Papa was er niet bij, broer wel.
Woensdagnamiddag een telefoon gekregen dat wij donderdag naar Brugge mochten, voor nog een gesprek en eventueel een blijven voor Eva, met goed gevolg dus. Het werd tijd, echt tijd.
Dit moet mij nog een keer van het hart. Je vertelt het aan Eva van die telefoon. Samen een keer opzoeken op internet welke kliniek dat is, foto's, enz.
Zij vroeg: wat moet ik daar doen? Mijn antwoord: schrijf je vragen op.
Een uitbarsting van woede, die hier thuis nog niet voorgekomen was.
De zoon was er bij zoals als gezegd, hij had de instinctieve, juiste reactie om haar te kalmeren.
Voor de zekerheid 's avonds nog een keer gecheckt bij hem.
Ik was lam geslegen op het moment van, en geschrokken. 2 dagen later ben ik er nog niet goed van. Zo'n uitbarsting van woede???
De zoon zou zich hier niets moeten van aantrekken.
En toch was ik blij dat er een getuige was.
Fr. dacht soms dat ik overdrijf als ik haar reacties probeer te beschrijven.
Neen, absoluut niet.
Best dat ze volgende week opgenomen wordt. Ook goed voor de zoon. Die begint de dag er na aan zijn examens.
3 opmerkingen:
Heel veel sterkte lieve mensen. We denken aan jullie!
Autistje & Vrouw van Autistje
Wellicht is het beter als ze eens een paar dagen met anderen is en er over kan praten. Heel veel sterkte man.
Gelukkig, voorlopig even hulp gevonden die jullie zeker nodig hebben op dit moment.
Wens jullie verschrikkelijk veel sterkte, ook voor Eva, want het zal voor haar ook niet meevallen.
Hoop wel dat jullie wat rust krijgen in die weken, dat is zo hard nodig!
Een reactie posten