Trots

Ikzelf heb een dip, maar daar weet Fr. alles van.
Trots ben ik wel op mijn zoon.
Waarom?
Morgen moet ik naar het oudercontact. Gerealiseerd wat Jasper dit voorbije schooljaar heeft moeten doorstaan, en dit,echt waar, zonder externe begeleiding.
Voor het eerst in mijn gevoelsleven zeg ik: met die zoon van mij, dat komt wel goed. Intelligentie heeft hij alvast genoeg. Zichzelf bewezen in de "sociale jungle" van het gewoon middelbaar onderwijs, nu hij halverwege is, dat ook.
Wat onze zoon heeft moeten verwerken, dit schooljaar: de dood van pepe, zijn grootvader; opnieuw een hele erge operatie van zijn moeder; de depressie van zijn vader.
Of hij gelukkig is, dat weet ik niet en wil ik niet meer weten. Dit kan misschien lelijk klinken, maar iedereen die mij en J. kent, zal weten waarover dit gaat. Sinds pakweg anderhalf jaar doet hij geen beroep meer op mijn emoties. Dat was een zeer grote opluchting voor mij. Emoties??J. heeft ze, voor F. waren er te veel en ikzelf heb zoveel mogelijk opgevangen.
Eva in dit alles? Jammer genoeg dat haar beperkt zijn nog meer naar voor komt, ondanks haar positieve evolutie.
Het is aan J. zichzelf nu.
Hij weet maar al te goed dat hij bij zijn ouders, of bij iemand (via)school terecht kan als hij hulp nodig heeft.