Deze week zit er weer op. Jasper slaakt een zucht van opuchting. Voor hem was de week redelijk zwaar. Verleden week en deze week, telkens op vrijdagnamiddag, was er zwemles. Sport is voor Jasper een hel. zwemmen gaat hem nog af, maar dat fietsen...
De leerlingen vertrokken telkens vanuit school richting zwembad met de fiets. Dit betekende dus dat Jasper en ik iedere vrjdagmorgen met de fiets moesten in plaats van met de auto. Gemakkelijker gezegd dan gedaan. De indrukken die Jasper over zich heen krijgt gedurende de rit nemen al zijn aandacht in beslag. Daarom rijd ik telkes voorop zodat hij zich op mij kan concentreren. Ik moet dan als het ware voor twee denken tijdens de maneuvers : als ik rijd, doet hij dit ook, idem als ik stop, dan stopt hij enz.
Begin deze week stelde ik hem voor om iedere dag met de fiets naar het centrum te rijden, de fiets in de stalling van mijn werkgever te stallen en van daaruit dan tevoet naar school te trekken. Het is slechts enkele honderden meters en hij kent de weg goed. 's avonds dan terug bij mij komen en samen naar huis fietsen. "Oefening baart kunst" was het motto. Niet al te enthousiast stemde hij toe. Zuchtend trok hij naar zijn kamer. Wat doe je met zo"n vader ??
Dit heeft redelijk tot goed vlot gegaan. Toen ik hem deze namiddag aan het zwembad opwachtte kwam hij wonder boven wonder als tweede naar buiten. Meestal eindigt hij als laatste bij het aan en uitkleden. Op ons gemakskens richting home sweet home.
Dit weekend zal ik niet aan zijn hoofd zagen om eens in onze doodlopende straat te fietsen. Hij heeft meer dan zijn best gedaan.
1 opmerking:
Heel leuk om op jullie blog te lezen heel herkenbaar,zeker met het fietsen met een asperger,wij zijn nu ook aan het oefenen met ons zoontje van net 7 jaar op de weg en fietspad.
En voor ons is het ook altijd een wonder als ons zoontje als eerste de school uitkomt lopen,meestal is hij bijna de laatste.
grt Angeline
Een reactie posten