeken en een nieuwe jas nodig.
We zijn dus thuisgekomen met 2 broeken en een jas, volgens zijn neutrale, klassieke (wat dacht je), maar goede smaak.
In tijd heeft ons dit een uurtje gekost, verplaatsing inbegrepen.
2 opmerkingen:
Keuze van kleding en dergelijk is herkenbaar :-D Ik ga het liefst nooit naar een klerenwinkel maar zal er toch eens aan moeten geloven zo af en toe.
Als ik dan ga dan ga ik naar de standaard winkels waar ik weet dat ik zal slagen, en als mijn vrouw er dan niet bij is kom ik nog het liefst met dezelfde kleren als ik al had de winkel uit maar dan nieuwe kleding (al zijn die er dan vaak niet meer omdat de mode verandert).
En dan heb ik het nog niet eens over het verschil in zomer en wintermode waar ik moeite mee heb.
(P.S.
Vorige door mij verwijderde bericht stond een fout in, vandaar de verwijdering)
Een reactie posten