Maandelijkse periode

Puur voor mijzelf blijft dit een onderwerp waarover ik met enige terughoudendheid schrijf. Waarom? Eigen aan de leeftijd en de opvoeding, neem ik aan. Maar wie weet, hebben mama's met autistische dochters nog iets aan mijn ervaring.

Waarom ik er nu over schrijf: op woensdag is het om de 2 weken zwemmen. Eergisteren kwam Eva thuis met de mededeling: mama, ik wil niet vergeten, vandaag is mijn maandverband gekomen (sic, zoals in letterlijk gezegd). Ik heb het gezegd aan de juf.
Oké voor mij, en voor de juf: ze moest niet zwemmen gisteren.
Francky wist dit niet en dacht goed te doen om haar zwemgerief klaar te leggen. Eva zei dan dat ze niet kon zwemmen. En: sommige meisjes doen dan een buisje in en kunnen wel zwemmen, maar ik vind ("dat buisje", een tampon dus) vies.
Eva kan blijkbaar makkelijk praten over menstruatie, maar nog niet in de juiste woorden.

Dat is niet nieuw. Haar taalgebruik, hoewel enorm verbeterd, blijft een heikel punt. Maar dat is weer een ander onderwerp. Het is gewoon leuk dat zij over lichaamsfuncties open kan praten.
De manier waarop we te weten gekomen zijn dat ze menstrueerde is typisch, zal ik maar zeggen. Zowel op school als thuis hadden we gezegd dat ze, als ze bloed zag in haar onderbroekje, dat moest zeggen. (de functie daarvan kende ze al)
"Ik heb bruine pipi gedaan". Toilet? Wij dachten eerst aan een blaasontsteking en zeiden: als het nog langer duurt, gaan we naar de dokter. Pas toen ik de vuile was sorteerde zag ik wat het was. Bloed dat opdroogt verkleurt natuurlijk. Maar wie zou er nu in hemelsnaam aan denken om dat te zeggen??