Zo voel ik mij nu. Het gesprek op de personeelsdienst kon niet doorgaan.
Die woede over mijn werksituatie is natuurlijk ook maar een symptoom. Er waren wel 2 druppels die de emmer deden overlopen voor mij.
Al vroeger geschreven: ik ben een mens van de lange termijn. Daarom, en ook dat ik tegen mijn eigen natuur in zoveel heb moeten doen, en kunnen doen, mijn eigen emotionele elastiek is gisteren gesprongen. Van nature ben ik een lafaard, ik heb het heel moeilijk om te zeggen wat er mij niet gaat. En dat ook op lange termijn.
Een uur gehuild heb ik gister bij de therapeute. Hoe het komt, weet ik niet , maar ze brengt dingen in mij teweeg.
Op eigen initiatief heb ik die weer helemaal alleen gevonden.
Zo alleen, voel ik mij soms. Hoe komt het ook? Daar kan ik verstandelijk op antwoorden, maar eventjes gehad, met dat verstand van mij.
Zo emotioneel. Iedereen heeft emoties, maar ik ben echt wel extreem op dat vlak, gezien ja ADD. Je kan jezelf aanpassen, maar je kan niet blijven tegen je eigen zelf in gaan.
Ik moet niet meer vechten tegen lichamelijke pijn. Voor het eerst in 10 jaar moet ik niet meer vechten tegen wat dan ook. Wat blijft er over: jezelf. En dat is heel confronterend. Heel erg.
Wat ook is: ik heb tijd nodig om dingen te verwerken. Niet een dag of een week, maar maanden. Die heb ik nooit gekregen in de laatste jaren.
Soms, vaak de laatste tijd, ben ik echt geen aangenaam mens om mee te leven.
-
CLOSE-UP STRIP TOONT de WERELD DOOR DE OGEN VAN EEN AUTISTISCHE JONGEN De Vlaamse psychiater Erik Thys bedacht en tekende de allereerste str... -
Vanavond op doktersvoorschrift naar de kinesist geweest, voor de spierontsteking van mijn schouder die niet overgaat met rusten. GRRR Zo voe...
1 opmerking:
Hoi beste G,
Ik snap heel goed dat bij jou de boog ook niet altijd gespannen kan blijven staan en op een keer dan knakt er iets in je...
ik heb het zelf ook gehad dus weet heel goed wat het is...bij jou komt het op zo'n manier eruit,bij mij was het lichamelijk steeds trager worden en tenslotten geestelijk overspannen(burn out)
heb nu nog steeds die grenzen die ik dagelijks moet bewaken,en idd opkomen voor jezelf eerder als dat het al moet.
Voorkomen is beter dan genezen en dat is echt!
Laat je eerder horen...add ja moeilijk ook in het dagelijkse leven en met 2 autistische kids valt echt niet mee!!
Respect voor jou....hoor!... dat zeker!
Ik weet wat het is en heb zelf niet de ernstige pijnklachten zoals jij wel mijn ongemakken van allerlei aard maar daar kan ik wel mee leven.
Het is heel normaal dat de druppel een keer de emmer overdoet lopen.
Probeer een pas op de plaats te maken en denk goed wat jij nodig hebt om het beter aan te kunnen ook wat betrefd je werk,iets wat je niet bevalt hou je echt niet lang vol!! denk ik dan??
Zoek iets wat bij je past zowel geestelijk en lichamelijk....
PS DENK AAN JEZELF en zorg eerst voor je zelf dan pas kun je ook er zijn voor een ander denk dan aan de kids en husband.
liefs A
Een reactie posten