Eva voelde zich ziek vanmorgen. Normaal gezien komt ze vrolijk naar beneden, en gaat ze om half acht naar de bushalte.
Toen ze hoorde dat ze vandaag en morgen met de auto naar school kan, was ze genezen.
School is verwittigd. Ze zullen extra aandacht besteden aan Eva's reactie op het busongeval.
Iedereen die getuige is van een ongeval heeft wel een schrikreactie, natuurlijk.
De machteloosheid bestaat er in dat Eva niet altijd kan verwoorden wat ze meemaakt, en dat je niet weet hoe haar reactie is. Het is mogelijk dat ze vanavond zeer vrolijk naar huis komt, en op de vraag: ben je nog bang "Neen" zegt. Ook niet, natuurlijk. Wat ook mogelijk is: over x-aantal, dagen, weken, misschien maanden komt die schrik nog een keer naar boven.
1 opmerking:
Erg herkenbaar, geshockeerd zijn zonder woorden daarvoor te hebben. Ik heb dat nog steeds, over andere dingen dan vroeger, maar van slag zijn over dingen waar anderen (blijkbaar) niet van slag zijn (of alleen maar voor 10 minuten). Moeilijk uit te leggen verder.
Een reactie posten