Wat mij als moeder veel pijn (wat een woord??) doet, was de reactie van de dochter gisteren die ze gaf aan haar vader. Niets aan empathie heeft ze.
Wij weten al langer dat ze weer extreem en drammerig bezig is. Puberteit speelt daar zeker een rol in.
Weer een gesprek met de school. Een goed gesprek. Als er problemen zijn: direct melden.
De titel komt van onze wekelijkse poetsvrouw. "Ze ziet er toch gewoon uit " "Ze doet toch niet raar".
Normaal gedrag? Ze kan zich gedragen. Als papa of mama er bij zijn. Punt is dat we haar niet vertrouwen in veel zaken, omdat ze soms dingen gewoon niet (aan)kan.
Wij leren autisme van binnen en van buiten kennen door onze 2 kinderen.
De zoon kan wel aanvaarden dat zijn moeder pijnpatiënt is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten