Weer luizen

Eva had zelf vorige week de kapster gevraagd.
Centimeters, millimeters, recht haar, omgeplooid haar, daarmee weet onze kapster wel raad. Ze kent Eva al van bij de geboorte.
Ze kent dus ook de gevoeligheid van haar haar ivm luizen.
En ja, weer raak zeker.
Je zou er moedeloos van worden.
Deze keer Eva niet.
Ik denk dat ze een soort immuniteit heeft gekweekt voor dat nieuws.
Minder leuk was dat we de ouders van het vriendinnetje waar ze afgelopen weekend logeerde, dienden te verwittigen.
Gelukkig hebben zij dat nog goed opgenomen.

Voor de tigste maal alle maatregelen weer moeten nemen, GRRR.
Bij de apotheek: probeert u dit eens, en voor de tigste maal geloven we maar dat dit eindelijk zal werken.
Mijn wasmachine draait nog niet genoeg, zeker. Ja, je word er kwaad van.

Vermoeid van familie

Of F. nu akkoord is of niet: dit zeg ik.
Voor mij, zijn vrouw, was het niet makkelijk om te zien hoe hij gistermorgen thuiskwam na een woordenwisseling met zijn moeder.
En eigenlijk deed mij dat niet raar. Het is misschien vreemd om dit te zeggen, maar ik verwachtte dit al.
Waarover het ging, en nog zal gaan, daar moei ik mij absoluut niet mee en wil ik ook niet.
Alleen het verdriet van Fr. gaat mij persoonlijk aan. En ik hoop dat ik er ben voor hem.

Leuke dag

Vorige maandag zijn wij, dat zijn F. en ik, Eva en vriendin, en ons jongste neefje naar het Boudewijnseapark in Brugge geweest.

Ons neefje van vijf is een heel enthousiaste jongen, die sinds een jaar naar het revalidatiecentrum gaat wegens (vermoeden van) ADHD, iets waarover ik eerder geschreven heb op deze blog.
Omwille van die ADHD heb hem de hele dag extra in de gaten moeten houden. Dat heeft zijn weerslag gehad op mijn knie, the day after. Dat ventje heeft nu eenmaal energie te veel en van stilzitten was er dus geen sprake.
Maar het enthousiasme, de levendigheid, en vooral de onbevangenheid, die hij die dag getoond heeft, was meer dan de moeite waard.

Iedereen die een pretpark bezoekt weet dat de medewerkers hoe langer hoe zuurder kijken tegen het einde van de dag.
Ik ben met hem samen op een attractie geweest en toen we eruit kwamen riep hij met luide stem : "dank u wel meneer !". Die jongen (waarschijnlijk jobstudent) wist echt niet hoe hij moest reageren op zo'n enthousiast vriendelijk ventje.

Eva en vriendin hadden ook een leuke dag, maar dan op attracties voor tieners, niet voor kleuters, dit kan je natuurlijk niet verwachten!

Chapeau voor Eva dat ze tijdens de dolfijnenshow Michiel gecorrigeerd heeft (ik kon niet mee klimmen tot op een hoge zitplaats) en hem verplaatst heeft naar een stoeltje waar hij niemand kon schoppen op de rugleuning.

Alles samen was het een leuke en leerrijke dag voor ons allen.

Verder verslag hierover vind je op Suske Weed.

Groetjes.

Greet

Alles wordt weer normaler

Op 1 september begint het nieuwe schooljaar.
De voorbereiding: turnspullen en sportschoenen passen, boekentassen controleren op het nodige nieuw schrijfgerief is woensdag gebeurd.

Eva paste ook nog in haar turnspullen van vorig jaar. Op 1 september begint ze aan een volgend hoofdstuk in haar leven: de middelbare school. Ze kijkt er enorm naar uit. Dinsdag hebben wij en zij nog een kennismaking met de nieuwe leerkrachten, uurroosters, enz.

J. paste nog in alles, en behalve een nieuwe cursusblok en kaftpapier kunnen wij voor hem niets op voorhand aanschaffen. Maandag vernemen we meer, wanneer we de schoolboeken halen. Verder is het afwachten wat de vakleerkrachten vragen. Volgend weekend kan daarom nog druk worden. Een 4de jaar middelbaar, het wordt een gewoonte.

Op 1 september ga ik normaal gezien ook weer aan het werk, tenzij er problemen zijn bij de laatste keuring, maar dat verwacht ik niet, behalve als de ambtenarenrompslomp mij tegenwerkt.

Greet

PS 2/9 : goedgekeurd en sinds 2 dagen halftijds aan het werk. Te moe om na het thuiskomen van 2 kinderen hun vertalen ook nog te vertellen. Ik zit ook nog middenin de te verwachten reacties.

Een deel van een liedje

rigoreus en onverwacht
rigoreus en ondoordacht
rigoreus door dik en dun
rigoreus, rigoreus,
rigoreus maar altijd uit het hart
(the Scene)

Dit heb ik gistermiddag gehoord tijdens mijn (hopelijk) voorlaatste bezoek aan de kinesist.
Vervang rigoreus door rigide, dan heb je een perfect beeld van J.

Beter kan ik hem niet samenvatten. Hoewel ondoordacht er niet meer bijhoort, sinds zijn kleutertijd. Dat is doordacht geworden. Uit het hart wordt altijd maar beter, sinds zijn diagnose.
Doe ik er nu slecht mee dit opneemsel van mij op de blog te zetten? Ik denk van niet. Alleen maar om de keren dat ik gedacht heb: jongen, wees een keer stout, doe eens iets wat niet mag. Jaja, zo beginnen ouders soms ook te denken.

Begrip vragen?

Wat ik geschreven heb gisteren, wordt niet altijd gewaardeerd. Een intelligente asperger (bijna 16), die zich dan nog opsluit, heeft niet altijd het begrip waarop hij recht heeft.
Van zeker 3 mensen heeft hij dat wel: zijn ouders en zijn oom. Oma en tante kunnen hem ook nog wel begrijpen, met de nodige uitleg.
Zusje is te jong om veel dingen te begrijpen.
Voor hemzelf staat hier alles open als hij een keer een vriend wil meenemen.

Ik als zijn moeder en pijnpatiente zeg dat hij de de laatste 3 jaar het gewoon goed gedaan heeft. Of beter verteld, dat we het samen hebben goed gedaan. Zowat 3 jaar geleden heeft hij mij gewoon nagedaan in gezichtsuitdrukkingen, omdat hij zichzelf wilde "emotioneel oefenen". Tja. Wat een moeder soms moet lijden. mooie tegenprestatie trouwens: mijn pijn, mijn ziekenhuisopnames en vooral de 2 zeer zware operaties en de daaraan volgende revalidaties, hij kwam op bezoek en heeft niet geklaagd (toch niet tegen mij, misschien tegen zijn vader). Hij heeft het ook veel gezien aan mij, die pijn, en mij gewoon gerustgelaten.
Gewoon een leuke jongen, onze zoon.

Volgend schooljaar begint hij het tweede jaar zonder begeleiding.

Hoe ouder hij wordt, gewoon volwassener.

over porno

Een leuk gesprek tijdens onze vakantie.
De echte aanleiding weet ik niet meer.
F. en ik hebben samen met Jasper het gehad over porno.
Zoals vroeger geschreven en beschreven, is J. betrouwbaar tot en met. Dat is één van de redenen dat wij hem betrouwen op zijn computer op zijn kamer.

Dat hij porno bekijkt, dat weten wij al 4 jaar. Zoiets is hier ook altijd bespreekbaar geweest.

En nu het leuke voor ons: J. vindt wat hij ziet op internet niet leuk. Het is te eentonig. Wij hebben hem doorverwezen naar zgn "vrouwvriendelijke" porno. Wat hij ermee doet is zijn eigen zaak, natuurlijk. Ikzelf heb gewoon gelachen. Ja, mijn zoon heeft toch een attitude die voor hem een vrouw ook waardevol maakt.

Zelfredzaamheid? Het is maar hoe je het bekijkt -:)

Vervolg op de blog van enkele uren geleden.
Ik had dus geschreven over het liever in zijn kleren slapen dan een nieuwe pyjama vragen van mijn zoon.
Nu, vanmiddag voelde ik mij voldoende fit om al de was weg te stoppen. Ik klop op zijn deur, hij zegt ja, en wat zie ik: meneer heeft eigenhandig de meubels in zijn kamer verplaatst, naar zijn eigen zin. "omdat ik dan makkelijker kan zitten". Na de eerste schrik, heb ik gevraagd: waarom heb je daar niets van gezegd? "Ik wilde gewoon wachten op jullie reactie."
Ik heb wel 2 minuten zitten lachen. Want wie verwacht dat nu, en vooral hoe hij het zo stil heeft kunnen doen? Eva en ik hebben gisteren niets gehoord van meubels verslepen boven.
Geen wonder dat hij gisteravond zo moe was dat hij niet meer om een andere pyjama vroeg.

Dit heeft mij ook een les geleerd, nl. niet te vroeg reageren, hoewel daar verzachtigende omstandigheden voor waren vandaag. Toen ik het vertelde van de pyjama aan F. zei hij: dat is iets om op de blog te zetten. Dat heb ik dus deze middag gedaan, maar alleen omdat ik een gaatje vond op het moment dat F. met Eva en haar vriendinnetje buiten waren.
Ja, ik moet hier mijn tijd aan deze computer meer leren opeisen.

Echt verrassend is het eigenlijk niet wat J. gedaan heeft. Vorige week heeft hij mij voor de allereerste keer voor de gek gehouden, gewoon door zijn gezichtsuitdrukking. Wat dat betreft komen hij en ik van ver, maar, maar wat een beloning!!!

Eva is veel kalmer dan 2 maanden geleden. Gisteren kwam de kapster. We hadden onze voorzorgsmaatregelen genomen na haar reactie van de vorige keer. Deze hebben we haar keer letterlijk voor de spiegel gezet met een lat om te weten hoeveel mm haar haar korter mocht worden. Dat is gelukt.
Maar weer: die ellendige luizen. Eva kan er echt niets aan doen. Het is gewoon de structuur van haar haar die veel gevoeliger is voor die beestjes dan die van iemand anders. Vanavond heb ik haar nog een keer behandeld voor de luizen, en ondertussen hadden wij het, n.a.v. J's pyjama, over de verschillen tussen haar en haar broer. Ik hoop dat ik Eva, nog een keer, heb kunnen overtuigen dat zij niet dezelfde, maar wel andere talenten en kwaliteiten heeft dan haar broer.

Voor mij, een zeer vrolijke en eigenlijk ook hoopgevende autisme-Aspergerdag
PS: mijn eigen zelfredzaamheid wordt ook beter. Mijn kinderen helpen mij daar bij.

Zelfredzaamheid?

Lap, vanmorgen verbaasd, door de zoon.

Eerst dit: hij zit in de vakantie en de weekends graag lang in zijn pyjama.
Gisteravond kwam hij rond 11 u naar beneden met zijn kleren aan en op zijn blote voeten (wat hij anders nooit doet). Dat vond ik al vreemd, maar ik heb er verder geen aandacht aan besteed, daar ik net naar een spannende film aan het kijken was.
Vanmorgen heb ik toch wat uitleg gevraagd over die blote voeten.

Het bleek dat hij gisteravond gedoucht had, en ook dat de laatste pyama die hij in de kleerkast had gevonden, nu voor hem te veel rook naar zweet. Ja, dat kan gebeuren. Gezien mijn pijn steek ik niet elke gedraaide en gedroogde was altijd dezelfde dag weg in de kast.
Hij had mij kunnen om een andere pyjama vragen, maar "ik heb er niet aan gedacht"was zijn reactie.

Dan maar kleren dragen 's nachts???
Eva zou hiervoor 's avonds het huis in rep en roer zetten als zij niet de pyama van haar keuze kan dragen.
Zelfredzaamheid is een veelomvattend begrip, dat weet ik.
J. was veel sneller en consequenter in het aanleren van zichzelf wassen, tanden poetsen, persoonlijk hygiëne in het algemeen kortom, dan zijn zus.

Vrolijk bericht

Met Eva gelachen over Lady Gaga, deze middag.
Een nieuw vertrouwen gekregen?
Maar ook, Eva heeft het in zich, relativeren, en lachen.
Als F. , de poetsvrouw komt, is dat elke maandagmorgen moeilijk. Met het weinige Nederlands dat zij spreekt heb ik haar al trouwens zoveel mogelijk geholpen sinds de (v)echtscheiding van haar autochtone man. Ik moet wel beddenlakens vernieuwen aan haar overlaten. Dat is nl. één van de dingen die ik gewoon niet meer, ofwel zeer langzaam en met veel pijn, kan doen.

Eva heeft in haar kleerkast 3 dekbedovertrekken liggen (1 is dan in nog de was). F. is er blijkbaar in geslaagd de minst leuke voor Eva te vinden: nl, die van K3. Eva was heel teleurgesteld Zij is geen kleuter meer.

OK beloofd aan Eva: K3 gaat uit je kast.

Het vrolijke: Eva nam het mij niet kwalijk, ook niet na mijn uitleg.
Ze begreep dat het lag aan F.
Sinds ze thuis is in de grote vakantie begrijpt Eva meer en meer waarom ik soms zo over de toppen van mijn zenuwen loop met F. Jasper ook trouwens. Francky is altijd blij dat hij kan gaan werken. En onze 3 poezen dan!!

Ik begin te geloven dat Eva ook een mogelijke relativerende eigenschap heeft.