Het was ons al lang opgevallen dat dochter (16j) zich de laatste tijd niet echt gelukkig moest voelen. Ze leefde als het ware in een verleden dat ze bekeek door een roze bril. Vroeger, als ze kind was, was alles beter. Sommige dagen was ze doodop van niet in slaap te hebben kunnen geraken. Dan bleef ze een dag of meer thuis om te bekomen.
Woensdag kwam ze naar me toe. Ze vroeg of ik me nog herinnerde dat ik haar ooit gezegd had dat wanneer ze het wou ze nu in Roeselare kon opgenomen worden. Dat herinnerde ik me inderdaad. Nu ze de 15 voorbij is moet ze niet meer in de kinderafdeling van een ziekenhuis opgenomen worden en kan ze naar het ziekenhuis waar ook haar psychiater werkzaam is. Het was zover. Ze wou opgenomen worden.
De volgende dag kwam de huisarts langs en stelde vast dat ze met een dipje zat. Papier voor de psychiater opgemaakt en tegen de avond ging ik met haar naar het ziekenhuis. Eerst een gesprek met de dienstdoende psychiater en dan met haar spullen naar de afdeling.
Gisteren ging ik haar bezoeken. Na een half uurtje wilde ze al dat ik wegging. Ze wilde terug alleen zijn. Vandaag, zondag, komt ze enkele uren naar huis en ook dinsdagavond kan ze thuis komen tot woensdagavond. Op die dagen is er geen therapie en weinig verplegend personeel.
Verder zien hoe het met haar evolueert.
Francky.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten