Boodschappen tegen wil en dank

F's moeder is nog altijd kwaad op haar zoon. Waarom weten we nog altijd niet.  Het heeft te maken met ons feest van 20 jaar getrouwd zijn, samen met mijn zus die 40 werd.  Een heel leuk feest, toch voor de uitgenodigde mensen.

F's moeder wilde dus niet komen. Mijn moeder wel. Zij heeft nog een keer getelefoneerd naar mijn schoonmoeder, met de vraag, wil je echt niet komen? gene moyen.

Ik weet het ondertussen niet meer.  Ik heb als, schoondochter, al een paar keer gebeld, en zelfs de boodschappen gedaan met haar.

2 koppige mensen samen is niet makkelijk. Maar zij is wel fout, in die zin, dat wij gewoon niet WETEN wat er fout is gegaan.
De verwijten over F. die zij tegen mij gezegd heeft, zal ik maar niet herhalen. Oud zijn, diabetespatient zijn, heel waarschijnlijk nog altijd eenzaam zijn na het overlijden van F's vader in december 2009, dat is allemaal waar.  Nog altijd geen reden om haar enige zoon zo te schofferen.

Zij wijst naar J., dat hij er bij was op dat gesprek waar zijn vader haar  zogezegd geschoffeerd (bij gebrek aan een beter woord) heeft. Wel, bij de meest nuchtere en geloofwaardige persoon die ik ken, dus mijn eigen zoon, was dat heel iets anders. Meme heeft dat helemaal niet gezegd !!

Ik zal nu maar stoppen zeker, want ik weet het ook niet goed meer, met deze situatie. Alleen: ik zie deze beide personen graag, met een voorkeur voor mijn eigen man.

J. weet dat als ik ooit  zo'n negatieve dingen zeg over zijn vader hij mij mag afvoeren naar een rusthuis.

Misschien heeft buurvrouw N vanuit haar werk het nog het beste verwoordt: "oude mensen kunnen heel egoïstisch worden."