Wat een dag, gisteren!!! Stress

Op "Suske blogt" is te lezen dat F. gister slachtoffer was van kredietkaart fraude.
Een facebookspelletje van Eva is waarschijnlijk de oorzaak.

Gisteren: J. begonnen aan de examens ('s middags thuis met: ik denk wel dat het goed was), en ik naar de tandarts (mijn abces is volledig verdwenen). Dat is het enige goede nieuws van die dag.

Van het fraudenieuws was F. helemaal van de kaart. Alle voorzorgsmaatregelen genomen, bank, kaart blokkeren enz... Het gaat om een heel serieus bedrag.

En Eva, tja Eva. Ze kwam gisteren met hoofdpijn thuis van school. Toen ze hoorde wat er was gebeurd, ik had nochtans gewoon gezegd "niet op facebook spelletjes doen, want er zijn problemen" was ze gewoon niet te houden. Een paniekbui, of hysterisch, zo kan je het ook omschrijven, die er niet meer geweest is sinds een paar jaar geleden haar spelletjescomputer gestolen was. (ander verhaal)
Papa was niet boos op haar (heel belangrijk)

Vanmiddag is de huisdokter gekomen. Normaal gezien laat ik haar nu alleen als ze hoofdpijn van een verkoudheid heeft. Maar vanmorgen vertrouwde ik het niet, ik ben bij haar gebleven. Best ook maar. De sjaal die ze aandoet vanwege het winterweer heeft ze de hele dag om haar hoofd gewonden omdat ze "koud" had aan haar hoofd. Aan de dokter heeft ze verteld dat ze gisteren "stress" had. Ze heeft hem vanmiddag alleen afgedaan omdat de dokter het vroeg.

En ik krijg daarvan geen stress zeker? Gelukkig dat ik nu persoonlijk een moeder ken met wie ik gewoon kan praten: een bui, voor hen de dag erna gedaan, maar op het moment zelf als moeder moet je hen maar kalmeren, uitleggen, sussen... Verzin zelf een ander woord. En de moeders moeten het maar weer oplossen voor zichzelf. Vaders gaan daar anders mee om.

Deze middag goed voor mij: gesprek met een pijntherapeute. Het klikt, ik zal zeker verder gaan met haar.

Gisteren was het ook een jaar geleden dat F's vader is overleden.
Omdat F. zo aangeslagen was van die diefstal, heb ik nog een keer naar zijn moeder gebeld. Die heb ik moeten wijsmaken dat F. zo aangeslagen was, dat hij zelf niet meer kon bellen. Ze geloofde het, maar was heel blij dat er iemand met haar belde. F. heeft trouwens gedacht aan zijn vader, hoe kan het ook anders?

Stress, anyone?

J. weet van de fraude, is geschrokken van het bedrag, maar gaat door met de examens. Als het examen van vandaag wat minder is, who cares?
Wij niet. Indien nodig vertellen wij het op school.

mvg
Greet