kreunen, kotsen en zuchten

Vandaag zondag is de laatste dag det Jasper veilig en wel thuis is. Morgen gaat hij terug naar school. En dat merk je. Hij verdiept zich in zijn computer, surft naar zijn vertrouwde sites op het internet en maakt nu en dan luidkeels commentaar. Dit laatste lijkt meer op een oerkreet dan op doordachte opmerkingen. Ook was hij zo zenuwachtig dat hij zelfs vandaag nog moest overgeven.

Dit alles was meer dan goed genoeg voor Greet om Jasper naar buiten te sturen, de tuin in om wat zonlicht en warmte mee te krijgen (mooi nazomerweer) en zo wat gezonder lucht te snuiven dan op zijn bedompte kamer. Ik was juist klaar mijn spullen voor de kobudo in orde te brengen. "Kom Jasper, laten we wandelen." Zijn enthouisiasme was zoals gewoonlijk beneden alle pijl, maar ditmaal stemde hij toe. Ik vlug naar boven gestormd, andere kleren aan en weg waren we. Je moet nu eenmaal het ijzer smeden terwijl het heet is niet ?

De zon scheen en in de straat was het rustig zoals iedere zondag. Alles rustig dus, behalve de persoon naast mij. Hoe starten we nu een ontspannen gesprek ?
Jasper himself gaf hiertoe de aanleiding. Hij begon een discussie over communisme, democratie enz. Hij vroeg over al die dingen mijn mening.
Zo pratende gingen we verder. Telkens wanneer ik voorstelde iets te drinken of gewoon eens met iemand te praten sloeg hij dit met een welgemeende "neen" af. Dan maar doorwandelen.

Gedurende de laatse 5 minuten van onze wandeling nam ik het gesprek over en ging to the point. "Ben je niet zenuwachtig voor morgen ?"
Jasper antwoorde positief, maar zei erbij dat hij niet echt wist waarvoor hij bang was. Vervolgens praatten we over wat pesten is en wat niet om tenslotte eens de leerlingen op te sommen die hieraan deelnemen. Ook hoe de anderen reageren werd besproken.

Ik heb hem tenslotte voorgesteld om meer contact te nemen met de leerlingen die noch pesten, noch lachen tijdens het pesten. Jasper bleek dit een goed idee te vinden. Ook drukte ik hem op het hart om altijd meteen naar de leerkrachten te stappen die voor zulke toestanden aangewezen zijn. Ook dat zou hij in de toekomst doen.

Jasper is bang - zoals zoveel leerlingen - om als klikspaan bestempeld te worden.
Ik hoop dat ik hem duidelijk gemaakt heb dat naar een leerkracht stappen om over pesten te klagen niet hetzelfde is als klikken over vb een GSM/mobieltje dat ondanks de verbodsregels toch door een leerling gebruikt wordt. Dit verschil bleek hij ook te snappen.

Mijn slotzin tenslotte was : "Jasper, jij hebt ook het recht je goed te voelen op school. Als anderen je hierbij hinderen heb je het recht om te reageren"

Tegen die tijd waren we terug thuis en ging hij na Bruno geaaid te hebben direct naar zijn kamer. Hopelijk een beetje opgelucht.