Eva is oververmoeid.
Niet moeilijk na de eerste dagen in het ziekenhuis. Zij moet wennen aan alles, en zowel het personeel als de anderen in de leefgroep moeten haar leren kennen. Zelf hebben we meer vragen dan antwoorden, maar dat is normaal. Een situatie van vele maanden trek je niet recht op twee weken. Vertrouwen in de werking hebben we wel.
De eerste 2 weekends is dat vanaf zaterdag 14 u tot de zondag 12 u.
Vanaf 14 u mag ze weer bezoek of naar huis. Vanaf de 3de week mag ze doorlopend naar huis tot de zondagavond.
Voor ons, praktisch gezien, is het echt niet mogelijk om haar de eerste 2 weekends de zondagmiddag weer mee naar huis te nemen. Alleen al de afstand (35 min als het verkeer niet druk is, minstens een uur als er files staan in Brugge).
Een gouden tip kwam van één van mijn collega's die daar woont: in de omgeving van het ziekenhuis is er een leuke kinderboerderij.
F. en ik hebben daar lekker gegeten. In de namiddag zijn we met Eva er dan nog een keer naar toe geweest.
Ze kon zich redelijk goed ontspannen tussen de schapen, geiten, varkens enz. Een vrijwilliger van de boerderij kwam aanrijden met resten brood voor de dieren. Samen met andere kinderen mocht ze brood gooien. Dat ene slapende varken, wel, dat was zelfs voor mij een verrassing. Hij reageerde nog vlugger dan onze katten op vis.
Tamelijk ontspannen, maar heel moe is is teruggekeerd naar haar afdeling.
Voor wij vertrokken, rond 17 u, hebben we nog nagepraat met een verantwoordelijke van haar afdeling.
Tenslotte terug richting Roeselare.
2 opmerkingen:
het moet vast niet makkelijk zijn voor jullie, om Eva zo te zien.
Ik hoop van harte dat de opname positieve resultaten krijgt.
Heel veel sterkte!
Hééé, de zeventorentjes: daar woonden we tot twee jaar geleden vlakbij. Misschien moeten we daar eens afspreken, zo met de vakantie in het verschiet...
Een reactie posten