Terug naar huis !

Deze morgen had ik een gesprek met de psychologe van onze dochter in het ziekenhuis. Het is een heel ingewikkelde materie om hier neer te schrijven.
Het komt er op neer dat er van alles door haar hoofd gaat.
Eerst bespraken we haar verleden vanaf de geboorte tot op heden, haar evolutie, school, vrienden enz.
Gelukkig had ik met mijn vrouw alles nog eens op een rijtje gezet vooraf toen we een vragenlijst moesten invullen.
Vooral de reden van haar opname was nogal verwarrend. De psychologe dacht dat dit op mijn advies gebeurd was, maar in feite was het op haar eigen verzoek. Ook de reden was nogal  verwarrend. Ik had de psychologe verteld dat ze problemen had met haar autisme, haar verleden die ze door een roze bril ziet en de angst voor de toekomst.  Tegen de psychologe had ze daarentegen verteld dat dit met de situatie thuis te maken had. Met andere woorden, heel wat loose ends begonnen één geheel te vormen. Er waren meerdere redenen.  Na een dik 45 minuten praten werd ze dan er bij geroepen. Ze zou net beginnen aan haar middagmaal. Alles wat we daarnet besproken hadden en ook delen van het gesprek die ze dinsdag met de psychologe gehad had werden haar voor de voeten geworpen. Ze vond geen onwaarheden of onduidelijkheden terug en bleek met alles akkoord te kunnen gaan. Dan vroeg ze of ze verder mocht gaan eten want ze had nu erge honger.

Er zijn geen duidelijke afspraken gemaakt voor de toekomst. Eventueel ambulante verpleging en (deeltijdse) internaat behoren tot de mogelijkheden.

Hoe dan ook vrijdag wordt ze ontslagen uit het ziekenhuis Ze kan dan nog een weekje van haar vakantie genieten.