Trots? Nog trotser na vandaag

Vanmorgen heeft Jasper op school zijn rapport afgehaald. Net geen 70 %, 2 % vooruit in het algemeen, en vooruit in alle belangrijke vakken. Ook wiskunde.
Tijdens de examens is hij ziek geweest, dat speelt ook een rol.
Maar wat mij nog trotser maakt (na mijn blog van gisteren waarin ik alles zoveel mogelijk heb uitgelegd) is het gesprek met de juf-klastitularis op het oudercontact van deze middag.
Het enige minpunt was: hij moet meer studeren. Maar wij weten waardoor dat komt, en dat gaan wij volgend jaar absoluut in de gaten houden.
En dan voor de rest: alles positief!!
J. ligt zeer goed in de klasgroep (volgend jaar dezelfde), en heeft zelfs af en toe aan de juf dingen vertelt. Eindelijk van iemand anders bevestigd wat wij al lang weten: onze zoon is gewoon een sympathieke jongen. Zelf voelt hij dat zo niet aan waarschijnlijk, maar ja, dat is iets waar wij absoluut geen greep op hebben.
Hoe ouder hij wordt, hoe beter op sociaal vlak. Niet slecht voor een 15-jarige Asperger die dus thuis een zwaar jaar heeft moeten meemaken.

Vandaag heb ik door het weer meer pijn dan anders. Maar mijn geluksgevoel, bij dit, wel, het is lang geleden, dat ik mij zo gevoeld heb. Mag wel een keer, na dit zeer zware jaar.

Trots

Ikzelf heb een dip, maar daar weet Fr. alles van.
Trots ben ik wel op mijn zoon.
Waarom?
Morgen moet ik naar het oudercontact. Gerealiseerd wat Jasper dit voorbije schooljaar heeft moeten doorstaan, en dit,echt waar, zonder externe begeleiding.
Voor het eerst in mijn gevoelsleven zeg ik: met die zoon van mij, dat komt wel goed. Intelligentie heeft hij alvast genoeg. Zichzelf bewezen in de "sociale jungle" van het gewoon middelbaar onderwijs, nu hij halverwege is, dat ook.
Wat onze zoon heeft moeten verwerken, dit schooljaar: de dood van pepe, zijn grootvader; opnieuw een hele erge operatie van zijn moeder; de depressie van zijn vader.
Of hij gelukkig is, dat weet ik niet en wil ik niet meer weten. Dit kan misschien lelijk klinken, maar iedereen die mij en J. kent, zal weten waarover dit gaat. Sinds pakweg anderhalf jaar doet hij geen beroep meer op mijn emoties. Dat was een zeer grote opluchting voor mij. Emoties??J. heeft ze, voor F. waren er te veel en ikzelf heb zoveel mogelijk opgevangen.
Eva in dit alles? Jammer genoeg dat haar beperkt zijn nog meer naar voor komt, ondanks haar positieve evolutie.
Het is aan J. zichzelf nu.
Hij weet maar al te goed dat hij bij zijn ouders, of bij iemand (via)school terecht kan als hij hulp nodig heeft.

Eva

Vanmiddag mocht ik, ik, dus eindelijk naar de dokter van Francky. Die constateerde:op, zowel lichamelijk als mentaal. Daarover zijn de nodige maatregelen getroffen.

Ook F. is bezig geweest met onze dochter.
Wij hebben dus een normaal begaafde, autistische dochter, die pubert en nood heeft aan vriendinnen.
Op school gedraagt zij zich goed. Op andere plaatsen ook.
Is dat nu echt waar weer een goed opgevoed kind dat zich elders weet te gedragen, maar thuis haar eigen zelf kan zijn?

GRRR

Dat Eva beperkter is dan haar broer, het is gewoon zo.
Mocht zij zichzelf leren aanvaarden hoe ze is, dat zou beter zijn.

Als moeder ben ik gewoon letterlijk aan het eind van mijn latijn.

Vragen stellen daarover, dat kan en doet zij wel. En aanmoedigen om sommige vragen te stellen, dat doen wij ook.

Een einde

Eva gaat volgend schooljaar naar de middelbare school.
Onze reactie is: goed voor haar, want ze heeft verdorie nieuwe uitdagingen nodig. Daarover zijn wij alle twee akkoord.
Vanavond was er ouderavond in haar school.
Jammer dat het juist viel in een week waarin hier iedereen ziek is of was. J. was zo slim(of gelukkig) ziek te zijn vorig weekend. F. had mij al zaterdagavond uit de slaap gehouden. F en Eva waren wel degelijk ziek tot vandaag. Ikzelf van eergister tot vandaag. Flauw, flauw, dat ik dat nu op deze blog zet misschien, maar echt, zo voel ik mij nu wel.

Examens

Vorige week donderdag is Jasper gestart met de examens, die duren tot eind volgende week.
Was hij met de paasvakantie al redelijk ontspannen, nu is hij het nog meer. Hopelijk heeft hij geleerd uit het zichzelf overschatten van dan (wiskunderesultaat). Er zijn 2 vakken waar hij wel wat extra aandacht moet besteden: wetenschappen en Frans, volgens zijn laatste tussentijdse rapport.

Wij leven in een tweetalig land, dus Frans is belangrijk, zei ik. En de Duitse gemeenschap dan, vroeg Jasper? Ja inderdaad, de duitstaligen rond Eupen-malmedy zijn ook als gemeenschap erkend in België, dus zijn we officieel een 3-talig land. Dat was ikzelf nav de verkiezingsinzet eventjes vergeten. Amai.

Jasper heeft zelfs een grapje gemaakt over zijn examens toen ik dat zei: 2 vakken extra aandacht geven. Mama, en godsdienst dan?
Alleen zorgen dat je erdoor bent natuurlijk, is belangrijk.

Dat Jasper godsdienst krijgt, ligt aan het schoolsysteem hier, waarover ik nu echt niet de geschiedenis zal vertellen.

De betekenis van een woord

Vanmorgen is Francky samen met Eva naar de opendeurdag van het SASK, dat in deze stad al sinds de 19de eeuw bekend staat als "Stedelijke Academie voor Schone Kunsten".
Jasper komt naar beneden en vraagt waar vader en zus zijn. Ik zeg het hem. Hij kijkt even op en vraagt dan: wat zijn schone kunsten, bestaan er soms vuile? Ik leg uit waar die academie voor staat. Zijn conclusie: het is een oud woord.

Inderdaad, tegenwoordig spreek je misschien beter van een academie voor beeldende kunsten.

Hoe vanzelfsprekend het ook mag zijn op zich, een Asperger doet je af en toe stil staan bij de betekenis van een woord.
Hoewel er toch veel musea, academies, (zelfs in Brussel een paleis) voor Schone Kunsten bestaan.

11 dagen

11 dagen heeft het geduurd dat ons dochter met een kap heeft opgelopen.

Voor de techneuten: 7 tot 18 mei.
Ze had zelf gevraagd om haar froufrou wat bij te knippen, maar toen de kapster aan huis kwam, al lang doet die kapster dat, zag ze dat haar haar begon te splijten, en moest er wat meer bijgeknipt worden.
11 dagen waarin F. en ik de operatie van zijn moeder hebben voorbereid beleefd.
J. hebben we nog gevraagd om zijn zus niet zoals een moslima te laten doen, maar geen effect.

God, wat is daarmee gebeurd in mijn hoofd, ik zal het niet meer navertellen. Als zelfs Jasper niet bereikbaar was voor zijn zus.

12 jaar en autisme hebben is niet makkelijk. Nog moeilijker is dat je een meisje bent.
DAT WEET IK
Meme is nu naar de revalidatie, van dezelfde operatie als mij. Ik heb na 4 maanden ook nog soms pijn.
En oh ja, de school van Eva is verwittigd. Ik zou persoonlijk een keer meer bevestiging willen krijgen met mijn inspanningen ivm haar.