woensdag 23 april 2008

Eva is het beu

sinds enige tijd wilt Eva geen verhaaltje meer voor het slapen gaan. Veel liever praat ze over wat die dag zoal gebeurd is thuis, op school, of gewoon over vb. spelletjes op het internet; kortom over van alles wat haar bezig houdt.

Vanavond was ze boos over wat ze op school had meegemaakt.
Ze begon te vertellen :

"ik ben boos op enkele kinderen uit mijn klas want ze plagen me veel. Ze zeggen dat ik verliefd ben op Sam en dat is niet waar".

Eva vertelde verder dat ze het plagen/pesten beu is en gaat hierdoor niet graag meer naar school. Ze verlangt terug naar haar oude school en haar vriendjes die ze daar had. Toen ik haar vertelde dat die kinderen ondertussen ook wel zullen veranderd zijn (ze zitten tenslotte ook al in het vierde leerjaar) begreep ze dat niet. Volgens haar was één van de beste vriendinnen die ze toen had niet gegroeid. Ook was de speelplaats daar groter en dat is volgens Eva beter want dan kan ze makkelijker de kinderen die haar plagen uit de weg gaan.

Volgens Eva zeggen haar klasgenoten haar dat ze vies en dik is
Eva : "waarom plagen ze me over mijn uiterlijk ? Zij doen dit voor de grap, maar ik vind dit niet leuk. Ook mijn grappen vinden ze niet leuk; maar stom".
Ze vraagt zich voortdurend af waarom ze haar plagen : haar uiterlijk, haar eerlijkheid.....

Ook zouden er problemen zijn wat betreft het verdelen en het lenen van schoolgerief. Verleden week had ze me al verteld dat ze problemen hierover had met Lynn in verband met het lenen van een gom of zo. Ik had toen geantwoord dat ze dat aan papa of mama moest zeggen zodat we er samen ene in de winkel op de hoek kunnen kopen. Als ze iets niet (meer) heeft moet ze dat aan ons zeggen. éénmaal lenen mag wel, maar niet de ganse tijd.
Ze begreep niet waarom sommige kinderen wel iets van Lynn mogen lenen en andere niet. Daar ik de verhouding tussen de leerlingen in de klas niet ken, heb ik geantwoord dat dit soms moeilijk uit te leggen is waarom iemand voor de ene iets doet en waarom voor iemand anders niet. Ik ken tenslotte Lynn niet net zoals de andere kinderen in haar klas. Ze moet er maar eens met Laura en/of de juf over praten.

Toen ik voorstelde om eens met de juf over dit alles te praten reageerde ze met het volgende : "de juf en sommige andere op de speelplaats helpen me wel, maar ze blijven me pesten. Lynn doet alleen aardig als de juf er is en wanneer de juf er niet is plaagt ze me. Soms zijn de kinderen aardig tegen me en dan beginnen ze me te plagen, ik begrijp dit niet".

He is duidelijk dat de situatie voor Eva momenteel erg chaotisch is. Ze begrijpt absoluut niet wat er rondom haar gebeurt in de klas en op de speelplaats. iK heb notities genomen terwijl Eva dit alles vertelde zodat ik alles zo getrouw mogelijk kan uitschrijven.
Ikzelf neem hier geen stelling in omdat ik goed besef dat de wereld volgens Eva nu eenmaal chaotisch in elkaar steekt. Sommige zaken kunnen hard overkomen, maar dit is haar realiteit, zij voelt en ervaart het nu eenmaal zo en dit wilde ik zo goed mogelijk weergeven.

1 opmerking:

John zei

Het geeft mij een dubbel gevoel dit stuk tekst. Ik herken het plagen e.d. en weet nog hoe alleen en verdrietig ik mij voelde.

Tevens begreep ik ook niet waarom kinderen mijn grappen niet snapten en mij dan voor gek uitmaakten e.d.. Het dubbele gevoel is omdat ik nu kan redeneren waarom de kinderen mijn grappen niet snapten en waarom ze mij vaak negeerden, maar toch doet het nog steeds pijn.

Het lijkt mij enorm moeilijk voor ouders om aan hun kind duidelijk te maken hoe de interactie tussen mensen in elkaar steekt, en dan zeker als het kind een vorm van autisme heeft waardoor die interactie niet of moeilijk te begrijpen is voor het kind.
Ik ben nu volwassen en snap het zelfs nog niet helemaal.

Ik ga deze blog zeker volgen, omdat ik het gevoel heb er van te kunnen leren en omdat ik al geruime tijd begaan ben met jullie gezin.

Groeten,

John

Eva 2018 is niet Eva 2021

  Greet schrijft. Eva is sinds dinsdag weer opgenomen op een PAAZ afdeling. De directe aanleiding was haar zich niet goed voelen na de midwe...