Wie weet het beter?

Vanavond een vraagje gekregen van Eva: mama, wil je mij helpen voor mijn toets morgen van MO.
MO is muzikale opvoeding.
Natuurlijk wil mama Eva helpen.
Wij zijn meer dan een uur bezig geweest
Het was niet de eerste keer dat Eva dat aan mij vroeg, hulp bij studeren.

Mama weet het soms ook niet.

De lesboeken, lesblaadjes verschillen zeer veel van haar aangepaste onderwijs dan wat wij hebben gezien in het gewoon onderwijs, via J.
Het "gewoon onderwijs" is al zoveel veranderd van toen wij de lagere en de middelbare school doorlopen hebben.

In een ver verleden heb ik nog muziekles gevolgd. Papa kon nog antwoorden over het drumstel.
Hulp bij studeren, dat is nog niet veranderd, Eva heeft af en toe haar mama nodig.
Greet

Gelijk gekregen over Eva

Onze dochter is niet gelukkig.
Ze heeft vanavond zoveel als mogelijk gezegd, gehuild zelfs.
Moeilijk hoor, om de juiste vragen (déja vu van J. als kind) te stellen aan een autistische 13-jarige.

Toch gelukt.
Van F. (die erbij was) de opdracht gekregen om een verslagje te maken voor de school.
Dat is gebeurd.

Ik kan het niet verklaren. Is het de lichaamstaal van mijn kinderen? Omdat ik hun moeder ben? Ik weet een tijd op voorhand dat er iets scheelt. En juist omdat ze ASS hebben, is het zo moeilijk om aan hen iets te vragen of te zeggen op het juiste moment.

De oma ontmoet van het meisje waarover al eerder geschreven werd. Van haar nogmaals de verzekering gekregen: Greet: jullie (met F. uiteraard)zijn bijna de enigen die het VERSTAAN.
En zoiets maakt mijn dag dan weer goed.


verdorie blij dat ik dit mag ervaren, van mijn dochter. Het is toch maar haar moeder die ze vertrouwt. Het is echt niet altijd zo simpel geweest.

Greet

Eva

Vorige dinsdag zijn Eva en vader Fr. naar de dokter geweest voor hun oren.
Wij hebben een huisartsenpraktijk.
Vanavond was ik van plan om met Eva te gaan naar de betreffende dokter, om haar oren te laten uitspuiten. Blijkt dat de 5 dokters deze week veranderd zijn van schema.

Ik vind het enorm belangrijk om Eva te laten nazien door dezelfde dokter als vorige week, want, er is veel te zeggen. Morgen dus.

Eva heeft hoofdpijn. Soms licht, soms zwaar, soms zo dat ze moet huilen. Van school krijgen wij af en toe een bericht van de verpleegster.

Is het autisme dat dit doet? (Wij denken van wel)
Of is het de gezondheid? Dat moet gewoon uitgesloten worden.


mvg
Greet

Op

Zo voel ik mij nu. Het gesprek op de personeelsdienst kon niet doorgaan.
Die woede over mijn werksituatie is natuurlijk ook maar een symptoom. Er waren wel 2 druppels die de emmer deden overlopen voor mij.
Al vroeger geschreven: ik ben een mens van de lange termijn. Daarom, en ook dat ik tegen mijn eigen natuur in zoveel heb moeten doen, en kunnen doen, mijn eigen emotionele elastiek is gisteren gesprongen. Van nature ben ik een lafaard, ik heb het heel moeilijk om te zeggen wat er mij niet gaat. En dat ook op lange termijn.
Een uur gehuild heb ik gister bij de therapeute. Hoe het komt, weet ik niet , maar ze brengt dingen in mij teweeg.
Op eigen initiatief heb ik die weer helemaal alleen gevonden.
Zo alleen, voel ik mij soms. Hoe komt het ook? Daar kan ik verstandelijk op antwoorden, maar eventjes gehad, met dat verstand van mij.
Zo emotioneel. Iedereen heeft emoties, maar ik ben echt wel extreem op dat vlak, gezien ja ADD. Je kan jezelf aanpassen, maar je kan niet blijven tegen je eigen zelf in gaan.
Ik moet niet meer vechten tegen lichamelijke pijn. Voor het eerst in 10 jaar moet ik niet meer vechten tegen wat dan ook. Wat blijft er over: jezelf. En dat is heel confronterend. Heel erg.
Wat ook is: ik heb tijd nodig om dingen te verwerken. Niet een dag of een week, maar maanden. Die heb ik nooit gekregen in de laatste jaren.

Soms, vaak de laatste tijd, ben ik echt geen aangenaam mens om mee te leven.

WOEDEND, 2de fase

Vervolg. F. was en is nog altijd woedend op mij.
Hij heeft gelijk. Het is niet professioneel om je werk te verlaten vanwege die 2 druppels die de emmer deden overlopen, en die er voor mij te veel aan waren.
Maar, maar, mag ik dit zeggen voor mijzelf, ik voel mij ABSOLUUT niet gelukkig op de plaats en de inhoud van mijn werk.
Morgen dus een gesprek met de personeelsdienst. Ik heb een leuk begin met de adviezen van mijn therapeute.
Dat gesprek was niet leuk. Ik ben tot op het bot moeten gaan van mijn gevoeligheden.
Ze is streng, die therapeute, maar ik heb het soms wel nodig. De gevoeligheden, die, behalve door een therapeut, door niemand begrepen wordt.

WOEDEND

Normaal gezien schrijf ik niet (meer) over mijzelf, of mijn beroepsleven.
Vandaag heb ik FURIEUS de deur achter mij dichtgetrokken. Het tijdstip was mss niet professioneel.
Morgen een gesprek met de personeelsdienst. Een persoon is verantwoordelijk. Niet mijn collega's, die staan achter mij.
Gelukkig kan ik deze middag terecht bij mijn (pijn)therapeute. Oh ja, gezien mijn lichamelijke toestand, en moeder zijnde van 2 kinderen met autisme/Asperger, en een man hebbende die mijn add-oprispingen niet altijd begrijpt, heb ook ik nood aan iemand om tegenaan te spreken.
Greet